Langs de Dordtse dijken: De Zeedijk
DORDRECHT - Deze nieuwe vakantie combi-rubriek (Kijk in de Wijk en Dordtse Dingetjes) werd o.a. mogelijk dankzij de medewerking van de bewoners van verrassende en opvallende huizen aan een dijk. Ook mag ik u iets meer laten zien van hun bijzondere eigendommen.
Het wordt een praatje met meer dan één plaatje. Wellicht een speurtocht voor de lezers, want ik vertel ook nu niet precies waar de foto’s gemaakt zijn.
Ik weet bijna zeker dat veel Dordtenaren - na het lezen en bekijken van de plaatjes - de fiets gaan pakken en op zoek gaan.
Dit keer geen opvallend huis of boerderij, maar een dijk die vorig jaar behoorlijk is aangepakt door de gemeente. De oude en zieke bomen werden vervangen door nieuwe jonge aanplant. Omdat ik dit gedeelte van Dordrecht niet ieder jaar bezoek ben ik benieuwd hoe het landschap vanaf de dijk is veranderd.
De tekst gaat onder de foto’s verder.
De Zeedijk
Ik begin bij de T-splitsing van het pontje naar Werkendam, Provincialeweg en rijd de Zeedijk op. Het vegetarisch restaurant ‘Herberg de Kop van ’t Land’ is de eerste bebouwing aan de dijk. Het uitzicht op de Nieuwe Merwede is prachtig en in het weiland iets verderop staan heel veel bijenkasten. De fietsers kunnen linksaf de Biesbosch in via de ‘hoofdweg’ of het fietspad dat aan de rivierzijde ligt. Ik vervolg mijn weg en geniet aan de rechterkant van de enorme bomenrij met oeroude knotwilgen. Schapen vinden er schaduw.
De 'oversteek'
Even later een ‘gevaarlijke' kruising voor de fietsers en voetgangers. Je kunt namelijk vanaf de Zuidendijk de Zeedijk oversteken en meteen de prachtige weg door de ‘nieuwe Biesbosch’ vervolgen.
Opvallend zijn de nieuwe huizen aan weerskanten van de dijk.
Oude en nieuwe woningen wisselen elkaar af
Ik kom aan bij de plek waar de Zeedijk ooit donker was. Herinneringen aan de ‘nachttrainingen’ van het Roparunteam van Dordtse Klasse(n) komen terug. Je zag echt geen hand voor de ogen. Als loper was je blij om de begeleidende fietsers en de volgauto’s te kunnen volgen. Maar de tijden zijn net als het landschap veranderd. Je kunt nu kilometers om je heen kijken en genieten van ‘de nieuwe natuur’. Het is om tien uur al 29 graden en de schapen zoeken verkoeling onder een kar.
Schapen zoeken verkoeling
Dode jonge aanplant
Er valt me iets op bij de vernieuwde bomenrij met jonge aanplant. Er zijn best veel bomen dood. De gemeente doet er goed aan om binnenkort de dode bomen te vervangen en meteen het mes te zetten in het opschot van de oude populieren die vanuit de grond naar boven komen.
Het opschot overwoekert
Er staan nog veel meer oude en nieuwe moderne woningen aan de dijk. Wat hebben deze bewoners een prachtig uitzicht!
Aan de linkerkant zie ik een woning met een vleugje humor. Je moet oppassen voor ouderen die daar oversteken.
De dijk maakt een aantal scherpe bochten en in een van de bochten ligt de prachtig gelegen Alloyse Hoeve. Iets verder kun je linksaf via de Elzelingenweg de Biesbosch in.
Als de Schenkeldijk in de verte in ‘t zicht komt, wordt het weer donker op de Zeedijk.
Het wordt weer donker op de Zeedijk
De hoge bomen bezorgen me gelukkig verkoeling.Tussen de stammen door zie ik aan de linkerkant iets vreemds!
Ik zie een aantal herten in een omheind weiland met middenin een vijvertje waar een enorm hert in staat. Zo’n maf gezicht! Alleen zijn nek steekt boven water uit. Dit moet ik vastleggen, maar de afstand is veel te ver om het dier scherp in beeld te krijgen.
Ik had gelukkig mijn stoute schoenen aan en durfde de dijk af te fietsen en het bord ‘Verboden voor onbevoegden’ te negeren.
De man met de grasmaaier kon me vast wel iets meer vertellen. Toen ik de poort door ging zette hij zijn motormaaier meteen uit en keek me vragend aan. Het was gelukkig warm en het ijs was dus snel ‘gesmolten’.
Natuurlijk mocht ik de herten fotograferen! Hij vertelde ook over zijn verhuizing vanaf de Rijksstraatweg naar de Zeedijk, dat er in een krat bier 1 kg gerst zit en dat de boer daar slechts 7 eurocent voor krijgt. Dat hij het zo fijn had gevonden om op tijd een beslissing te nemen en dat hij van zijn vrije tijd kon gaan genieten en dat zijn dochter een prachtige woning heeft kunnen neerzetten op het terrein. Hij vermoedde dat de dikke bomenrij op de dijk eerdaags ook wel zou verdwijnen, want gezien de vele afgewaaide takken, zouden deze bomen ook wel ziek zijn.
Het gesprek was zo vriendschappelijk, dat ik de herten vergat en eenmaal uitgepraat moest ik concluderen dat het badende edelhert uit de poel was geklommen en ons lachend aankeek. Wat baalde ik van dat moment!
De man zei dat ik altijd terug mocht komen, want de beesten nemen geregeld zo’n bad en met extreme hitte komt het zelfs voor dat ze alle vier aan het plonzen zijn. Het was een typisch geval van jammer en ik moest me tevreden stellen met een foto van een viertal herten die me schaapachtig uitlachten.
Uitlachende herten
Aan het einde van de Zeedijk ligt rechts beneden een aantrekkelijk outdoorcentrum dat de complete hoek van de Zeedijk en de Schenkeldijk in beslag neemt. Het lijkt me leuk om daar eens te mogen rondneuzen.
Outdoor centrum
In ieder geval gaat hier de Zeedijk over in de Wieldrechtse Zeedijk en is tevens het eindpunt van deze aflevering van ‘Langs de Dordtse dijken'.
De volgende keer sluit ik deze zomerrubriek af met een bezoek aan een opvallende boerderij/atelier/kunsttuin.
Foto's Ferry Visser
