Praatjesmaker bij Gaby de Vos, bewoner van een tiny house aan de Noordendijk

23 december 2020 door Ferry Visser

DORDRECHT - In deze terugkerende rubriek gaat onze praatjesmaker Ferry op bezoek bij Dordtenaren. Dit keer maakt hij een praatje met Gaby de Vos. Zij is één van de bewoners van de vijf tiny houses in het mini-dorpje van ‘Asterix & Obelix’ in het Reeland.

Ik heb getwijfeld of dit artikel bij de rubriek ‘Kijk in de wijk’ of ‘Praatjesmaker’ hoorde. Omdat dit echt een heel warm gesprek werd, besloot ik voor ‘Praatjesmaker’ te gaan. Maar eerst een inleiding:

Halverwege de Noordendijk en op de plek waar vroeger een scholengemeenschap stond zie je niet alleen maar een stukje ruïne van de school en het beeld van Hans Petri ‘de vechters’. De gemeente zaaide voorlopig gras in om later het nieuwe wijkje Plan Tij 2 te creëren.
Maar er is inmiddels wel meer te zien op het min of meer afgebakende grasveld. Er staan nu vijf verschillende zelfbouw tiny houses, vele ‘kweekbomen in een pot en er is een moestuin in houten bakken. Verder valt in eerste instantie de trampoline, de grote ronde tafel en de gezamenlijke fietsschuur op. Ik heb het over het plan Tussentij.
Veel mensen rijden er voorbij maar vroegen zich blijkbaar ook wat mensen bezielt om voor een paar jaar op zo’n klein stuk grond te gaan wonen.

Kortom: Tijd voor een ‘doorkijkje’ bij dit wonderlijke stukje grond dat mij deed denken aan de onoverwinnelijke Galliërs met hun superhelden Asterix en Obelix in hun strijd tegen de Romeinen.

De tiny houses staan niet helemaal in een cirkel, maar het is grappig dat er midden op het terrein een uitdagende ronde tafel staat. Die tafel zal me later verleiden tot een vraag aan (één van) de bewoners.

Ik voel me eigenlijk een soort indringer c.q. ‘nieuwsgierig Aagje’, maar dat wordt snel ontkracht als ik moeder Gaby de Vos met haar twee kinderen aanspreek. Ze vindt het leuk als ik wat vragen kom stellen. Het ijs is heel snel gebroken.
Ik weet niet waar ik allemaal naar wil kijken. Er komt zoveel op mij af. Eigenlijk is er niets anders dan onze eigen stacaravan in Zeeland. Maar dit huisje is berekend op alle jaargetijden. Over de keuken kan ik alleen maar ‘WOW! Zeggen. Gewoon een eetbar met barkrukken hè! In het woongedeelte een lekkere bank en rondkijkend zie je de gezellige houkachel, heel veel planten en opbergruimte voor o.a. boeken en spelletjes. Het kerstgehalte hangt aan enorme slinger met kerstverlichting rondom aan het plafond.
De slaapkamers en de badkamer overtreffen mijn verwachtingen.

Aan de hand van een aantal vragen hoop ik verder een beeld te geven van ‘dit soort van leven’.

Komen jullie allemaal uit Dordrecht?
De meesten van ons komen uit de regio. Zelf komen we uit ‘Het Land van Valk’.

Wie van jullie staat hier het langst en vanaf wanneer?
In april dit jaar zijn we met drie tiny houses begonnen. De andere twee huisjes kwamen iets later. We stonden versteld van ons zelf, want binnen een paar dagen voelden we ons allemaal ‘thuis’. 

Wat is de reden van jullie ‘verhuizing’ naar veel minder groot?
Wij gingen van een GROOT huis, naar een kleiner huis en toen hoorden we van Joeke Warmerdam van het wijkcentrum ‘Vogelnest’ ( en bedenker van het plan) dat er een stuk grond vrij zou komen om tijdelijk iets nieuws op te zetten. Zo kwam ook het idee van de tiny houses. Je mag best zeggen dat we eigenlijk allemaal voor het avontuur zijn gegaan. 

Met hoeveel bewoners hebben we hier te maken?
We zijn met negen volwassenen en vier kinderen. De leeftijden variëren van twintigers tot een zestiger. Twee stellen hebben twee kinderen.

Zijn alle huisjes zelfvoorzienend?
We hebben bijna allemaal dezelfde houtkachel, de Rocket Stove en zijn aangesloten op elektra en de waterleiding. Een aantal huisjes zijn aangesloten op het riool. Er zijn ook huisjes die een compost WC hebben. Eén huisje filtert, via een Helofyten filter, het afvalwater. Binnenkort heeft ook een derde huisje zonnepanelen. Eigenlijk komt er steeds iets nieuws bij. Als we over een jaar moeten verhuizen dan willen wij op de nieuwe plek ook een compost WC.

Kenden jullie elkaar?
Niet echt, maar door het voorproject wat door Jouke werd bedacht kwamen we ineens met elkaar in contact.

Hebben jullie echt alles waar ‘te’ voor staat weggedaan? Of staat er ook nog iets in de opslag?
Uiteraard hebben we allemaal aan ‘ontspullen’ gedaan. Wij hebben veel naar de kringloop gebracht, maar ook anderen hebben we plezier gedaan met speelgoed en huisraad. De huisjes variëren qua oppervlakte van 20 tot ruim 40 m2. Je snapt dat de bewoners met kleinste oppervlakte meer moesten ‘ontspullen’’.
We hebben met elkaar een opslag container. Die staat vooral vol met gereedschap. Natuurlijk ook met tuingereedschap voor o.a. het onderhoud van het terrein.

