Kijk in de wijk: Plan Tij

11 oktober 2022 • 11:30 door Ferry Visser

DORDRECHT - Als ik van Stadspolders naar de binnenstad fiets is er maar één plek waar ik altijd heel langzaam fiets. Ik geniet dan dubbel, want Plan Tij is voor mij behalve een prachtige stukje ‘buitendijks’ Vogelbuurt, ook de plek met een stukje persoonlijke geschiedenis. Ik kom hier later op terug.

Plan Tij
Ter informatie: De wijk werd tussen 2007 en 2008 gebouwd en telt 96 woningen. Je vindt er boswoningen, boothuiswoningen, waterwoningen, clusterwoningen, appartementen en woningen op vrije kavels. Midden in het plan liggen de vrijstaande watervilla’s.  

Zodra je vanaf Stadspolders de Groenezoom hebt ‘beklommen’ zie je na de entree van de Wantijdijk een enorme waterplas. Op de hoge meerpalen staan aalscholvers in de ‘droogmolenstand’ en eronder liggen de kleine en grote boten aan de afgesloten steiger. Iets verderop is de toegangsweg van Plan Tij met de toepasselijke naam ‘Tijpoort’.

De tekst gaat onder de foto's verder.

​Het blok geschakelde huizen begint en eindigt met een 6-tal appartementen. De tussenliggende huizen hebben meerdere woonlagen. Onder de woningen bevinden zich de garages.
Aan het eind van de toegangsweg draait Tijpoort naar rechts en loopt door tot het veelbesproken nieuwe voet-en fietsbrug (getijtafelbrug) aan de Vlij. Via de brug kom je op het Wantij fietspad langs de Vlij en loopt o.a. naar de Amaliabrug, het Wantij en Jeugddorp.

Tijpoort heeft drie zijstraten naar rechts met eveneens toepasselijke namen als: ‘Springtij’, ‘Eb’ en ‘Vloed’. Deze straten eindigen allemaal bij een enorme vlonder met ernaast een trap naar de afgesloten steiger.

​

​
Dit gedeelte van de wijk bestaat uit louter villa’s. De één nog groter dan de ander. Niet alle woningen grenzen aan het water (boswoningen) maar hebben wel een prachtig uitzicht over het water. Er wordt op dit moment best veel aan sommige villa’s ‘gesleuteld’.
De woningen die aan het Wantijpark grenzen hebben achter de woning een kreek met aanlegsteiger.
Op een doordeweekse dag is Plan Tij - op enkele  verbouwingsactiviteiten na - ‘de rust zelve’. Een genot om er heerlijk rond te lopen.

Dierenwereld
Niet alleen de genoemde aalscholvers zal je er aantreffen. Reigers, futen, waterhoentjes, ganzen en wilde eenden zijn er in overvloed. Kijk niet ook niet gek op als je een bever voorbij ziet zwemmen. Kortom: Het is ook een gebied voor natuurliefhebbers en fotografen.

Bewonersvereniging
‘Plan Tij’ is ook de naam van de bewonersvereniging en heeft zelfs een website en een feestcommissie. Deze laatste commissie organiseerde op 24 september voor de tweede keer een Lichtjesvaartocht en werd afgesloten met ‘nadobberen’ op het water op de muziek van DJ’s Tommy en Stijn die op de vlonder van ‘Vloed’ een mooi zicht hadden op de verlichte boten. Het was een geslaagd evenement waarmee de mooie en gezellige wijk positief in het nieuws werd gebracht.
Op de website staat niet voor niets de onderstaande Quote: ”Beter een gezellige buurt dan verre vrienden!”

Foto: Met dank aan de feestcommissie Plan Tij

Nostalgie
In mijn jeugd lag op deze plek de Jagers-en Windhondenpolder. Vele Dordtenaren hebben daar de nodige uren doorgebracht met o.a. voetbal (RIOS, SSW - met dank aan Studiezaal Stadsarchief DIEP Dordrecht -), korfbal (Deetos, TOV) en atletiek (Parthenon en Hercules).
In de winter liet men een aantal velden onder water lopen en kon er geschaatst worden op de verlichte ijsbaan.

Maar er is nog iets waaraan ik steeds terugdenk.
Op 3 juli 1969 organiseerde dagblad De Dordtenaar een openlucht popfestival op de voetbalvelden. Een toegangskaartje kon je kopen voor slechts 1 gulden 50.
In het voorprogramma speelde de Dordtse band ‘Lazy Pokerblues’. Maar de meeste belangstellenden kwamen toch voor de grootmachten van de Nederlandse popmuziek: ‘Shocking Blue’ en ‘The Golden Earring’. Shocking Blue had in die tijd een wereldhit met ‘Venus’. Mariska Veres was de ‘frontvrouw’ en was echt de ‘Venus’!
Daarna de 'Earring'. 

​​De band was net terug uit de VS en had op dat moment in ‘Where Will I Be’ een hit. Als toegift speelde de groep voor het eerst de live-uitvoering van ‘Eight Miles High’. Ik wist niet wat me overkwam. Ik kende het nummer van ‘The Byrds’, maar dat nummer sloeg ineens nergens meer op! De drum- en bassolo van Cesar en Rinus duurde wel een kwartier en aansluitend de gil/uithaal van George om vervolgens het tweede deel van het nummer te beginnen! Volgens mij duurde het nummer wel 30 minuten. Toen het nummer was afgelopen klonk er een enorm applaus en iedereen verliet sprakeloos het kapotgetrapte voetbalveld.

Foto's: Ferry Visser