Boosteren in Dordt? Fascinerend, je komt ogen te kort (een verslag met twee gezichten)

21 december 2021 door Ferry Visser

DORDRECHT - Door Ferry Visser

Als 60 plusser met twee vaccinaties belde ik twee dagen achter elkaar 'slechts' 46 keer het landelijk nummer 0800 7070 om uiteindelijk op de tweede dag rond half 5 geen bandje te horen. Met succes kon ik een dag later terecht voor de boostervaccinatie en …..”Yes! In onze eigen stad.”

Ik reed naar de Laan van Europa en net voordat ik mijn eindbestemming had bereikt reed ik over een weg die me deed denken aan een regenbui tijdens Parijs - Dakar. De weg was veranderd in een enorme blubberzooi. Een aantal uitritten aan de linkerkant en aanpassingen aan de rechterkant verraadde de reden. Dordrecht bouwt namelijk aan zijn nieuwste wijk langs de A16. De ‘Amstelwijckers’ kunnen dadelijk ‘genieten’ van een verse geluidswal.

Ik schaam me rot als ik bij de bewuste prikrotonde kom. Waar laat je een vierwieler op een rotonde? Uiteraard zie ik meteen de enorme partytent, maar zie ook dat er meteen recht vooruit een parkeerterreintje is gecreëerd en rijdt erop. Een bord met de tekst ‘Evenemententerrein’ verraadt dat er iets anders aan de hand is. Ik kijk snel rond en zie een metalen skelet dat - met kleding aan - een circustent zou moeten worden.

In z’n achteruit ontwijk ik nog net een bus en ‘lift’ mee naar een andere plek op de rotonde. De bus mag door, ik word aangehouden door een verkeersregelaar. Nee, ik mag het terrein niet op (de auto was waarschijnlijk te vies). Het binnenterrein is - terecht - gereserveerd voor de mensen die slecht ter been zijn.
Speciaal voor de vuile wagens heeft men een aangepast parkeerterrein aangelegd. Ook daar vriendelijke gefluorideerde verkeersregelaars die je ook een mondelinge routebeschrijving naar de ‘priktent’ gaven.
 

Tip: “Vooral niet van de route afwijken, want voor je het weet zit er iemand in je nek om je te wijzen op de officiële looproute”.
‘De klant is koning’ bij de oversteek van de grote rotonde. Als een koning (zonder rode loper) mag ik deskundig bewaakt de weg oversteken naar het middenterrein.
Nooit eerder zag ik zo’n groot ‘partytentencomplex’. Twee aan elkaar gekoppelde ‘tenten’ in een ‘L-vorm’ en iedere ‘tent’ zo’n 60 bij 25 meter. Heel indrukwekkend!

Er staat best een lange rij met ‘gemaskerden’ voor de ingang. Voor de ‘koude blaas-achtigen’ is er een mooi toiletgebouw. Er zijn voornamelijk leeftijdsgenoten, die eenmaal binnen, zich afvragen wat ze nu eerst moeten laten zien. Achter hoor ik een vloek. Bij het opdoen van het mondkapje valt het gehoorapparaat uit zijn oor. In (weer) een vloek en een zucht, raapt de man het ding op. Ik neem hem niets kwalijk, want ik ken iemand die er eentje verloor door het gebruik van het mondkapje. Ze weet inmiddels dat mondkapjes goedkoper zijn dan gehoorapparaten en sindsdien gaat ze doof en bijna blind (de bril beslaat door het mondkapje) de supermarkt in. “Dan moeten ze maar beter naar me luisteren! Een gehoorapparaat is niet verplicht, een mondkapje wel!”

Helaas is er een opstopping die te wijten was aan een verkeerde link in de bevestigingsmail. Er staan 5 dozen met papieren boosterformulieren op de grond. Veel mensen hadden óf geen printer óf een verkeerd formulier uitgeprint. Ik hoorde overigens tot de laatste categorie. De gezellige receptietafels met een potloodje zorgden dus voor het oponthoud. Niemand ergert zich, het is immers partytime en de meesten hebben en nemen de tijd.
Als ik me omdraai zie ik pas hoe groot de ‘tent’ is.

Op reis
Na de incheck op papier wordt iedereen via de inmiddels bekende Efteling-en Schiphol gangetjes naar de officiële balies geloodst. Een steward houdt nauwlettend in de gaten welke balie leeg is gekomen. Na de eerste check gaat het op dezelfde manier verder en krijg je de echte vaccinatiepapieren bij één van de 12 balies.

Voor de zekerheid vraag ik aan de verpleegkundige of ik nog iets moet wijzigen in de Coronacheck-app en krijg een heel duidelijk antwoord. “Niet echt nodig, maar het kan wel.”
Als ‘test’ laat ik mijn laptoptas staan en constateerde binnen een minuut dat de verpleegkundige ook als medewerker voor de afdeling ‘gevonden voorwerpen’ ingezet kan worden. Hulde!
De laatste horde is ´de boost-afdeling´. Het gaat echt overal als een speer! Ik vraag aan de medewerker of ik wederom Pfizer krijgt toegediend. Nog voor ik antwoord heb zit de Moderna erin en zit de pleister als gegoten.

