Twee Dordtse iconische bruggen
DORDRECHT - Toeval bestaat wel of niet, maar toen ik bezig was met een artikel over twee Dordtse iconische bruggen, kwam als een duveltje uit een doosje het boek van auteur en fotograaf Arie Pancras. Een prachtig boek over de vele Dordtse bruggen met uiteraard als titel ‘Dordtse bruggen’.
Vietnam
Waarom ik ook over bruggen wilde schrijven had een reden. Vrienden van ons zaten in Vietnam en stuurden regelmatig via de app ‘Polarsteps’ info en foto’s door.
Zij struinden het hele land door en lieten ons aan de cultuur van het land snuiven.
Ineens kwam er een foto van een opzienbarende brug. En die brug MOEST bovenaan dit artikel, want wat was hij bijzonder en …… ICONISCH!
Het is de in 2018 gebouwde ‘Golden Bridge’ in het midden van Bà Nà. De 150 meter lange loopbrug slingert op 1400 meter hoogte door een bos hoog in de bergen. Twee reusachtige betonnen handen die uit de heuvels tevoorschijn komen, houden de glimmende brug omhoog. Met een beetje fantasie wandel je naar de wolken.
Het is een bijzonder staaltje van architectonisch vakmanschap en je vindt het mooi of afschuwelijk.
Ik vond hem in ieder geval prachtig en dacht aan mijn eigen stad en stelde mezelf de vraag: “Hebben wij ook van dit soort ‘staaltjes?”
Het antwoord was ‘ja’ en daarmee ging ik aan de slag.
De tekst gaat onder de foto´s verder
Dordtse Spoorbrug
Hoe je het wendt of keert, er is maar één Dordtse brug die je kilometers ver verwijderd van onze stad, toch ziet. Het zijn de enorme pijlers van de spoorbrug over de Oude Maas die sinds 1994 de ‘skyline’ van onze stad bepalen.
Al bijna 30 jaar overspant de spoorbrug met een totale lengte van ongeveer 560 meter de rivier tussen Dordrecht en Zwijndrecht.
Het hoogste punt is 65 m en de doorvaarbreedte is 44 m. De doorvaarthoogte is ongeveer 11 m en er gaan vier sporen overheen. Kosten: 68 miljoen gulden (zo’n 31 miljoen euro).
Terecht wordt de spoorbrug door veel Dordtenaren ook wel “Het Hemelbed’ genoemd. Niet alleen bij helder weer is de iconische brug van verre te zien. Hij werd zelfs nagebouwd voor de miniatuurstad Madurodam in Den Haag. De brug werd ontworpen door architect P. v.d. Ree.
Prins Clausbrug
De tweede iconische brug van onze stad is de in 2021 door Prinses Beatrix geopende Prins Clausbrug.
In drie jaar tijd heeft bouwcombinatie Dura Vermeer-Hillebrand in opdracht van gemeente Dordrecht de Prins Clausbrug gebouwd en kreeg de wijk ‘Stadswerven’ dan eindelijk de fiets- en wandelbrug die hen beloofd was. De prachtige brug brengt de bewoners zonder omleiding naar de Dordtse binnenstad. Zo´n slordige 11 miljoen Euro was er mee gemoeid. Dit had voornamelijk te maken met de coronapandemie. Helaas is men bij het Noorderhoofd nog steeds bezig met de ´afwerking´ en is de brug eigenlijk nog niet echt af.
Toch kreeg de Prins Clausbrug in oktober de Nationale Staalprijs 2022 in de categorie ‘infrastructuur’.
De Prins Clausbrug is een 141 meter lange basculebrug en hangt vijf meter boven het water. Het beweegbare gedeelte is vijftig meter lang.
De brug is ontworpen René van Zuuk Architecten, ABT en Ingenieursbureau Boorsma.
Bijzonderheid: Omdat het contragewicht niet in een “bak” onder de brug geplaatst mocht worden is deze aan de mast bevestigd.
Het onderstaande filmpje over de bouw van de brug geeft heel duidelijk weer hoe het één en ander werd verwezenlijkt.
Met toestemming van: |
Brugslagboomduikers
Vandaag ‘kopt’ de krant met een artikel over de ‘slagboomduikers’. Voor mij interessant omdat ik zeer waarschijnlijk ook bij deze groep behoor(de). Tijdens het Tij-festival was ik me daar overigens nog niet van bewust.
Huiver u nog even mee terug in de tijd? Klik hier. (zie kop ‘foutje´)
Misschien toch zinvoller om voortaan alle slagbomen - in ieder geval met duisternis, zowel open én dicht - te voorzien van opvallende verlichting. De bewuste eerste slagboom aan de kant van de Stadswerven was die avond echt niet te zien. Ik weet nu wel beter en snap heel goed dat brugwachters zich zorgen maken.
In ieder geval hebben 'wij van Dordt' twee iconische Dordtse bruggen waar we best trots op mogen zijn.
Kopfoto: Laura Woerkens
Overige foto's: Ferry Visser
