KIJK IN DE WIJK: Hazelaarlaan: ‘Laan der zuchten’

07 maart 2023 • 10:00 door Ferry Visser

DORDRECHT - In Venetië heb je de ‘Brug der zuchten’, een brug  die tussen 1600 en begin 1603  een verbinding vormde tussen het Dogepaleis en de toen nieuwe gevangenis. De veroordeelden liepen zuchtend over de brug omdat zij via de raampjes van de brug voor de laatste keer het daglicht zouden zien.

Natuurlijk is dit bovenstaande een bizarre vergelijking met de Hazelaarlaan in Dubbeldam. Het mini-straatje waarover je in principe alleen maar leest dat er een huis staat met in de voortuin een pompgemaal dat verkeerd geplaatst werd en al vele maanden de krant haalt. De getroffen bewoners zitten er maar mee en zullen menigmaal een zucht hebben geslaakt als er weer sprake is van ‘dat men (de gemeente) zich niet aan de afspraak houdt’.

​De tekst gaat na de foto's verder

Het goede nieuws voor de bewoners is dat de rechter onlangs bekend heeft gemaakt dat de gemeente tot 1 september 2023 de tijd krijgt om het pompgemaal te verwijderen. Iedere dag langer kost het de gemeente 500 euro met een maximum van 25.000 euro. 

Gelukkig is er heel wat meer te zien in de laan. Maar voordat ik daarover begin, moet ik toch van mijn hart dat het woord ‘laan’ niet echt past bij een 'straatje' waar de bomen op één hand zijn te tellen.
Definitie van een laan: ‘Een laan is een weg met rijen bomen aan één of twee zijden, vanuit esthetische motieven, tegen weersinvloeden en - of voor de houtproductie. Lanen komen vooral voor nabij landgoederen. Ook wel all​ee genoemd.’
Maar dit terzijde.

​Hazelaarlaan via de Oudendijk
Het is auto’s (gelukkig) niet gegund om via de Oudendijk de Hazelaarlaan binnen te rijden. Vanaf de dijk is er alleen een prachtig fiets-en wandelpad aangelegd. Hulpdiensten kunnen wel aanrijden via dit pad met bruggetje.
Overigens staan aan beide zijden op de Oudendijk - nog voor de ingang van het pad - ook huizen die niet zouden misstaan in ‘de laan’.
 

Eenmaal over de bruggetje zie je aan weerskanten prachtige villa’s en na een tiental meters maak je ook na de bocht kennis met architectonische hoogstandjes.
Ik dacht meteen terug aan mijn bezoek aan de  Wilgenwende, waar ik in december 2021 rondfietste. Rondom deze wijk staan ook kapitale ‘monumentjes’.
* zucht

Andere zucht
Het fietspad wordt breder en dat moet ook wel. Bij dit soort ‘huizen’ hoort minimaal één auto. Met toch wel een jaloerse blik - *zucht - fiets ik verder, maar denk ook aan: ‘Hoe moet je zo’n villa onderhouden? Hoeveel externe mensen zullen er rondlopen die iets in het huishouden, tuin of zwembad doen? Heb je wel echt privacy? Hebben ze last van ‘gluurders’ zoals ik, die zich staan te vergapen?
Ik dagdroom verder en beland midden in de laan bij een prachtige villa met rieten dak dat in mijn opinie echt helemaal ‘verkeerd’ staat.

In gedachte zie ik deze woning namelijk bij zee en in de duinen. Tegelijkertijd droom ik verder over het huis. Zou er een lift in zitten? Ik moet er niet aan denken om iedere dag al die trappen op te moeten lopen voordat je binnen bent!  Toch staat dit huis bij mij op nummer  één. Ik snap alleen het grind in de voortuin niet. Als er iets is wat je niet moet doen met een auto dan is het wel door grind rijden. Zodra je erover rijdt spat het grind alle kanten op met gevolgen die iedereen begrijpt. Dit huis zou ik zo graag ook eens aan de achterkant bekijken, want natuurlijk zal men de woning ook op een lager niveau naar binnen kunnen. Een kijkje aan de achterkant lijkt me niet mogelijk, want alle huizen aan deze kant (rechts) grenzen - in ieder geval voorlopig - aan een weiland.

Ik raak steeds meer onder de indruk van de verschillende soorten woningen. En toch weet ik dat smaken verschillen.
Ook de mensen van de twee-onder één-kappers, die links aan het eind van de laan staan en waarvan één van de woningen dus is ‘gezegend’ met het lelijkste ‘bijgebouwtje’ in hun voortuin, zullen blij zijn met hun woning.

Het laatste huis aan de rechterkant was het eerste huis wat ik zag toen er op het voormalige terrein van tuincentrum Pap gebouwd werd. Letterlijk en figuurlijk een hoekhuis met aan de Dubbelsteynlaanzijde een sombere kleur zijvleugel met kleine raampjes waarvan ik dacht ‘wie gaat er nu in zo’n schuur wonen?” De voorkant van het huis toont echt aan dat het geen schuur is, maar waarschijnlijk een 'verrassingshuis'.  Tja ….  *zucht 

Ietsje om, maar zoveel meer plezier
Dit fietstochtje maakte mij vooral blij, omdat ik ook een nieuwe route had gevonden om van de Stadspolders naar de Oudendijk te fietsen. Normaal gesproken rijd ik via de Ploegstraat naar de Dubbelsteynlaan, langs het Parkhuis en sla na een paar honderd meter linksaf de Gravensingel in om na het zwembad de bocht naar rechts te nemen en door te rijden naar het kruispunt bij de Elzenlaan. Bij het drukke kruispunt linksaf en aan het eind van de Elzenlaan het bruggetje op.

Ik weet nu dat er een mooiere, iets langere, maar vooral ook een veilige route is.

Foto’s (en zuchten) Ferry Visser