Big Rivers, The summer of '23

10 juli 2023 • 08:45 door Ferry Visser

DORDRECHT - De organisatie van Big Rivers wilde meer liefde en warmte tijdens de 25e Big Rivers. Nou die kregen ze!

Waarschuwing vooraf:
Voor het eerst sinds jaren kan ik tijdens Big Rivers heerlijk dwalen door de stad. De laatste jaren stond ik drie dagen lang met pita gyros in een kraam en begroette ik vele vrienden, ouders en kinderen. Dit jaar zullen ze me vast en zeker ergens tegenkomen bij podia waar ik soms maar een paar minuten kwam om even iets anders dan gyros te ruiken. Namelijk ‘sfeer’.
Samen met Dordrecht.net fotograaf Wim van der Pol ga ik proberen om Big Rivers 2023 samen te vatten. Beschouw dit artikel a.u.b. als een naslagwerk met vele hoogtepunten. Lees je het niet, dan mis je veel ;).
Helemaal onderaan staan de filmpje die deze dagen geschoten zijn en natuurlijk de nodige foto's in het fotoalbum.
Veel plezier!

Dordrecht, muziekstad (deel 1)
De organisatie had ervoor gezorgd dat er op maar liefst veertien locaties genoten kan worden van allerlei muziekgenres. Het hoofdpodium is als vanouds bij de Grote kerk (Centraal stage). Verder constateer ik dat er ook bekende tributebands zijn op de Korte Kalkhaven (Merz) en op de Grote Markt. Maar je kon je ook vermaken in o.a. de Houttuinen, Blauwpoortsplein, Botermarkt, Het Magazijn, De Waag ( Salsa!!!!), Statenplaats, Draai, Teerlink (Beerlinck Bier Festival), De Wit/Kunstkerk, Vriesestraat t.o. Vest, Kloostertuin, Visser’s Poffertjes en De Lachende Monnik.
Op de website van Big Rivers (en in de App) kon iedereen zijn ‘to visit-lijstje’ samenstellen en echt, het was best moeilijk om een keuze te maken.
Omdat mijn naald graag blijft hangen (zie: column) , maakte ik een heerlijke lijst met genoeg vrije tijd om even te rust te komen en om mijn oordoppen te ‘ontkalken’.

Vrijdag 7 juli
Het ‘voorafje’ begon al om vijf uur. De Molukse groep ‘ Masada, opgericht in de jaren 70, viert dit jaar zijn 50-jarig bestaan en dat zal Nederland weten ook.

De tekst gaat HEEL LANG onder de foto's verder ;)

Dit jaar staat helemaal in het teken van hun jubileum en dat feestje wilde de band ook in Dordrecht vieren. Het tijdstip was wat lastig gekozen, want Big Rivers begint voor de meeste bezoekers toch na het avondeten. Toch was het grasveld aardig vol.
Ik had met Wim afgesproken dat hij de opening van het festival zou vastleggen. Zelf struin ik richting Korte Kalkhaven waar nog een bekende band speelt. Dit keer geen podium op het water, maar gewoon eens wat anders. Het plein vlakbij Merz is bomvol voor de ‘Rootsriders’. De band deed vorige jaar mee met het TV-programma 'The Tribute, Battle of the Bands’ en behaalde een finaleplaats in Ziggo Dome. Het sprak vanzelf dat er horde reggae-fans op af waren gekomen. Heerlijke muziek waar je nooit genoeg van kunt krijgen.
Geweldig dat de presentator de bezoekers wees op de zonnebrandautomaten en de watertappunten die her en der in de stad verspreid stonden.

