Burgemeester Jan van Zuuren grootmeesterlijk in komisch woordenspel met voetballer Willem van Hanegem in Bibelot
DORDRECHT - Een komisch ad rem woordenspel op het podium van Club Bibelot in Dordrecht. Dat wist eens burgemeester Jan H. van Zuuren flitsend te doen om een haast verloren literaire avond met dichter C.Buddingh' en voetballer Willem van Hanegem te redden.
Het was grootmeesterlijk zo herinneren zich nog mensen, die erbij waren.
Dichter Kees Klok heeft de bijzondere avond op 6 september 1975 ook in woorden vastgelegd.
Ereburger van Dordrecht, Van Zuuren, die 5 februari 2021 honderd jaar geleden werd geboren, leek in de wieg gelegd te zijn voor een ander beroep.
Truus
Kees Klok beschrijft eerst de aanloop naar een historische Bibelot-avond waarbij in beginsel Willem van Hanegem als schrijver van zijn eigen boek was gevraagd. Zijn toenmalige vrouw Truus liet toen uit Hendrik Ido Ambacht weten, dat alles voor Willem was opgeschreven.
In elk geval kwamen Buddingh, van Hanegem en Van Zuuren haast uiteindelijk als artiesten op het podium te zitten van de societeit toen aan het Steegoversloot 34. Bibelot was meer dan afgeladen voor een avond rond literaire zaken.
Later keken de mensen van Bibelot vol bewondering terug op de avond met Jan van Zuuren, die door Kees Klok werd omschreven als een burgervader.
Zijn relaas:
Onlangs kwam ik een oude dagboeknotitie tegen uit de tijd dat wij met de stichting Bobby Kinghe probeerden om het kwijnende culturele leven in Dordrecht op te stoten tot een bruisende stroom van hoogdravende activiteiten.
Willem van Hanegem had een boek over voetballessen geschreven waarover C. Buddingh’ hem in het literair café-chantant van Bobby Kinghe zou interviewen.
Dat literair café-chantant werd gehouden in de jongerensociëteit Bibelot, die toen nog gevestigd was naast het paleis van justitie op het Steegoversloot. Op de avond was de Dordtse burgemeester, Jan van Zuuren, eveneens als gast aanwezig.
6 september 1975
Gisteren literair café-chantant. Het werd drie uur, na een unieke avond. Donderdag leek het er nog op dat alles in het water zou vallen.
Gerrit de Wolf had Truus van Hanegem gebeld en hoorde van haar dat Willem onze afspraak blijkbaar was vergeten, want hij zou naar Leiden gaan.
Han van Gorkom, Gerrit en Hans Berrevoets zijn de hele dag aan het bellen geweest, met als resultaat dat ze een zanger, een Steve Johnson, konden contracteren en dat Willem na tien uur ’s avonds alsnog zou komen. C. Buddingh’, Henk van Buul en zijn combo en burgemeester Jan van Zuuren waren allemaal volgens afspraak aanwezig, maar of van Hanegem werkelijk zou komen moesten we maar afwachten.
Microfoons
In ieder geval bleek voornoemde Johnson niet over een zanginstallatie te beschikken. Na heen en weer getelefoneer kwamen ergens een paar microfoons vandaan, maar nu bleken de kabels niet te passen. Iemand van Bibelot ging achter kabels aan. Ondertussen haalde ik thuis mijn bandrecorder, zodat Johnson in ieder geval met zijn bandje mee kon zingen.
Henk van Buul
Toen na drie kwartier de installatie nog niet werkte zijn Henk van Buul en zijn mensen onversterkt gaan spelen, wat voortreffelijk klonk. Daarna las C. Buddingh’ voor, ook microfoonloos. Hij was goed te verstaan, het publiek hield zich keurig stil.
Uiteindelijk kwamen er geschikte kabels en konden we versterkt verder. Han reikte de nieuwe Letteriek uit aan de burgemeester, die met een weinig zeggend babbeltje bedankte. Daarna was het wachten op Johnson die in een buitenmodel uniform verscheen van de Noordelijken uit de Amerikaanse burgeroorlog. Het was een geweldige afgang.
Hij zong verkeerd met de muziek mee, wist zich op het toneel geen houding te geven en praatte tussen de nummers in zo onbeholpen tegen het publiek dat hij een Oscar verdient voor de klunzigste artiest van het jaar. Van de fl. 450,= die hij kreeg was hij er nog geen fl. 50,= waard.
Willem
Gelukkig speelden daarna Henk van Buul en zijn combo weer, waardoor het leed snel was vergeten.
Rond tien uur arriveerde Willem van Hanegem. Hem voorgesteld aan Buddingh’ en de burgemeester.
Er was enig opgewonden gejoel van een paar meisjes. Buddingh’ zou van Hanegem interviewen over zijn boek en zette zich daartoe in een van de drie klaarstaande fauteuils, waar hij vrijwel direct pontificaal doorheen zakte.
Dat gaf enige opschudding, maar hij kwam ongedeerd uit de brokstukken tevoorschijn, kreeg een andere stoel en begon aan het gesprek: een vraag door Buddingh’, twee woorden antwoord van van Hanegem, wat zich een aantal keren herhaalde.
Tot burgemeester van Zuuren aanschoof en spontaan het gesprek overnam. Ik heb weinig mensen zo knap en ad rem een verloren situatie zien veranderen in een flitsend en komisch woordenspel als onze Dordtse burgervader.
Hij wist het gesprek aldus ruim een half uur vol te houden, waarna ik de heren mocht bedanken en het combo van Buul weer inzette. Buddingh’ en de burgemeester vertrokken daarna al snel naar huis, maar van Hanegem, het Bobby Kinghe bestuur en een deel van het publiek, waaronder Annemarie, Archie Wijngaarde en Heinz Schneeweiss en zijn vrouw, zette de avond nog tot ver na middernacht voort.
De Kromme
Of de Kromme, die er stevig op los rookte en dronk, de volgende dag in het veld nog enkele briljante acties op touw zette, kan ik mij niet meer herinneren. Wel dat ik bij het wakker worden even niet aan veel bewegen, laat staan aan topvoetbal, moest denken.