Hebben jullie ook onverwachte nadelen ondervonden?
Omdat we weten dat we over anderhalf jaar van deze plek moeten zijn we allang aan het nadenken over een aantal dingen. Zo missen wij nu best wel een overkapping zodat je behalve beschut buiten kan zitten, maar ook als wasdroogplaats kan dienen. In dit jaargetijde moeten we de was dus binnen drogen. We hebben wel een gezamenlijk ‘waslokaal’ met een wasmachine, maar je kunt er door de kou echt niet drogen. Het waslokaal wordt soms ook gebruikt als ‘TV-kokaal’. Vooral voor de kinderen, want de enige tv op het terrein hangt er alleen voor het vertonen van een film via een dvd-speler.

Ik las dat jullie de ruïne van de scholengemeenschap zouden gaan camoufleren met de vrolijke bouwzeilen die men bij de renovatie van de Vogelbuurt had gebruikt. Ik zie nog steeds dat bouwval.
Dat is inderdaad een pijnpunt. We hebben die bouwzeilen gekregen en opgehangen. Op een dag waren ze allemaal weg. Te triest voor woorden. Mensen moeten met hun handen van spullen van een ander afblijven. We zijn blij dat we nog zo’n zeil aan de achterkant van ons huisje hebben kunnen bevestigen.

Wat zijn de voordelen gebleken?
Of je het een voordeel kan noemen weet ik niet, maar het is vooral zo mooi om alles met elkaar en delen. Je kent je ‘buren’ veel beter dan toen je in een straat woonde. Natuurlijk hebben we een appgroep. Die is voor alles en nog wat. Ja, ook als iemand soep heeft gemaakt of een heerlijke bananencake.

Kregen jullie adviezen/eisen van b.v. de gemeente?
Van de gemeente niet zo. We hebben een samenwerking het Vogelnest. We voelen ons min of meer een verlengstuk en ontmoetingsplek. In ruil voor deze vrije woonvorm waren we verplicht om iets voor de wijk terug te doen. Een aantal dingen hebben we - ondanks het Coronavirus - in de zomervakantie georganiseerd -.Zo hadden we een Silence disco, de koffiebakfiets en het ‘Blote voetenpad’.

Passen jullie ook op elkaars kinderen?
Natuurlijk komt het wel eens voor, maar het is geen regel.

Er staat zo’n uitdagende ronde tafel in het midden van het terrein! Komen jullie daar geregeld bij elkaar als ‘dorpsgenoten’?
(Lachend) Vooral in de zonnige maanden kwamen we één keer in de maand bij elkaar bij de bewuste tafel. Maar die plek is ook goed voor de gezamenlijke etentjes hoor! En niet te vergeten, als er iemand van de bewoners jarig is.

Is er een soort van ‘burgemeester’?
In het voorproject had iedereen wel een rol. De één zorgde voor de moestuinbakken, een ander zorgde voor de bomen. Andere zaken waren bijvoorbeeld de contacten met de gemeente, het Vogelnest en met de Regenboogschool.

Blijven jullie hier totdat de gemeente het terrein bouwrijp gaat maken? En wat dan?
We hebben een contract tot sept  2021. We zijn ons allemaal al aan het oriënteren voor de volgende stap. Dit avontuur kan ook zomaar een stap achteruit zijn, want niemand kan nu al zeggen of dit leven echt zal bevallen. Zelf hopen we dat een rustig gelegen plek in de Alblasserwaard onze toekomst zal worden.

Leven jullie nu meer buiten dan binnen?
Op dit moment natuurlijk niet, maar het was hier in de zomer echt een paradijsje! Alle deuren open en genieten. We hebben hier geen tuin, kunnen ook niet tuinieren vanwege de vervuilde grond (vandaar de moestuinbakken). We genieten ook van de ‘vreemden’ of zoals jij het voelde ‘de nieuwsgierige Aagjes’. Iedereen mag langskomen. Er staat hier echt geen verbodsbord.

Hebben de mannen en vrouwen soms gescheiden taken?
Iedereen leeft voor zichzelf, maar we doen de gemeenschappelijke dingen met elkaar. Natuurlijk neem je weleens een boodschap voor een ander mee: “Heb je nog wat nodig?” Het onderhoud van het terrein, de moestuin, verzorging van de bomen doen we voor en met elkaar.

Hebben jullie ‘regels’ met elkaar afgesproken?
We hebben een rooster voor o.a. het onderhoud van de bomen.

Ik snap dat jullie geen kerstboom in de huisjes kwijt kunnen, maar toen ik hier op het terrein kwam, miste ik echt een kerstboom in het midden van het terrein.

(lachend) We zijn af en toe wat traag, maar voor 1e kerstdag staat hij hoor! “Onze mannen’ gaan daarvoor zorgen. De versiering is meer werk voor ‘onze vrouwen’.

Tot slot wil ik van jou een ‘uitsmijter’.
Het leven in een dorpje met tiny houses is dé oplossing om met jong en oud gemeenschappelijke dingen te doen. Het verbindt en je deelt met elkaar. Er is hier niemand eenzaam!

Foto's: Ferry Visser en Gaby de Vos