Snel terug naar het hoofdpodium waar ik verrast werd door het popkoor Xing Rocks. Ik bemerkte tussen de zangers en zangeressen een bijzondere gast. Hij stond naast een dame met een Kensington t-shirt en had zelf een Rolling Stones t-shirt aan. Het stomme was dat ik niet meer wist waar ik die man nou toch meer had gezien. Het kwartje viel toen de opening werd verricht. Wethouder Maarten Burggraaf opende Big Rivers met een korte speech en zette de organisatoren Lisotte Gatzen en Bas de Zwart in het zonnetje. Hij overhandigde maar liefst 165 bloemen aan de twee kanjers. Symbolisch voor het aantal vrijwilligers die zich dit jaar belangeloos opgaven.
Na deze ceremonie zong het koor en het publiek lekker verder. Als je nummers van o.a. Pink Floyd, Queen, Within Temptation, Muse, Led Zeppelin en Pearl Jam kunt brengen dan kun je natuurlijk heel wat!

Ik waag het niet om op de Waag met de heupwiegende danser mee te schudden. Wat is dit toch leuk! Bovendien moet ik naar de Grote Markt voor ‘Reverend Bart and the Sheperds’. Wie? Ik zou niet weten hoe iemand zo’n naam kan verzinnen voor een ‘Blues Brothers’ tribute band. Het is in iedere geval geen ‘Achterlijke Bartje’ geweest, want wat een geweldige show werd er gegeven! Geen wonder dat deze band, na 2019, nog een keer op herhaling kwam. Er was eigenlijk maar één woord van toepassing voor dit optreden. ‘Respect’ voor de manier hoe zij de Blues Brothers & Friends tot leven brachten.

Intussen speelde de onfortuinlijke band ‘Stormbringer’ de Grote Kerk uit z’n voegen. Onfortuinlijk omdat de band vorig jaar al stond geprogrammeerd, maar door een ‘Coronagevalletje’ op het laatste moment vervangen moest worden door de Rolling Stones tributeband ‘Excile’. De afdeling van Monumentenzorg zal vermoedelijk morgen overdag de scheuren in de Grote Kerk gaan bekijken, want er woedde echt een ‘storm’ van geluid over het veld. Nummers als ‘Smoke on the water’ en ‘Child in time’ werden uiteraard hard meegezongen.

Bij de kruising op de Visbrug word ik tegengehouden door een enthousiaste menigte en de populaire brassband 'Brassociety'. Met hun humor en de gezellige sfeer krijgen ze de lachers aan hun hand. Maar waarom altijd op dit drukke kruispunt als IK langskom ;) !

Tussen een aantal slokken door ga ik terug naar de Grote Markt voor de Dordtse band waar ik een zwak voor heb. Louter, omdat ik een diehard fan van Golden Earring ben. Vorig jaar mocht ‘Skeftum’ het ‘Big Riversbal’ openen op het hoofdpodium en dat was vooral omdat de band zo’n grote schare fans heeft, maar ook omdat Golden Earring in februari moest stoppen door de spierziekte ALS van George Kooymans. Dit keer speelde de band maar liefst anderhalf uur en lieten ze horen dat zij niet alleen Earring nummers konden spelen. De muziek swingt, rockt en het plezier druipt er - net als het zweet - vanaf. De soundcheck was meteen al indrukwekkend met het nummer ‘Never be clever’. Daarna werd het een lang feest met geweldige meegalm nummers. Je bent volgens mij geen fan van Skeftum, maar je hoort bij de supportersgroep van de band.
Voor het laatste optreden van mijn ‘visit-list’ moest ik helaas toch door duizenden supporters.
De grote Big Rivers kerstballen om mijn nek waren mijn redding. Iedereen wilde ze hebben en met: “misschien morgen” kon ik na vijf minuten de ‘ uitgang’ bereiken en via de Houtuinen naar het Grotekerksplein om ‘Bon Jovi’ mee te pakken.
Niet te lang, want vorig jaar speelde de band (niet dezelfde) ook al op het hoofdpodium en was de band de uitsmijter op zaterdag. Halverwege het optreden had ik het eerlijk gezegd wel een beetje gehad. Mijn ‘luikjes’ waren bijna dicht en omdat ik hoorde dat de fietsenstalling al om half 1 zou sluiten, wilde ik toch maar haast maken. Stel je voor dat je na zeven uur lopen, staan, voordringen (sorry mensen) en filmen, te voet naar Stadspolders had moet lopen! Ik had vast en zeker de andere twee dagen vast niet overleefd. Of nog erger ……. ‘Er komen nog veel meer Big Rivers, want na 25 komt beslist ook een keer nummer 50! Die wil je echt niet missen hoor!'

