Dordtse schakers missen traditie van mee doen aan wereldberoemd Tata steel chess in Wijk aan Zee

01 januari 2021 door de redactie
Dordtse schakers missen traditie van mee doen aan wereldberoemd Tata steel chess in Wijk aan Zee
Grootmeester Jan Timman schudt Leo Jansen (rechts) de hand tijdens een ontmoeting bij schaakclub Sliedrecht. Midden Teun Koorevaar

DORDRECHT - Minstens tien schakers van schaakclub Dordrecht blijven in januari 2021 thuis. Ze kunnen voor de eerste keer niet naar Wijk aan Zee, waar het wereldberoemde schaaktoernooi wordt gehouden.

Tata steel chess kan alleen in sporthal de Moriaan ruimte bieden - volledig corona proof - aan de wereldtop vanaf 15 januari 2021.

Schaken onder de rook van Hoogovens ging voor schakers van alle niveau's alleen niet door begin 1945. Schaakclub Dordrecht, met een historie die terug gaat tot 1888 en nog langer, moest half maart 2020 de deuren sluiten aan de Abraham Kuyperweg. Het is nog onbekend wanneer de schakers elkaar weer op een normale, vertrouwde wijze kunnen treffen.

Traditie

Daarom is het ook niet vreemd dat de traditie schaken in Wijk aan Zee voor 2021 is vervallen.

Meer dan 10 schakers van de club zijn inmiddels kind aan huis in Wijk aan Zee.

Een woordvoerder verwacht dat de wereldtop, die valt onder topsport regels, in elk geval voor schaakplezier kan zorgen: ,,Ik hoop dat zij heel veel schaakliefhebbers wereldwijd boeiende en verrassende partijen gaan voorschotelen!"

Intussen heeft een aantal schakers schakers voor een standbeeld voor cluibgenoot C.Buddingh' getekend via petitie Buddingh'. Buddingh' liet zich ook eens inspireren door een wedstrijd, die hij volgde van de latere grootmeester Jan Timman tegen zijn clubgenoot Leo B. Jansen. Dat leverde  in de jaren zestig een gedicht op. Op de foto schudden de twee spelers elkaar nog de hand meer dan een kwart eeuw later.

 

Bij een vroege partij van Jan Timman

‘k Zag je voor ’t eerst, Jan, bij een wedstrijd tussen
Dordrecht en Delft. Jij speelde aan ’t tweede bord
tegen Leo Jansen. Je was nog maar veertien,
maar al na ’n uur had Leo zó’n rood hoofd.
Zelf zat ik aan bord acht. En telkens als ik
gezet had ging ik even kijken of hij
nog altijd leefde: twee pionnen achter,
maar ongelijke lopers en iets meer tijd.
Je zat erbij als ’n dromerig leerling-beultje,
haast verontschuldigend, alsof jij ’t ook
graag anders had gezien, maar ja: het moest.
Het was je vak, daarvoor was je gekomen.
Toen Leo er toch nog remise uit goochelde
keek je eerder beteuterd dan bedroefd.

Gerelateerde straten:
Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.