Langs de Dordtse dijken: Het sprookjeshuis

05 augustus 2022 • 11:30 door Ferry Visser

DORDRECHT - Deze nieuwe vakantie combi-rubriek (Kijk in de Wijk en Dordtse Dingetjes) werd mogelijk dankzij de medewerking van de bewoners van verrassende en opvallende huizen aan een dijk. Ik mag u iets meer laten zien van hun bijzondere eigendommen. 

Het wordt een praatje met meer dan één plaatje. Wellicht een speurtocht voor de lezers, want ik vertel ook nu niet precies waar de foto’s gemaakt zijn. 
Ik weet bijna zeker dat veel Dordtenaren - na het lezen en bekijken van de plaatjes - de fiets gaan pakken en op zoek gaan.

Deze zomerrubriek noem ik ‘Langs de Dordtse dijken’.

De tekst gaat onder de foto's verder.

Het sprookjeshuis

​De Noordendijk is ongeveer 5,5 km lang. De ‘straat’ heeft zelfs meerdere postcodes. Te beginnen in de stad op 3311, loopt via 3312, 3315, 3319 naar 3329 in het buitengebied.

Aan het eind slingert de dijk vooral voor de fietsers en wandelaars tussen Dubbeldam en Stadspolders en eindigt in de buurt van de Bildersteeg.
Er staan ongeveer 500 woningen aan de dijk. De oudste woning werd in 1713 gebouwd. Het grootste huis telt zo’n 10.000 m2 en het kleinste slechts 12 m2.
Het getoonde huis is nauwelijks te bereiken met de auto. Bovendien zal je het huis beslist voorbij rijden. Het ligt, zoals de meeste huizen in deze buurt, onderaan de dijk.
Waarom ik het enorme lange pand een sprookjeshuis noem is de schuld van mijn fantasie. Alles is zo anders! Het voetpad naar beneden is al het begin van het sprookje. Het hek is gesloten. Durf ik wel verder, komt er geen blaffende hond naar me toe? Nee dus, twee oude bekende versteende mensen (Ollie en Stan)heten me welkom en de kat boven het luik van het schuurtje miauwt me gedag. Het konijn zegt - zoals dat gewoonlijk is bij konijnen - niets. 

​ 

Daarna waag ik, al rondkijkend, de weg naar de voordeur en trek aan de bel. “Doetie het nu wel of niet?” De bewoner opent na drie aanbelpogingen de deur. Ik stel me voor en vertel het doel van mijn bezoek. “Natuurlijk mag dit meneer, maar het is nog wel een beetje rommelig hoor!”
Ze sluit de deur en laat me mijn gang gaan. Ik raak niet uitgekeken. Alles is zo ..... sprookjesachtig.
Regelmatig herken ik de zgn. ‘Gaudi’ ingelegde gekleurde steentjes als versiering. Zelfs de oude schoorsteen en dakkapel is gedeeltelijk ingelegd met gekleurd mozaïek. De kleine bijgebouwtjes hebben allemaal iets waarvan je denkt: "Hoe kom je erop!" 

Ik voel me bevoorrecht om dit allemaal te mogen vastleggen. Het meeste is vanaf de dijk te zien, blijf gewoon een poosje staan om alles in je op te nemen. Er is zoveel te zien!

De volgende keer neem ik u mee naar een andere dijk.

Foto's Ferry Visser