Zaterdag 8 juli
Rond een uur of één fiets ik uitgeslapen, uitgeschreven (verslag van gisteravond) en nietsvermoedend heel opgewekt naar het hoofdpodium. Maar in plaats van dat ik door de mensenmassa moest doorwurmen voor wat camerashotjes, zie ik tot mijn schrik dat alles leeg is. Al snel krijg ik de mededeling van opperstalmeester Cees van der Meer, dat het optreden van 'Blits' en 'Ameezing' helaas afgelast moest worden door de enorme hitte op het podium. Ik heb meteen begrip voor deze situatie en stuur wat berichtjes door aan mijn collega Wim en andere kennissen waarvan ik wist dat die nu juist naar Ameezing zouden komen.

Blits
Toch wil ik even mij ei kwijt over het woord ‘blits’. In de tijd waarin ik opgroeide was het woord ‘blits’, hèt woord waarmee je voor de dag kon komen. Je haar zat blits, je Puch was blits, je kleding was blits. Je meisje was blits.
De band die niet optrad zou nummers spelen uit 'de blitse tijd' tijd. De band is overigens min of meer een ei dat uitgebroed werd door "The Silver Talent Show", een schitterende Dordts initiatief om de 55 plusser te stimuleren om muziek te maken. Hopelijk mag de band volgend jaar op ‘herhaling’ en kunnen de bezoekers dan wel op het veld genieten van de muziek uit de jaren 60.

Ameezing
Vele weken repeteren en dan op de dag dat het allemaal moet gaan gebeuren te horen krijgen dat het helaas niet kan doorgaan is voor iedereen een ramp. Maar gelukkig zegevierde het verstand.
Ik hoor dat er inmiddels gesprekken gaande zijn dat Dordrecht wellicht op een later tijdstip kan gaan genieten van Ameezing. Houdt in ieder geval de media in de gaten!
Zelf heb ik al een tip: Stadion FC Dordrecht. Op de Noord of Zuidzijde het AMeezingkoor en de bezoekers op de tribunes (desnoods op het veld, maar dat zullen de terreinverzorgers niet echt leuk vinden). Voordeel: Geen stoelen neerzetten en er kunnen veel meer mensen genieten.

* Later hoorde ik dat er ergens op het water een mini-Ameezing had plaatsgevonden.

Achteraf had ik een geluk bij een groot ongeluk. Ik liet mijn SD-card in mijn PC zitten en kon daardoor terug naar huis en werd mijn eerste filmklus U2 op de Grote Markt.
‘Mount Temple’ bracht een geweldig optreden met de vele hits als: I Will Follow, With Or Without You, One, Beautiful day, Vertigo. Maar het meest verrassend was het nummer dat de band met 'Xing Rocks' speelde. Het was het nummer ‘I Still Haven't Found What I'm Looking For'. Ik besliste dat ik het hele nummer apart op onze website ging zetten. Het levert namelijk ruim 7 minuten kippenvel, het klonk een klok, en ja, ook ik galmde mee. Het mag duidelijk zijn dat dit uurtje (helaas) omvloog.

Het tussenuurtje gebruikte ik om even tot rust te komen en om gewoon naar mensen te kijken. Want ook dat is Big Rivers. Je kijkt automatisch naar anderen die ook rondlopen met gekleurde Big Rivers outfits als kralen, jasjes en hoedjes. Iedereen voelt zich ‘blits’ ;).

