Langs de Dordtse dijken: ’Er staat een paard voor de deur!’
DORDRECHT - Deze zomerrubriek noem ik ‘Langs de Dordtse dijken’. Het is een combi-rubriek van de inmiddels veel gelezen ‘Dordtse Dingetjes’ en ‘Kijk in de Wijk’. Tegelijkertijd is het ook een puzzel voor de Dordtenaren die - na het lezen en bekijken van de plaatjes - de fiets gaan pakken en op zoek gaan.
Het artikel gaat onder de foto's verder
'Er staat een paard voor de deur!'
Je verwacht het niet, maar de Oudendijk is bijna net zolang als de Noordendijk. Maar liefst 5,5 km lang en slingert zich vanaf het fietspad langs de N3 naar de Provincialeweg richting Kop van het Land. Het woord ‘slingert’ is niet voor niets gekozen. Soms moet je echt even zoeken waar de dijk verder gaat. Deze keer maak ik het iedereen makkelijk. Het pand staat vanaf het fietspad langs de N3 in het tweede gedeelte van de dijk en nog voor de rotonde richting Stevensweg.
De titel verwijst grappend naar een Carnavalsliedje van André van Duin. Hij zong over een paard in de gang. Ook stond het beest niet op de Oudendijk, maar ‘elders’ bij juffrouw Jansen.
De familie - die het paard echt voor de deur heeft staan - en ‘benedendijks’ woont, heeft meerdere stille boerderijdieren voor het enorme pand. Op dit moment heb je er helaas minder zicht op omdat de bomen het zicht iets belemmeren.
Ik maakte daarom een afspraak met de bewoners die me heel hartelijk ontvangen. De eigenaar was op dat moment bezig om het oude stro van de bokkenwagen te vervangen. De kippen worden tijdelijk op de grond geplaatst en meteen teruggezet zodra de nieuwe voorraad stro op de wagen ligt.
Je komt ogen te kort in de 'voortuin'. Overal vrolijke boerderijdieren! Er staat zelfs een oranje koe klaar voor het komende WK in november. Ik vermoed dat het beest tegen die tijd van plek zal wisselen met het paard. Het paard voor de deur is een waar kunstwerk. “Komt uit Spanje, mooi hè!” Ik vind hem niet mooi, maar prachtig!
“Je mag overal rondlopen hoor, ik heb niets te verbergen, er staat nog veel meer! Dadelijk doen we een bakkie.”, zegt de 'heer de huizes’.
Even later krijg ik een rondleiding. Ik mocht overal foto’s van maken, maar ik zei dat ik de privacy hoog heb staan en dat ik zoveel mogelijk vertel, en soms een foto maak, want mijn belangrijkste reden was toch ‘de beesten’.
Het pand is vele malen groter dan ik vermoedde. Ik passeer een serre aan de zijkant van het huis en even later kom ik op een enorm terras met een aantal bijgebouwen. Er is een schuur waar ik iets in herken. Ik weet dat de familie met ieder ‘jaarfeestje’ meedoet en het is dus niet verwonderlijk dat ik in de schuur allerlei attributen zie voor o.a. Kerst en Halloween. “Tja, een beetje rommelig misschien, maar je moet die spullen toch ergens laten.”
Op het terras staat een hut die me deed denken aan onze sledehondentocht in het noorden van Noorwegen. Na de tocht kregen we in een ronde hut chocolademelk uit een ketel die in het midden van de hut boven een vuur hing. Rondom kon je een beetje bekomen van de kou.
Hier was het ‘different cook’. Midden in de hut was de enorme barbecue plek. Ook hier een ‘rondzit’.
In een ander bijgebouw kijk ik mijn ogen wederom uit. Gezellige inrichting met bijzondere voorwerpen. “Ik zal het maar eerlijk zeggen, maar de beestenboel is een tik van mijn vrouw, zelf heb ik twee tikken. Ik ben gek op barretjes en oude brommers van mijn eigen bouwjaar.”
Gedurende de rondleiding ben ik daar wel achter gekomen ;).
Ik hoorde dat het pand voorheen van ‘De Hoop’ was geweest. Dat er erg veel grond bij zat en dat er nog steeds grond is voor het houden van paarden.
Er kwam maar geen eind aan het ‘landgoed’, want via een smal paadje kwam ik bij een grote vijver met in het midden een eilandje met een prieel. Via een smal bruggetje kon je bij het prieel komen. Rondom de vijver wederom een aantal ideeën van ‘de vrouw des huizes’.
Teruglopend naar het huis zie ik een glazen pui met erachter een jacuzzi. Wow!
Daarna was het koffietijd. Met z’n drieën aan de enorme eettafel met een heerlijke cappuccino. Wat een gastvrijheid! Er was heel wat verbouwd en vooral met smaak ingericht. Het is net alsof de laatste dag van het jaar hier zijn feestje blijft vieren. Je ziet oude en nieuwe (moderne) dingen.
Het was leuk om te horen dat mevrouw de ‘creabea’ was. “De creatieve ideeën komen echt van haar, hoor!” Waarna mevrouw aanvulde dat ze vroeger als creamoeder op de Kennedyschool Zuidendijk had geholpen. Voor mij grappig, omdat ik héééééél vroeger tijdens mijn opleiding PABO op dezelfde school - die toen de Johan van Oldenbarneveltschool heette - mijn eerste oefenlessen mocht geven.
Iedereen kent het gezegde: ‘Gezelligheid kent geen tijd’, maar er is ‘een tiet van kome, en een tiet van goan’. Na een dik uur was het gedaan.
Ik bedankte mijn gastvrouw en gastheer voor de gezellige ontvangst en openheid. En passant vroeg ik of ik later dit jaar een keer mocht terugkomen. Niet voor de jacuzzi, maar om iets met ‘de tikken’ van manlief te gaan doen. Dit was geen enkel punt.
Thuis vertel ik enthousiast over 'het huis met een paard voor de deur'.
Heeft u of kent u iemand met een bijzonder huis aan een Dordtse dijk en zijn er opvallende dingen te zien? Graag een mailtje. Wie weet krijgt deze combi-serie dan wel een vervolg. Klik hier .
De volgende keer neem ik u weer mee terug naar de Noordendijk.
Foto's: Ferry Visser