Biograaf Wim Huijser van C.Buddingh' pleit op beeld in Dordrecht voor de dichter/Dordtenaar
DORDRECHT - Is er draagvlak in de stad Dordrecht om een actie te beginnen voor een standbeeld voor dichter C.Buddingh' (1918-1985).
Wethouder voor Beter voor Dordt (BVD) en Buddingh' liefhebber Piet Sleeking stelde deze vraag in het radioprogramma van Ben Corino. Biograaf Wim Huijser houdt een pleidooi om de Dordtenaren rijp te maken voor comité beeld voor Kees. Hij haakt daarom graag in op columnist Kees Thies, die in AD De Dordtenaar al meermalen voor een standbeeld pleitte ergens in de binnenstad van Dordrecht.
Biograaf Wim Huijser schrijft:
Het Buddingh’ Genootschap, dat zich sinds november 2018 in een zelfgekozen ‘slapende toestand’ bevindt, heeft met belangstelling kennisgenomen van de recente oproep voor een Buddingh’-monument in Dordrecht.
Al ter gelegenheid van de 100ste geboortedag van de Dordtse dichter werd daar een pleidooi voor gehouden door voormalig ambtenaar cultuur Ton Delamarre. Overigens sprak hij zich daarbij uit voor een beeltenis van Buddingh’ samen met zijn vriend, de tekenaar Otto Dicke.
Vanzelfsprekend neemt het Buddingh’ Genootschap in de hernieuwde discussie daarover een positieve grondhouding aan. Het genootschap pleit er immers al lang voor om de aan Kees Buddingh’-gerelateerde plekken in de stad te markeren. Een beeld zou, mits op een toepasselijke locatie, een bijzondere manier zijn om leven en werk van de auteur in herinnering te houden.
Ook van veel andere schrijvers bestaan monumenten in stadscentra, zoals van Theo Thijssen, Simon Carmiggelt, Piet Paaltjens, Simon Vestdijk, Arthur van Schendel, J. Slauerhoff en van recente datum en borstbeeld van de jonge Harry Mulisch in Haarlem. Zie voor een inspirerend overzicht de website van Wim Hazeu: www.wimhazeu.nl/beelden-van-schrijvers.
Biograaf en mede-bestuurslid Wim Huijser stelt zich echter op het standpunt dat een Buddingh’-monument – in welke vorm en materiaal dan ook – in literair-historisch opzicht recht moet doen aan de auteur en zijn werk.
De gedachte die wel eens wordt geopperd om alleen de Blauwbilgorgel te verbeelden past daar naar zijn mening niet in. Nog in 2018 heeft het genootschap zich ingespannen om het verhaal te corrigeren dat de gorgelrijmen in het brugwachtershuisje bij de Leuvebrug zouden zijn geschreven. Het gedicht ‘De blauwbilgorgel’ dateert zelfs van oktober 1942 toen Buddingh’ zijn eerste kuurperiode in sanatorium Zonnegloren in Soest doormaakte. In oktober 2017 heeft het genootschap in samenwerking met de gemeente Soest en Museum Oud Soest de locatie van het voormalige sanatorium gemarkeerd met een zuil en de tekst van het gedicht.
Het Buddingh’ Genootschap wendt haar kennis en archief graag aan om, mocht het initiatief verder gestalte krijgen, mee te denken over vorm en uitvoering van een monument. De gedachte gaan dan in eerste instantie uit naar een herkenbare beeltenis, in een voor Buddingh’ kenmerkende pose.