Op de Waag geniet ik ook van de kinderen die op een leuke manier bezig worden gehouden op het SDK Kinderplein met allerlei spelletjes.

Na een uurtje ‘rust’ met een drankje was ik op de dezelfde locatie getuigen ‘Hendrix Alive Project’.
De band weet de veel te vroeg overleden (1970) gitaarvirtuoos perfect ten gehore te brengen en heeft in Eelco Bisschop de juiste ‘Jimi’. Ik beluister/onderga* nummers als Purple Haze, Stone Free, Fire, Freedom en All Along The Watchtower. Het zijn toch echt evergreens voor de fans.
* Helaas bemerkte ik dat mijn oordoppen zover naar binnen werden gedrukt door de explosie van geluid dat mijn hersenen zeiden dat ik de band moest gaan verlaten en miste ik waarschijnlijk ‘Hey Joe’ en 'Voodoo Child'.

Het wordt nu toch wel tijd voor mijn pita gyros en loop naar mijn speciaalzaak Gyros Boutique. De Visbrug is vandaag het terrein van de Salsa. Ik constateer ook iets anders. Volgens mij is een groot gedeelte van het publiek ‘wachtende’ op iets waar ik bang voor ben. Namelijk dat er dadelijk een enorme run is naar het hoofdpodium voor de David Bowie tribute door ‘The Thin White Duke’.
Deze 9-koppige band brengt hits als: Space Oddity, The Jean Genie, Rebel Rebel, Heroes, Let’s Dance en China Girl uit de boxen. Opvallend verschijnsel: ‘The lady in red’. Zij bespeelde eigenlijk ALLES! Het publiek, mondharmonica, diverse gitaarinstrumenten, tamboerijn, ritmestokken en zong ook met de leadzanger mee.

Je ziet de twijfels bij velen. ‘Wat gaan we doen, blijven we een uur wachten of toch maar naar een ander gedeelte van Dordrecht?’ Ik heb nog nooit zoveel mensen richting het pand zien lopen waar onze stadskronieker Kees Thies zo geweldig over kan schrijven. Velen gaan inderdaad richting Kalkhaven en mogelijk voor een drankje op het Beerlinck Bierfestival bij het verpauperde pand van Teerlink. Of het daar echt druk is geweest, betwijfel ik. Voor een speciaal biertje is het wel een heel eind lopen.
Anderen bleven in de buurt en ‘hingen aan de toog bij het watertappunt’. Wat werd hier dankbaar gebruik van gemaakt! Het leek wel een Engelse bushalte. De rij was echt heel lang en iedereen sloot braaf aan! Het was ook grappig dat de organisatie een autootje liet rondrijden met een ‘waterkanon’.

Een paar jaar geleden hoorde ik voor het eerst van de Dordtse band OMD en Doe Maar. Ik ben niet van de Nederlandstalige muziek, maar voor sommige groepen heb ik toch een zwak en daar hoorde toen ook 'Doe Maar' bij. Niet echt om de tekst, maar om de reggae-achtige sound in hun nummers. Het is niet voor niets dat OMD op het hoofdpodium staat, want de band heeft zich inmiddels een grote schare fans toegeëigend. En ja hoor! Daar komen ze! Jong en vooral oud vieren hun feestje en galmen mee met o.a. Sinds 1 Dag of 2, Is Dit Alles, Pa, Smoorverliefd, Belle Hélène, 1 Nacht Alleen, De Bom. De band bestaat al meer dan 20 jaar en werkte met verschillende bezettingen, maar dit is echt niet te merken. “Wat zijn ze goed!!!!!!!”, zou Martien Meiland hebben gegild.

