KIJK IN DE WIJK: Wielwijk blijft vernieuwen (deel 2)

21 juli 2023 • 11:00 door Ferry Visser

DORDRECHT - Ruim anderhalf jaar geleden schreef ik over de grote verbouwing in Wielwijk. Vooral de M.H. Trompweg ging op de schop en kreeg een metamorfose waartegen je ‘U’ zei.

Een dikke maand geleden, en na anderhalf jaar, zijn de werkzaamheden nog steeds niet klaar, want er wordt nog steeds doorgepakt in de wijk. Wie nu via de ‘hobbel’ vanuit Crabbehof de wijk in gaat en links afslaat ziet meteen dat er echt niet stil gestaan is. In de krater van ‘toen’ staan nu prachtige flats (of moet ik tegenwoordig appartementencomplexen zeggen?) die binnenkort zo goed als zeker opgeleverd worden.

De tekst gaat onder de foto's verder

Ik ben benieuwd geworden hoe de uiteindelijke realisering van de M.H. Trompweg is geworden en aan het eind van de van Kinsbergenstraat sla ik meteen linksaf richting Amstelwijck. WOW! Er staat hier echt wel wat! Verboden voor auto’s en daarom zo lekker. Mijn fiets stal ik even elders en loop genietend langs de vijverpartijen en sloot.

Het voelt als een promenade, waarop iedereen gezien wil en mag worden. Er mogen, wat mij betreft, best nog wat leuke stenen bankjes bij! Bijna aan het einde van het fiets-wandelpad zie ik aan de rechterkant iets uitdagends. Je kunt de sloot over via witte stenen balken die samen een brug vormen.

De kwajongen in mij komt naar boven en trek mijn stoute schoenen aan. Terwijl ik naar de overkant loop denk ik wel dat deze ‘brug’ wellicht een brug te ver is en een dingetje gaat worden. Niet iedereen heeft stoute schoenen, want zo'n schoen heb je niet voor kleine kinderen zonder zwemdiploma.
Ik vergeet die gedachten maar snel en loop weer terug naar het middenpad. Jammer, het pad is nog steeds niet klaar! Ik had echt gehoopt dat de weg nu wel door zou lopen naar het Wielwijkpark, de splitsing richting Wieldrecht en naar Amstelwijck.

Dan maar via een omweg terug. Dat had ik dus beter niet kunnen doen, want ik kreeg prompt braakneigingen toen ik een - niet te noemen - straat inreed. Ik schreef het dezelfde avond nog van me af in de rubriek ‘Dordtse Dingetjes’ en noemde het stukje ‘Triest’.
Deze rubriek wordt best veel gelezen, maar toen liep het best uit de hand, want de teller staat op dit moment zo’n 800 BN (Boven Normaal = gemiddeld 200).
Bizar, want schrijf je een keer over negatieve dingen dan loopt het blijkbaar (positief) uit de hand en werd het artikel vele malen doorgestuurd.

Vanwege mijn komende vakantie wilde ik vorige week toch nog even ‘buurten’ in Wielwijk. Helaas weer niets veranderd. Wel zag ik dat de nieuwbouw in de buurt van de Van Kinsbergenstraat bijna was afgerond.
 

Positief
Maar ……. er is nog iets moois te melden! Ik reed toch nog een keer door de straat die mij - en zo'n 1000 anderen - een maand geleden braakneigingen had bezorgd.
Op de bewuste plek was er wel het één en ander veranderd. ‘Er stond maar één ding (een magnetron) naast de ondergrondse afvalcontainer en geen ekster of kraai te bekennen. Zou mijn stukje dan toch geholpen hebben? Ik hoop het voor heel Wielwijk!

Flashback
Ik blijf in Wielwijk en fiets naar het begin van de wijk richting Patersweg. Vroeger had ik daar mijn afstudeerproject op de Heijemansschool, een school voor speciaal onderwijs aan de Karel Doormanweg. Meneer Lankhorst was hoofdonderwijzer. Een leuke, speciale school met kinderen overal vandaan. Ik herinner mij ook de gezamenlijke lunch in de aula. De leerkrachten zaten gezellig bij de kinderen aan tafel. De enige kinderen die van hun plekje mochten, waren de kinderen die voor de maaltijd hadden gezorgd en in de bediening zaten.

Later kwam obs ’t Kompas in het gebouw en toen deze school verkaste richting Noordendijk nam het Da Vinci College de school tijdelijk over. Tijdelijk, omdat de gemeente al jaren bouwplannen had voor dit gebied. Vermoedelijk zijn de bezwaren van de buurt besproken, want eenmaal op locatie zie ik de zoveelste krater in de wijk. m.a.w. ‘Er gaat binnenkort wat gebeuren!’  Of er inderdaad een 27 meter hoge woontoren gaat komen weet ik niet. Het feit dat de omwonenden dit niet zagen zitten, begrijp ik best wel. Het stukje grond lijkt nu best groot, maar zodra er gebouwd gaat worden vermoed ik dat er veel uitzicht verloren zal gaan. Laat staan zonlicht. 
 

Aan de overkant van de vijver zijn een aantal jaar geleden, en in de buurt van de Bloys van Treslongstraat, flats gesloopt en daarvoor in de plaats kwamen de zgn. 'casco woningen'. De bewoners mochten de laatste loodjes in het eigen huis zelf regelen. Ik was er nog nooit geweest en liet me verrassen. Had eigenlijk iets anders verwacht. Geen een-of tweekappers, maar in plaats daarvan leuke moderne rijtjeshuizen met vriendelijke bewoners die je gewoon gedag zeggen.

Ik heb een voorgevoel dat men in Wielwijk nog lang niet klaar is qua ver/be-bouwing. We gaan het zien. Kortom: wordt vervolgd …….

Foto’s: Ferry Visser

Meer lezen van Ferry? Klik hier.