De ‘tent’ heeft meerdere ruimtes. Ik zie zelfs een kantoor met medewerkers en rekken met papieren en koek-en zopie zaken. Begrijpelijk, want iedereen heeft recht op een natje en een droogje. Na de vaccinatie kom je in een enorme grote ruimte met op de juiste afstand een stoel. EHBO-ers houden hier een oogje in het zeil. De gevaccineerden hebben meer oog voor het glaasje water dat geserveerd wordt.
Een kwartier niets doen is voor mij niets en besluit al mijn indrukken op ‘papier’ te zetten.

Betrapt
Ineens hoor ik een bekende stem achter me. Die stem heb ik nog niet zo lang geleden op de tv gehoord in het programma ‘Typisch Dordrecht’. Maar ook als dat programma er niet geweest was, dan nóg had ik die stem herkend! De oma van één van mijn kinderen op school. De vrouw waar ik heel vroeger soms een kwartier naar stond te luisteren als ik met mijn vader naar de markt ging om een bloemetje voor ma mee te nemen. De aardige vrouw die voor iedereen wel een snoepje bij zich had. Ik vraag me stiekem af of zij haar trommeltje met al dat lekkers ook heeft meegenomen en bij elke balie had gezegd: ”Moet jij een lekker snoepie van me?” Zij stal in het bewuste programma echt mijn hart.

Ik wilde mijn vrouw laten zien dat er ook een Dordtse BN-er in de ‘tent’ zat en maakte schijnheilig een paparazzi foto. Blijkbaar ben ik niet geschikt voor dit werk, want er kwam een steward naar me toe. Betrapt! Ik vertelde mijn verhaal over ‘het waarom’, hij begreep me, maar greep ook in. In zijn bijzijn (op mijn verzoek) verwijderde ik balend de foto. Natuurlijk snap ik de privacyregels, want voor je het weet is het privé-gebruik ineens internationaal nieuws. Enfin, ook in een kwartier kun je veel meemaken!

Bij de uitgang keek ik nog even rond en checkte de stormgevoeligheid van de ‘tent’. Tornado´s zoals onlangs in de VS, komen hier gelukkig niet voor, maar ik constateerde wel dat men er wel op had gerekend. Overal enorme stormbanden met gezekerde blokken beton.



De gevaccineerde ´koning´ kreeg wederom voorrang op de automobilisten en bij de parkeerplaats werd verzocht om het juiste poortje te nemen zodat de auto´s op anderhalve meter het terrein konden verlaten.
In de bocht van de rotonde zag ik weer ‘het skelet van Tonie’. Er gingen al geruchten over een strenge lockdown en dan had Tonie Teutenberg van Circus Royal alles voor niets gedaan. Zo triest! Ik gunde deze Dordtse artiest - en alle circusliefhebbers - een geweldig kerstcircus.

Op zaterdagavond 19:00 uur kreeg Toni net als de meeste ondernemers te horen dat de Kerstman ons - net als de hoop dat het virus op z’n retour was - ook dit jaar voorbij vliegt.

Tot slot wil ik alle verkeersregelaars, stewards en verplegend personeel in en om de priklocatie bedanken voor hun kennis, inzet en vriendelijkheid. In de krant las je veel kritiek omdat de locatie niet iedere dag open is, dat de locatie al om 15:00 uur gesloten is en dat het landelijke telefoonnummer niet bereikbaar was. Als het goed is gaat dit binnenkort veranderen, maar voorlopig kan niemand ijzer met zijn handen breken en is geduld (ook na 100 x bellen) een schone zaak. We zullen het er voorlopig mee moeten doen. Koester vooral het dienstdoend personeel. Daar wordt iedereen vrolijker van.

Nabericht:
Speciaal voor de foto´s ging ik vijf dagen later nogmaals terug naar de prik locatie. Op de Haaswijkweg vond ik langs de sloot een triest beeld, maar het getoonde had ook humor (die ligt immers ook op straat). Deze foto mocht echt niet ontbreken.

Bij aankomst op de prik locatie geloofde ik mijn eigen ogen niet. ’s Morgens was de locatie gesloten en ’s middags stond de hele rotonde vol met wachtende auto’s. Het parkeerterrein was bijna vol en het dijkje rond de rotonde stond voor een kwart vol met wachtende mensen! Er was niets meer te merken van de serene rust van afgelopen woensdag toen ik zelf - en op de afgesproken tijd - mijn boosterprik binnen een half uur haalde.

Ik ga ervan uit dat al deze mensen een afspraak hebben gemaakt, maar toch nooit op dezelfde tijd?
De verkeersregelaars waren nog steeds beleefd, maar in hun ogen zag je dit keer vooral stress. Ik snapte het volledig. De logistiek was op papier blijkbaar goed geregeld, maar de uitvoering heeft nog wel een boost nodig.

Foto's: Ferry Visser