Ik blijf waar ik ben, want ik heb toch wel een paar stalpoten gekregen en ik wil toch mijn plekkie niet verloren laten gaan op het veld. Een uurtje nog en dan komt er een band waar ik - blijkbaar niet als enige - de hele dag op heb gewacht. Natuurlijk is er maar één Queen met Freddy Mercury, maar alle Queen tributebands die ik zag waren de moeite waard. Kortom: ‘Ik geef ‘Queen Vision’ ook een kans.’
Nou, die pakten ze met alles aan, want misschien was dit wel ‘Lest best!’

Pech
Ik had een leermomentje. Omdat fotograaf Wim vandaag ‘een functie elders’ had, verzocht hij mij ook om wat foto’s te maken. Met het gevolg dat mijn SD-card - net voor OMD - al vol was. Ik wiste filmpjes om ruimte maken zodat ik in ieder geval nog iets kon filmen en wat foto’s kon maken, maar toen Queen Vision op het podium stond was het toch echt gedaan. Helaas, geen foto's en in de filmcollage ook geen Queen Vision.
Dit mocht de pret van de bezoekers niet drukken. Zij genoten toch wel van de nummers: Under Pressure (soundcheck), One Vision, Show must Go On, Another Bite In The Dust, Bohemian Rhapsody, I Want To Break Free, Crazy Little Thing Called Love, Killer Queen, Bicycle Race, We Will Rock You en We Are The Champions.

Assepoester had vroeger straf gekregen, het is namelijk al over middernacht als ik huiswaarts keer. Geen fut meer om verder te gaan met deel twee van het verslag. Morgen alweer de laatste dag en gelukkig mag ik uitslapen tot 13:30 uur. Één ding weet ik nu al zeker: ‘Ik zal gelijk wakker zijn, want het is geen wonder dat de organisatie voor de tweede keer achter elkaar - en op de enige juiste locatie - ‘Elijah Gospel & Soul’ als ‘dauwtrapper’ boekte.

Zondag 9 juli
Ik ga met een onrustig gevoel naar de stad. Het zijn de weersvoorspellingen die niet alleen bij mij zorgen baart. Korte broek en regenpak is geen combinatie, maar het moet volgens de voorspellingen wel. Ook het doemscenario zit in mijn hoofd. ‘Het zou toch niet ………’. We maakten het al eerder mee dat de weergoden roet in het eten gooiden.

Vanmorgen vroeg was er al een onheil geschied. Het filmpje van zaterdag lukte me niet om op You Tube te zetten en omdat ik zo stom was geweest om de bestanden na het monteren van mijn PC te gooien, had ik ook geen backup. Balen! Gelukkig kunnen jullie wel van het geweldige nummer met Qing Rocks en Mount Temple gaan genieten. (onderaan)

Enfin, ik ‘crosste mijn fingers’ en was allang blij dat ik op tijd bij de Grote Kerk was. Maar ook nu een triest aanblik. Presentator Cees van der Meer stond bij een aantal medewerkers een beetje moeilijk te doen met zijn stem. Zo te zien - en te horen - was hij aan de drank geraakt. In zijn hand een pot honing met een lepeltje. Hij kon mij gelukkig nog wel vertellen dat het optreden van ‘Elijah Gospel & Soul’ was verplaatst naar de Trinitatiskapel.
Eenmaal daar aangekomen zag ik een enorme rij voor de kerkdeuren. De bezoekers wurmden zich naar binnen en zelf beklom ik de trap om het spektakel van bovenaf te kunnen filmen. ‘O moeder, wat was het daar heet!’ Na een kwartier stond ik mijn plaats graag af aan de wachtenden. Eenmaal buiten vroeg ik me af waarom deze groep niet in de Grote Kerk had kunnen zingen. De Trinitatiskapel is ook een kerk, maar wel erg klein. Volgend jaar misschien?

