DORDRECHT - Deze week is op bijna 79-jarige leeftijd Heiltje de Boon overleden. Samen met haar man Aart legde zij vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw de basis voor de openstelling op zaterdagen van de monumentale Augustijnenkerk aan de Voorstraat.
Zij werden dan ook samen voor hun inzet om de kerk open te doen voor het publiek negen jaar geleden Koninklijk onderscheiden, toen zij het werk overdroegen. Het echtpaar zei bij het afscheid het een voorrecht te hebben gevonden voor de Augustijnenkerk zo actief te zijn geweest. In de oudejaarsdienst in de Augustijnenkerk (31 december 2020) werd Heiltje nog herdacht.
Ds. Jan Belder - eens ook aan de kerk in Dordrecht verbonden - zal dinsdag 5 januari in besloten kring de afscheidsdienst leiden in de Augustijnenkerk. Daarna zal wederom in besloten kring de begrafenis zijn in Hardinxveld-Giessendam, waar de wortels liggen van de familie De Boon.
Groot belang
Het echtpaar vond dat hun kerk, die behoort tot de gereformeerde bond binnen de Hervormde gemeente Dordrecht, om veel redenen van groot belang is voor de stadsgeschiedenis. Ze vonden dat mensen niet alleen de Grote kerk zouden moeten kunnen bezoeken, maar ook de Augustijnenkerk.
Het echtpaar benadrukte ook telkens de grote betekenis van hun kerk: ,,Ingeklemd tussen de historische bebouwing staat aan de Voorstraat in Dordrecht de middeleeuwse Augustijnenkerk. Door velen die Dordrecht bezoeken of hier wonen wordt de kerk over het hoofd gezien... Onterecht! De kerk uit 1293/1450 behoorde tot het Augustijnenklooster. Dit klooster is van grote betekenis geweest voor de burgerlijke en godsdienstige geschiedenis van de oudste stad van Holland en de Republiek der Verenigde Nederlanden. In de Augustijnenkerk werd op een zondag juli 1572 de eerste hervormde kerkdienst belegd en is sindsdien in gebruik als bedehuis van de Hervormde Gemeente."
2012
Het echtpaar deed meer dan het open houden van de kerk. Dat bleek in 2012 toen er een einde kwam aan het tijdperk Aart en Heiltje de Boon.
Ds. Jan Belder schreef toen het afscheidsverhaal. dat nog steeds wordt bewaard op de website van de Augustijnenkerk. Het laat ook de ontwikkeling in de tijd zien rond de Augustijnenkerk, die ook bekend staat als wijk 2 binnen de hervormde gemeente Dordrecht.
De laatste week voor kerst zette het echtpaar Aart en Heiltje de Boon een punt achter hun jarenlange betrokkenheid bij de zaterdagse openstelling en coördinatie van allerlei activiteiten in de Augustijnenkerk aan de Voorstraat. Een vraaggesprek.
Van "open deur" naar "open huis"
Ergens halverwege de jaren tachtig werd begonnen met het "Open-huis", in zekere zin een voortzetting van, en een alternatief voor de "Opendeur-diensten", die tot die tijd belegd werden door de Commissie Bijzonder Kerkenwerk, waarvan De Boon geruime tijd voorzitter was.
De "Opendeur-diensten" vonden ook plaats in de Augustijnenkerk en droegen een laagdrempelig karakter, bedoeld om vooral de randkerkelijke te bereiken.
Tijdens het gesprek rollen de namen van voorgangers door de kamer. Prof. dr. H.Jonker en de Ridderkerse dominee Seton lieten niet na blijvende indruk te maken. In de zeventiger jaren zette een proces van decentralisatie in, dat er mede verantwoordelijk voor was dat het werk van de Commissie
steeds meer werd overgenomen door de wijkgemeenten zelf, die daar een eigen invulling aan gaven. Zo maakten de zondagse "Open-deur-diensten" in de Augustijnenkerk plaats voor het zaterdagse "Open-huis", dat het karakter droeg van een vesperviering. Nadat de restauratie van de Augustijnenkerk voltooid was, gingen de kerkdeuren voortaan iedere zaterdag open van tien tot vier uur.
Het moment van bezinning verwierf een vaste plaats op de laatste zaterdag van de maand. Zo zou het jaren blijven. Samen zette het echtpaar De Boon er de schouders onder. Aart was inmiddels evangelisatieouderling in wijk 2 en nam lange tijd die taak waar in wijk 7. Sprekers werden uitgenodigd, koren gevraagd. "En de kunst was om zo min mogelijk onkosten te maken", merkt Aart veelbetekenend op. De betrokkenheid uit de wijkgemeenten die gebruik bleven maken van de Augustijnenkerk groeide.
Een hecht team van medewerkers was steeds weer paraat. "Je wilt niet weten hoeveel werk ging zitten in alleen al het coördineren van de medewerkers", merkt Heiltje lachend op. "En dan droeg ik nog zorg voor de boekentafel en de verkoop van CD's, waarvan de opbrengt altijd ten goede kwam van de kerk." Enkele jaren geleden werden beiden koninklijk onderscheiden vanwege hun jarenlange belangenloze inzet voor dit stukje kerkenwerk.
Met hart en ziel
"Mensen die binnenliepen, waren soms om een gesprek verlegen", zegt Aart. "Soms kwam het tot verrassende ontmoetingen, waarbij harten opengingen en je iets van het Evangelie kwijt kon." Met zichtbare voldoening vertelt Aart over het evangelisatiemateriaal dat hij verzamelde en kosteloos beschikbaar stelde. De goede contacten met de plaatselijke huis-aan-huis-bladen om ruchtbaarheid
te geven aan de zaterdagse activiteiten. En de ontvangst van bezoekersgroepen buiten de officiële openstellingsuren. De powerpointpresentatie die hij maakte met 128 verschillende beelden naar aanleiding van bijbelse uitdrukkingen en zegswijzen. De vitrine's die steeds meer gevuld raakten met aan de kerk gerelateerde voorwerpen.
Op mijn vraag wat het hoogtepunt in al die jaren was, hoeven beiden niet lang na te denken, als uit één mond worden de evangelisatiemiddagen genoemd die in 2003 begonnen. "De eerste keer, dat was de koopzondag voor kerst, waren er al gelijk meer dan 1300 bezoekers. Een prachtmiddag met getalenteerde medewerkers en een evenwichtige invulling. Bezoekers waren vooral de mensen van
de straat, en dat beoogden we ook."
Dieptepunten waren er ongetwijfeld ook ...
De Boon is even stil, maar dan: "Ja, soms waren er ontmoedigende momenten en dat je dacht: waar doe ik het allemaal voor? Maar vaak hoorde je dan achteraf dat er toch iets van zegen gevallen was en dan was je weer dankbaar en blij." Beiden zijn de zeventig gepasseerd. Hun gezondheid is niet meer wat die was. Met moeite hebben zij zich losgemaakt van het werk dat zovele jaren de liefde van hun hart had.
Voorrecht
Een volgende generatie mag nu de kar trekken en zal dat ongetwijfeld weer op een eigen manier doen. Het moet voldoening geven te mogen zien dat het werk voortgaat. Samen zijn Aart en Heiltje het er direct over eens "dat een voorrecht en zegen is dit werk te hebben mogen doen."
Bedankt namens velen!
Jan Belder
Bij deze wens sluit het bestuur van de Stichting Behoud Augustijnenkerk zich van harte aan!
