Ambulanceverpleegkundige blogt openhartig over agressie als 'dank'

01 oktober 2020 door Jan-Willem Schneider
Ambulanceverpleegkundige blogt openhartig over agressie als 'dank'
Ambulanceverpleegkundige Hanna die in onze regio werkt

DRECHTSTEDEN - Ambulanceverpleegkundige Hanna blogt openhartig over bedreigende situaties die ze tijdens haar werk meemaakt. Zo hielp Hanna onlangs een patiënt onder invloed die haar uitschold. Door deze nare ervaring zit de verpleegkundige nu even thuis om opnieuw in balans te komen. Hanna schrijft erover in haar laatste blog: 

"Het is niet goed gegaan, als een soort déjà vue zijn er dingen gepasseerd. En zit ik weer eventjes thuis om weer in balans te komen. De waarom-vraag wil je altijd graag beantwoord hebben als er dingen gebeuren die impact hebben. Ik weet het nog niet, waarom wéér. Maar dát geeft niet. Ik deel dit, omdat ik hard wil werken aan veranderingen, bijdragen aan een besef bij mensen. Al snap ik echt wel dat zoiets niet zomaar lukt...

Ook voor jou rijden we met blauw
Nee, we laten je niet stikken. Ook voor jou rijden we met blauw, zetten we er een tandje bij als het erop lijkt dat we je zelfs moeten gaan reanimeren. Omdat de mensen die bij je zijn dodelijk ongerust zijn om je. We snappen hun angst als we bij je zijn. Je doet zó raar, verliest je bewustzijn, dan weer wakker, kotsend, wetend, verward. Jij die besloten had om "lekker los" te gaan. Je vol te laten lopen, drugs of God mag weten wat allemaal in je lichaam te stoppen aan dingen waar je ziek van wordt.

Onder invloed
Ook voor jou rijden we met blauw, terwijl je niet ziek was, maar jezelf ziek maakte met allerlei troep. We komen je helpen, we doen alles dat nodig is om je in leven te houden, veilig te laten zijn. We denken niet in "eigen schuld dikke bult ", we handelen vanuit onze professie. Maar jij hebt jezelf niet meer in de hand, dat gaat zo, als alcohol en drugs je hersenen benevelen en de rede laten verdwijnen. Je voelt geen respect, dat is door het afvoerputje in jouw hoofd verdwenen. Je besluit plotseling uit je stekker te gaan in mijn veilige werkplek, de plek waar we voor jou en alle anderen werken aan beter. Mensen kunnen wel roepen " ja maar hij was onder invloed ". Ja? Dus? Was je het dan niet zélf die besloot om alle remmen los te gooien en jezelf vol te laten lopen? Was dat dan niet het begin van alle ellende?

Agressie als "dank"
Ellende, ja. Want wat je je waarschijnlijk niet beseft, is dat velen van ons al vaker te maken hebben met agressie als "dank". Verbale, maar óók fysieke. Dat we rondlopen met "laatjes" in ons gevoel, waar vele herinneringen inzitten die impact op ons hebben. Op één van die laatjes staat "angstige ervaringen ". Toevallig is het mijne nog niet heel lang geleden geopend door iemand zoals jij. Iemand die ook dacht zich vol te kunnen laten lopen, brokken maakte en vervolgens losging. Verbaal, maar ach, weet je, hoe abnormaal dat dan ook is, we hebben een dikke huid gekregen. Het woord "hoer" bijvoorbeeld,  dat lijkt de titel te zijn waarmee we worden aangesproken als de geest in de fles en de drugs in het lichaam zitten.

Klappen in mijn gezicht
Maar ach, ik schud met mijn hoofd, slik een keer mijn boosheid weg en ga door met wat ik aan het doen was; hulpverlenen. Alleen, deze vorige persoon ging een stapje verder, deze sloeg me in mijn  gezicht, rukte mijn bril af en kneep die fijn. Ik kon niet meer werken daarna. Maar ik ging na een paar dagen terug, ik laat me niet van de ambulance afslaan, door niemand! Dus stopte ik de ervaring in dat laatje met "angstige ervaringen " en deed het zo snel ik kon weer dicht. Alleen, het zat nog niet helemaal goéd dicht; er was nog een kiertje open blijven staan. Goed dichtdoen kost nou eenmaal tijd, en het is nog maar kort geleden dat het opengetrokken werd.

Doodsangst
Ik merkte dat ik veranderd was, dat ik me ineens een beetje onzeker voelde, als we bijvoorbeeld naar mensen onder invloed moesten. Ik voelde me niet meer zo kordaat en "stoer" als vroeger. Maar ik wachtte gewoon tot het laatje weer potdicht zou gaan zitten. En ik weer net als eerst, vol zelfvertrouwen, alles het hoofd kon gaan bieden zonder naar gevoel. Tijd heelt immers alle wonden, toch? Maar toen had ik jou op mijn brancard, en vloog je mijn collega van de politie aan. Die was al mee vanwege jouw onvoorspelbare gedrag, zie je. Met een ruk trok jij mijn laatje met het etiket "angstige ervaringen " open. En ik werd.... doodsbang!

Vlucht uit de ambulance
Voordat ik de ambulance uitvluchtte, rukte ik nu zélf mijn bril van mijn gezicht, de herinnering aan jouw voorganger liet me dat doen. Ik ga nu niet uitwijden over wat er allemaal in mijn gevoel gebeurde en nog aan het gebeuren is. Ik gun jou niet dat inkijkje, je zou er te veel van slag door raken, denk ik... Het is van mij. Ik krijg het zelf wel weer dicht. Maar wat ik wél wil, is dat jij snapt wat je doet, nadenkt over waar je mee bezig bent, als je alle remmen losgooit en jezelf vergiftigt. Want ik ben niet bepaald de enige voor wie jouw gedrag gevolgen heeft, het heeft ook impact op mijn collega's, de dienst waar ik bij werk, mijn zonen, familie en anderen. Iederéén heeft namelijk "moeilijke laatjes" in zich. Ieder mens! (En dan heb ik het niet eens over alle kosten voor mijn werkgever die jouw gedrag heeft veroorzaakt.)

Denk na, voordat je je vergiftigt!
Hoewel je daags na het incident "sorry" zei tegen de politie zijn wij nog niet klaar zoals jij. "Sorry" krijgt in deze mijn gevoel niet op orde. De volgende keer dat je van plan bent jezelf te vergiftigen,  denk dan na, denk aan ons, en ga vooral met je eigen laatjes aan de gang. Dan hoeven we voor jou niet meer met blauw, en kunnen we ons focussen op de mensen die ons écht nodig hebben!"

Dit is Hanna's blog, de originele tekst is hier te lezen.

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.