Langs de Dordtse dijken: Het huis met een hoog knuffelgehalte

19 augustus 2022 • 11:30 door Ferry Visser

DORDRECHT - Deze zomerrubriek noem ik ‘Langs de Dordtse dijken’. Het is een combi-rubriek van de inmiddels veel gelezen ‘Dordtse Dingetjes’ en ‘Kijk in de Wijk’. Tegelijkertijd is het ook een puzzel voor de Dordtenaren die - na het lezen en bekijken van de plaatjes - de fiets gaan pakken en op zoek gaan.

Het artikel gaat onder de foto's verder

Het huis met een hoog knuffelgehalte

Het klinkt misschien wat vreemd, maar het derde bijzondere huis staat bijna tegenover ‘ Het sprookjeshuis’ aan de Noordendijk.
Toen ik mijn fiets wilde pakken om naar huis terug te keren zag ik aan de overkant van de weg een aantal vreemde beesten die ik nooit eerder had gezien. De paarden waren vervangen door alpaca’s. Een leuk onderwerp werd geboren.
De vraag was alleen van wie deze grappige beesten waren. Ik besloot het weiland te volgen en dat eindigde tot mijn grote verbazing bij een pand dat ik al langer bijzonder vond.
Zeg nu eerlijk: ‘Wie heeft er nu een ophaalbrug om naar zijn pand te gaan!’  

​

De brug stond gelukkig in standje ‘Kom maar verder’ en even later meldde ik me bij de vrouw des huizes met de vraag of de alpaca’s bij dit gezin hoorde. Dit was het geval en voor mij een dubbelslag, want nu had ik een dubbel artikel. Het bijzondere pand met bijgebouwen en de alpaca’s.
Omdat de zon niet gunstig stond maakte ik een afspraak om op een geschikter moment terug te mogen komen. De beesten liepen nu dichter bij huis en ik besloot toch nog even te gaan kijken. De foto’s zouden wel later komen.
Ik kreeg meteen een spoedcursus alpaca. De dieren zijn nieuwsgierig en poepen met hun benen wijd op een speciaal stuk gras. Dat gras kun je herkennen aan de lengte. De poep is erg vruchtbaar. 

'Zo poep je dus als Alpaca'

​
Een gestreste alpaca herken je aan zijn bovenlip. Die trekt het beest dan omhoog.  Een van de beesten geeft meteen een demonstratie. Sorry, ik moest echt lachen, het was zo’n gek gezicht!
De familie had de beesten pas een week of vijf en er was zelfs een jonkie bijgekomen. Ik maakte meteen kennis met Guus, de grootste en de nieuwsgierigste van het stel. 

"Mijn naam is Guus, en voor het eten kom ik graag naar 'huus' "​

Een week later werd mijn wachten beloond met een prachtige dag voor wat foto’s.

De heer des huizes verwelkomde me en wist dat ik ook wat foto’s van het pand wilde maken. Er stond een bijzonder tuinhuis tegenover het pand. Ik miste alleen de wieken van een molen. Zo bijzonder!
Verder diverse voertuigen en attributen die je ook op een boerderij tegen kan komen. Na deze sessie meldde ik me weer bij mijn rondleider. Hij vertelde dat het huis eigenlijk groter lijkt dan het is. Vooral boven is het vrij laag. Er staan in de toekomst uitbreidingen op stapel. Op de plek van het voormalige zwembad komt op termijn een zandbak voor de alpaca’s.
We lopen naar het weiland. De beesten reageerden niet meteen op het gefluit en geroep. Uit de voormalige paardenschuur werd voer gehaald en ja hoor! ‘Guus ging naar huus’! Zoals de schapen ook doen, volgden de overige beesten en lieten het voer heerlijk smaken.
Het was grappig om te zien hoe het bruine jonkie constant Guus zat te tarten. Toen Guus ging grommen was het sein ‘nu oppassen!’, er komt zo een ‘flats’. 

​

De beesten zijn best nieuwsgierig, maar ook wel weer schuw. Ze bekijken de ‘nieuwtjes’ liever op een afstand. Geen wonder natuurlijk, ze zijn hier nog niet zo lang.
Guus komt naar me toe en wat doe je dan? Ik wil hem over zijn koppie aaien, maar ik hoor meteen dat je dat nooit moet doen. Aaien bij de nek vinden ze wel lekker. Ik maak nog even een kort filmpje, want een foto is leuk, maar je moet die beesten toch ook echt even zien.
Volgend jaar mei worden de alpaca’s geschoren. Zo’n 3 tot 5 kilo wol per jaar. Tot die tijd lopen er dus wollige grappige beesten in het weiland. Met slecht weer kunnen ze schuilen, maar liever blijven ze de elementen te trotseren.

Nog een weetje voor een e.v.t. spreekbeurt:
Het Alpaca-mannetje noemt men macho of hengst. Het Alpaca-vrouwtje noemt men hembra of merrie. Het Alpaca-jong noemt men cria of veulen.

Ik heb genoten van de gastvrijheid van de familie. Ze vertelden me zoveel leuke en interessante dingen over hun bijzondere eigendom! En ja, die beesten! Voor mij waren de alpaca’s - net als het filmpje - toch de knuffelbonus. ;)

Foto's en video: Ferry Visser 

​