Inter Amicos: 'De drie zussen' en 'Airmiles'

11 december 2023 • 11:00 door Ferry Visser

DORDRECHT - De oudste amateurvereniging van Dordrecht had voor de maand december een verrassing in petto. Op één avond kon men genieten van maar liefst twee verschillende voorstellingen in het vertrouwde theater in de Christiaan de Wetstraat. De première vond overigens al een week eerder plaats.

Voor mij een avondje nostalgie, want een paar jaar geleden bediende ik met mijn collage in hetzelfde mini-zaaltje de knoppen van het licht en geluid boven in de nok van het theater. Reden: Afscheidsavonden groep acht van basisschool Noordhove.

De tijd had best wel stil gestaan. Geen noemenswaardige veranderingen. Nog steeds de veel te kleine ontvangstruimte en weinig beenruimte voor lange volwassenen op de tribune. Het was gelukkig lekker vol en ik kreeg een mooi plaatsje toebedeeld op de voorste rij.
Iets over klokslag acht uur ging de zaal open en zocht iedereen zijn gereserveerd zitplaats.

De tekst gaat onder de foto's verder

De drie zussen (geïnspireerd door Tsjechov)​
Op het toneel zaten of stonden de ‘bevroren’ toneelspelers op hun plek. Geen decor, alleen de gitzwarte gordijnen aan de achterwand.
Voor de gordijnen een drietal oude dames in bloemetjes jurken. Ik heb niet veel met bloemetjes jurken, maar bij deze dames kon ik het wel hebben.

De dames zaten aan het eind van hun leven en hadden alle drie wel wat om over kletsen. Natuurlijk hebben oude mensen dingen om naar terug te kijken. Als je oud en alleen bent is iedere dag hetzelfde met je Earl Gray thee, je doofheid, pijn aan de gewrichten, veel meer last van de kou, het zicht is niet meer geweldig, je eet omdat je moet eten, je kletst omdat het anders zo stil is.

Je krijgt last van ‘trillititis’. Alles gaat vanzelf, je lichaam doet wat het wilt en je benen die vroeger als heerlijke biefstuk voelden, voelen nu als een zachte kaas.
Ironie viert hoogtij dus het bekende ‘Lang zullen we leven’ kon er ook nog wel bij. Toch zijn ze alle drie dankbaar, want het leven is immers gratis.

Ze willen terug naar Moskou, verlangen hevig naar het meeslepende leven uit hun jeugd in de hoofdstad. En zeker na de dood van hun vader, die legerofficier was in de provincie en waardoor het gezin moest verhuizen.

Daarna volgde er nog twee levensfasen waarin drie andere dames de rollen overnamen en kregen we een kijkje in hun vroegere leven. In dat leven kwam vader ook nog even tot leven en wat hij zei was ook zonder versterker te verstaan.
Uiteindelijk bleef alles zoals het was, en zat er een vertrek naar de hoofdstad niet in.

Iedereen moest in de pauze de zaal verlaten, want dat kon men het podium inrichten voor de tweede eenakter ‘Airmiles’ (van Frank Houtappels en regie Geertruida Rijkx)

Na een kwartiertje zat de nieuwe ‘cast’ weer op het toneel.
Het toneelstuk speelt zich af in de jaren 90 en je ziet een woonkamer met een enorme TV, een moeder die aan de keukentafel de aardappelen schilt. De rest van het gezin heeft een behoorlijk ‘Tokkies-gehalte’.

De vader kwam me bekend voor. Ik ben gek van de boeken van Roald Dahl en wie de film over ‘Mathilde’ ooit zag, weet nu precies wat voor een vader hier op de bank hing.

Zoonlief had een ‘zakie’ gehad en kreeg als bonus een enkelband. Nee, het huis mocht hij niet uit, maar het bier en de boeren die hij liet, waren geduldig. Dochterlief had het een beetje erg in haar buik (gehad) en in haar bol. Ze had grote plannen voor haar toekomst en liep van de ene sollicitatie naar de ander. Ze ging uit haar plaat toen ze haar panty’s niet zag en helemaal toen ze hoorde dat moeder die aanhad. Hilarisch was de wisseltruc met de panty’s.

Moeder had het helemaal gehad met dit stel en was diep ongelukkig. En zoals wel meer moeders dat in die tijd deden, spaarde zij Airmiles. Heel veel Airmiles!!!!!, want ze had een plan.
Op een dag was ze er he-le-maal klaar mee! Deed de laatste voorbereidingen voor de hutspot en schreef drie afzonderlijke brieven. Ze had genoeg punten voor de afscheidsreis naar Amerika. Schreef nog even dat ze de hutspot alleen nog maar hoefde op te warmen, pakte haar koffer en trok haar jas aan.

Zoonlief zag de koffer en zijn moeder, pakte zijn brief en las het onverwachte nieuws. Dochter wilde ook mee naar Amerika, maar ook zij kon ernaar fluiten. De Airmiles waren op.
In tegenstelling tot het toneelstuk voor de pauze, bleef niet alles hetzelfde en vertrok moeder wel.
Tip: Als u ziet dat iemand nog Airmiles spaart ...... u bent gewaarschuwd! ;)

Nawoord:
Wat gun ik de oudste toneelvereniging van Dordrecht een nieuw onderkomen! 
​

Als u in het fotoalbum op een foto klikt dan wordt hij vergroot. Via de pijlen links en rechts van de foto, kunt u voor- of achteruit .