Oud-kunst-ambtenaar Ton Delemarre wil uitleg geven over project river-boot-stad
DORDRECHT - Het blad De Poorter - voor de binnenstad van Dordrecht - publiceerde enige tijd geleden een verhaal over het project rond de kunstboot van Edward Clydesdale Thompson.
Ton Delemarre, die voor mensen in Dordrecht een periode het eerste gezicht was als ambtenaar voor kunst-en cultuurzaken schreef het.
Hij stelt het ter informatie aan een breder publiek beschikbaar via Dordrecht.net gezien de aandacht die er voor het kunstproject Rivier, Boot en Stad is.
In het artikel staat de kunstenaar volledig achter zijn ontwerp, net zoals hij onlangs bij Studio De Witt op zaterdagmorgen bij RTV Dordrecht radio zijn plan A toelichten
Het is de opzet dat de kunstboot op 9 oktober van Dordrechts Museum naar Hof van Nederland wordt getrokken tussen 10 en 18 uur door honderden vrijwilligers, zo hoopt de kunstenaar.
Discussie
Tijdens de publicatie van het stuk schreven enkele historische onderzoekers kritische artikelen over wat er met de muur uit 1904 voor het museum zou gebeuren. Op de face book pagina van het project stond een keer een kritische noot over de hoeveelheid geld, die met het project de kunstboot was gemoeid. Verder volgden mensen via de face book site het project met vooral nieuwsfgierige of positieve belangstelling.
Vooral vanaf juli kwam er in de stad een brede discussie los over of de muur voor de tuin van het Dordrechts Museum ongeschonden moet blijven of dat een stuk muur tijdelijk kan wijken om een kunstboot 'los' te maken van de tuin van het museum.
De verwachting is dat het college van burgemeester en wethouders op basis van de adviezen nog in augustus zal bepalen of het project geheel wordt uitgevoerd of toch niet helemaal kan en mag volgens het ontwerp.
Raadsleden lieten de laatste weken vooral weten dat voor het scheppen van kunst geen monumentale muur mag worden aangetast.
Culturele Raad
Schrijver Ton Delemarre was vroeger de cultuur- en kunstambtenaar van de gemeente Dordrecht. Zo was hij de secretaris van de Culturele Raad Dordrecht, die in de jaren zeventig van de vorige week nationale bekendheid kreeg. Het was immers een vergaande vorm van deelname in het locale bestuur, totdat de gemeenteraad besloot in te grijpen.
De kop boven het artikel van Ton luidde: ''De boot die wordt hoe langer, hoe dunner"
Hij schrijft: “Ik snap best dat het schuurt en dat mensen zich misschien boos en gekwetst zullen voelen door dit project”, zegt de kunstenaar.
Wij bevinden ons in de oude Biesboschhal op de Staart, het voormalige Dordtyart, samen met kunstenaar Edward Clydesdale Thomson, Linda Dekkers van Dordrechts Museum, Manuela Porceddu, de projectbegeleidster, en Kees Dijkman, bootfotograaf en hoofdredacteur van De Poorter.
In de oneindige ruimte van deze hal worden tiny houses gebouwd en zijn vrijwilligers doende onder leiding van een echte scheepsbouwmeester een replica te vervaardigen van een 18e-eeuwse hektjalk, een in Dordrecht veel gebruikt scheepstype.
Tuin
Het is de bedoeling dat deze tjalk verkoold wordt en vanuit de tuin van Dordrechts Museum dwars door het monumentale hek en onder de smalle poort bij de Augustijnenkamp, over het gras van de kloostertuin naar het Hof wordt gesleept door (liefst honderden) vrijwilligers. Onderweg vallen er tevoren geprepareerde stukken uit de boot en die elementen zullen in brons gegoten achterblijven aan de route.
Schokkend
Dat is best schokkend, maar zegt Edward, dat hoort bij het proces van het bouwen aan een ‘urban legend’, een weefsel van gemeenschappelijke herinneringen dat de geschiedenis van de stad verrijkt met een collectief verhaal, sprookje, legende, zoals de Sint Elisabethsvloed in 1421, de Nationale Synode van 1618, de watersnoodramp van 1953 of meer recent de sloop van het oude postkantoor in 1978.
Het is de bedoeling dat kinderen die straks meelopen met de menigte die de boot trekt, later aan hun kinderen zullen vertellen van dit spectaculaire gebeuren van een boot als gezamenlijk project. Het verhaal is iets onmogelijks, een legende: een schip dat niet over water vaart want dat is logisch en vanzelfsprekend, maar dat we gezamenlijk slepen door te kleine straatjes, dat wordt verbrand en uit elkaar valt.
