'Uit het dagboek van een columnist'

28 april 2022 • 11:58 door Ferry Visser
'Uit het dagboek van een columnist'

DORDRECHT - Je zou het niet zeggen dat de populariteit van het koningshuis tanende is. Dordrecht kleurde namelijk best heel oranje. Ik ben zo vrij om een dag uit mijn dagboek te publiceren. En ja, niet voor niets, want wat was het een gezellige zonnige dag op 27 april!

Tijdens Koningsdag, Big Rivers en de Kerstmarkt help ik als vrijwilliger mijn Griekse vriend die net voor Corona uitbrak een Boutique met gyros opende op de hoek Voorstraat/Visbrug. Voor het eerst op een nieuwe locatie met een terras en lekker ‘in de loop liggend’ aan de ‘Internationale Horecabrug’ met nog een Griek, een Vietnamees, Japanner en een Hollandse horeca.

Met een lekker zonnetje in de rug passeer ik rond half 10 het ‘kleedjesfestijn’ bij winkelcentrum De Bieshof en rijd via de prachtige ‘fluitekruidachtige’ Noordendijk naar de binnenstad.
Grappig, geen enkele auto staat in de rij om van de parkeergarages gebruik te maken.
Op het drukke kruispunt Bagijnhof/Visstraat moet ik lopend de kraam bereiken. Rond 10 uur is de Dordtse binnenstad al druk en vooral oranje.
Ik werd verwelkomd door een jongen, met een hoorn en muziekstandaard, die op de hoek bij de ‘kerk’ het Wilhelmus blies. Er zouden nog vele melodieën volgen (Daar was ik al bang voor.).

De gyroskraam staat al helemaal ingericht. Het ziet er uitdagend uit, maar het grote werk moet nog komen. Pas om half 11 uur gaat dat gebeuren, de grill zorgt voor de ultieme Griekse geur en je gelooft het of je gelooft het niet ….. de eerste bezoekers melden zich al om elf uur!!!!

Ondanks het prachtige weer had ik toch een sjaal meegenomen. Het is 9 graden en de kraam staat toch op een koude hoek met vrij snel schaduw. Sakis wilt er ook eentje en ik word erop uitgestuurd. Eerst maar kijken in de vele gezellige kraampjes, maar al gauw kom ik tot de conclusie dat een sjaal meer iets is voor de wintermaanden.
De HEMA maar proberen en bij de derde medewerkster had ik succes. De lieve dame wilde best even in het magazijn gaan neuzen. Na 5 minuten kwam ze terug en was zij een sjaal met een gele sticker armer en ik had voor een spotprijsje een sjaal waar Martien Meiland zich voor zou omdraaien in zijn graf. Sakis was er blij mee.

Rond 12 uur werd het aanpoten geblazen. Het spit kon het eigenlijk niet aan, maar gelukkig stonden we naast de zaak en kon het vlees ook daar gegaard worden.
Voor het eerst was het felbegeerde terras vol. Zo gezellig!
Omdat we de mooie steentjes niet wilden bevuilen hadden we platgemaakte kartonnen dozen op de grond gelegd. Bovendien kon je dan ook niet zo makkelijk uitglijden.
Dit laatste was mogelijk geweest als de dozen aan elkaar waren ‘geductaped’. Ze lagen nu los en daardoor maakte ik een smak. Er klonk een gegil van omstanders en ik werd overeind geholpen. Niets gebroken of gescheurd, maar het was wel ff ‘au’.
Enfin, de aandacht was weer gevestigd en het leven ging gewoon weer verder want er moest ook verkocht worden.
De zaak heeft inmiddels al veel vaste ‘fans’. Zelf genoot ik van de vele oud-collega’s, vrienden en bekenden die ik door Corona bijna twee jaar niet had gezien of had gesproken.
Fijn dat onze ‘buren’ af en toe konden bijschieten als we een tekort hadden aan wisselgeld. Helaas was de pinautomaat in de winkel. Zodra er iemand begon met de woorden: “Kan ik pinnen?” hoorde je de mensen al tegen elkaar zeggen: “Pinnen binnen!”
Zoiets ‘bekt’ lekker’ en houden we er gewoon in.
Om een uur of drie had ik voor de 10e keer de 16 coupletten van het Wilhelmus wel gehoord en bracht de jongen - eigen belang - een heerlijk broodje pita gyros.
Het mannetje was me dankbaar en de blijheid kwam ineens van twee kanten.

Toch miste ik wel een gezellig bandje of i.d. op het internationale horecaplein op de Visbrug. Dat moet beslist anders kunnen. Wat mij betreft treden er internationale dansgroepen op uit Japan, Griekenland, Vietnam en Nederland.

De jongen met de hoorn koos na drie uur voor een nieuw repertoire en bij ons werd ook de eindsprint ingezet. Het gas werd er letterlijk en figuurlijk nog een keer opgezet en om vijf uur moesten we helaas afbreken. De verkoop ging verder in de winkel en op het terras.

Toen ik rond zes uur naar huis fietste werd ik minder vrolijk. Een enorme trailer haalde alle kraampjes op. Jammer dat Koningsdag niet nog wat langer oranje mag kleuren. Alleen de zon zorgde voor een oranje gloed en een blauwe lucht.

Voor heel veel mensen was dit echt een ‘koninklijke dag’. Niet alleen voor de Nederlanders. Blijkbaar hebben ook ‘de buitenlanders’ onze stad gevonden. Nog nooit zoveel verschillende talen gehoord. Maar ja, misschien komt dit wel omdat de Visbrug ‘ínternationaal’ is.

Nu ga ik aftellen voor het allermooiste gratis muziekevenement van Dordrecht, ‘Big Rivers’. Nog tweeënhalve maand.
Binnenkort maar een column aan wijden.

Gerelateerde straten:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.