Hier op dit eiland (2) - Erik Zwaan: Niet morgen, maar nu

02 juli 2021
Hier op dit eiland (2) - Erik Zwaan: Niet morgen, maar nu
Erik Zwaan

DORDRECHT - 'Hier op dit eiland' door Bert den Boer, aflevering 2 over Erik Zwaan: Niet morgen, maar nu

Erik Zwaan voelt zich op zaterdagmorgen veertien maart 2020 tijdens een skivakantie in Oostenrijk grieperig. Het gebied waar hij met zijn vriendin Diana verblijft moet worden ontruimd. Het blijkt later een van de brandhaarden. Ze vertrekken halsoverkop. Thuis gaat het met zijn gezondheid van kwaad tot erger. Op vrijdag wordt het zuurstofgehalte in zijn bloed gemeten. Dat is veel te laag en binnen een half uur staat een ambulance met een man in beschermende kleding voor de deur. Erik, een fitte sportieve vijftiger, is doodziek en besmet met het tot dan toe vrij onbekende coronavirus. Hij mag zijn vriendin en kinderen geen knuffel geven. Diana: ‘Je doet de deur dicht en denkt wat nu?’

Diezelfde middag volgt een onheilspellend bericht: ‘We gaan heel duidelijk zijn. Het enige wat we kunnen doen, is je voor twee of drie weken in coma brengen. Hier is je telefoon. Neem afscheid van je vriendin en kinderen en alles wat je lief is.’ Erik neemt zich één ding voor: ‘Ik ga dit overleven. Wat er ook gebeurt, ik ben er straks gewoon weer.’ Wat volgt is een emotionele achtbaan vanwege een grillig ziekteproces. Tweemaal komt het bericht: ‘Hij gaat het niet redden.’

Op 9 april, na dertien dagen in coma, wordt hij wakker. De dagen daarna ligt hij vastgeketend op bed. Hij is onrustig, beleeft nachtmerries en voelt zich in zijn dromen wegglijden in een zwembad met een glijbaan en een doorzichtig dak. Hij denkt dat zijn club Feyenoord de bekerfinale heeft verloren, dat zijn schoonmoeder is overleden en dat hij vanuit Houston niet op tijd kan zijn voor de begrafenis. Twee dagen voordat hij uit coma wordt gehaald is een cruciaal moment de verwijdering van de beademingsbuis. Als hij in een rolstoel wordt rondgereden geniet hij van de frisse wind in de hal en ontdekt hij tevens dat hij gewoon in Dordrecht is. De eerste ontmoetingen met zijn vriendin, twee dochters Tatum en Nessa en zus zijn emotioneel. ‘Dan staat er een stoel in de hoek. Je bent in tranen en mag elkaar niet aanraken.’

Zijn herstel verloopt relatief voorspoedig, al maakt hij mee dat zijn jongste dochter op straat zijn losgelaten veter moet strikken. In zijn woonplaats ‘s-Gravendeel krijgt corona door Erik een gezicht.

Hij is vol lof over de zorg. Hoe de verpleging een band met je opbouwt. Hoe zij alles uit de kast halen. Hoe lastig het voor hen is om naaste familie aandacht te geven en te troosten. Nu nog heeft hij regelmatig contact met de afdeling. ‘Ik ben niet medisch onderlegd maar ik besef nu wat mensen in de zorg doen.’ Hij herinnert zich ook humoristische situaties. ‘Is papa wakker?’ ’Nee’, zegt de arts, ‘hij is zo stoned als een garnaal.’ Als Erik met een takel zijn bed in wordt gehesen, valt de accu leeg en bungelt hij boven het bed: ‘Overleef ik corona en ga ik dood, omdat ik naar beneden stort.’

Erik was zich al bewust van wat belangrijk voor hem is: ‘Leef en geniet van de dag. Niet morgen, maar nu.’ Corona heeft enorme impact op het gezin. Als Erik er een keer op uitgaat, vraagt zijn dochter: ‘Wanneer kom je weer thuis?’ 

Foto beschikbaar gesteld door Erik Zwaan

 

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.