Om half vier hoorde ik dat het hele programma voorlopig tot half zes was uitgesteld. Sommige bands konden hun optreden binnen afwerken, maar voor mij was nu toch ook wel het sein om te kappen.
Op weg naar de fiets zag ik naast de gewelven van het hoofdpodium een hek openstaan. De crew van de op-en afbouw had daar een Indisch feestje met welverdiende saté. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om ze hartelijk te danken voor het enorme zware werk wat zij tot nu toe hadden verricht en wenste hen smakelijk eten en sterkte met het vervolg van de dag.
Mijn buienalarm ‘zei’ dat er na 6 uur ook een enorme bui zou komen en die zou aanhouden tot 8 uur. Dit was voor mij de druppel om huiswaarts te keren. Op de Botermarkt maakte ik nog een afsluitende foto met een triest aanblik. Op een bijna leeg podium zaten ‘Bob en de andere bouwers’ met een drankje en een hapje af te wachten van wat de dag nog verder zou brengen.

De eerste druppels vielen samen met het monteren van het enige filmpje en het vervolg van dit verslag.
De bui met wat onweer viel overigens enorm mee (in Stadspolders). Om vanavond na zessen weer naar de stad te fietsen, was ook voor mij te veel van het goede. Mijn handdoek, vol met zweet, gooide ik in de ring. Helaas, geen Phil Collins, Callplay, Focus, ABBA en de afsluitende Hermes Houseband voor mij.
Leermoment: Ik gooi alle weersvoorspellende apps maar van mijn mobiel.

Eenzijdig
Dit verslag is wellicht wat eenzijdig omdat ik mijn eigen 'to-visit-lijstje' volgde. Van de maar liefst veertien locaties bezocht ik hooguit de helft en deed ik de andere helft natuurlijk te kort. Ik bleef voornamelijk hangen in het 'oude', maar voel me gelukkig gesteund door al die honderden die bij hetzelfde podium stonden. Misschien staat er volgend jaar iemand op die juist op bezoek gaat bij de minder bekende locaties.

Dankwoord algemeen
De organisatie van Big Rivers kan goed gemutst terugkijken naar het geweldige muziekfeest. Een feest dat alleen mogelijk is dankzij Stichting Big Rivers, sponsoren, vrijwilligers (165!!!), EHBO-ers, aan-en afvoertroepen van vuilnis en instrumenten, politie, podiumbouwers, handhavers, fotografen, de subsidiepot van de gemeente en uiteraard de muzikanten.

Top 3
Vorig jaar opperde ik het idee om het Grotekerksplein tijdens Big Rivers om te dopen in het Cees van der Meerplein. Helaas, het kwam er niet van en gelukkig is ‘3x scheepsrecht’ en gaat het er in 2024 misschien toch van komen. Ik ga niet weer uitleggen waarom, want het moet toch langzamerhand wel duidelijk zijn dat deze enthousiaste man Big Rivers naar de hele regio uitstraalt.
Cees, nog even een tip: ‘Volgend jaar eerder beginnen met honing en salie-snoepjes en oefenen met de buikademhaling’.

De stille krachten en de motor van Big Rivers is het team ‘Gatzen & de Zwart’. Zonder Liselotte en Bas was er geen Big Rivers. Je moet het maar aandurven om decennia lang een gratis muziekfestival te organiseren!
Namens heel Dordrecht wil ik jullie nogmaals bedanken voor ALLES!

Warmte en liefde
De organisatie ging dit jaar voor het thema ‘warmte en liefde’. Ik mag wel zeggen dat ze daar in geslaagd zijn, maar ik heb toch één verzoek: “Mag het volgend jaar iets minder warm!” De afgelopen dagen zal het met de liefde wat plakkerig zijn geweest, maar de liefde voor muziek ging gelukkig nooit verloren.

Dordrecht Muziekstad (deel 2)
Dordrecht versloeg dit weekend muziekstad Den Haag in ieder geval op punten. Terwijl in Den Haag de regering 'klapte', klapten meer dan 100.000 muziekliefhebber hun handen stuk. En voor dit laatste mogen 'wij van Dordt' toch echt wel trots zijn!
Tot volgend jaar!
Ferry