Yort ontvangt eerste Kinderboek van zijn juf Hilde Meijer

04 maart 2009
Yort ontvangt eerste Kinderboek van zijn juf Hilde Meijer

DORDRECHT - Jort, nu een zeven jaar oude leerling van de Beatrixschool in Dubbeldam, stond twee jaar geleden ,,model" voor het eerste kinderboek, die zijn schooljuf van toen, Hilde Meijer, besloot te gaan schrijven. 

Hij reisde - met zijn moeder - vandaag (4 maart) naar museum Naturalis in Leiden toe om het eerste officiele exemplaar van ,,Help een Dino in de Tuin” in ontvangst te nemen.  De uitgever vond dat een passende plek. Hilde las daarna een kleuterklas voor uit het Dinoboek.

De schrijfster had om in stijl te blijven een klasgenoot uit haar schooltijd, Hans Berrevoets, gevraagd om in Naturalis als ceremoniemeester op te treden. In haar eigen woorden beschrijft zij haar weg naar schrijfster van een kinderboek (website www.hildemeijer.nl)

“Dino: één zandkorreltje hebt hé? Eentje helemaal alleen, dan valt het licht er van alle kanten op..”

Door Hilde Meijer.

DORDRECHT - ,,Als oudste dochter in een gereformeerd gezin werd ik in 1953 geboren. Aan tafel werd elke dag voorgelezen uit de kinderbijbel van Van der Hulst.
‘Mooi geschreven verhalen waren dat. Hoewel ik de dogma’s uit de opvoeding achter me heb moeten laten, ben ik nog steeds blij met de rijkdom van die verhalen’.

Op de lagere schooltijd op de Jacob van Heemskerckschool in Wielwijk werd het verlangen om zelf leuke verhalen te schrijven geboren.  Later, toen ik leerkracht was geworden, ging ik zelf verhaaltjes verzinnen voor mijn kleuters.

Ik schreef meestal maar een paar verhaalpunten op en fantaseerde de rest er ter plekke bij’.
‘Mijn middelbare schooltijd heb ik op twee scholen gevierd. Eerst de Willem de Zwijger MULO, daarna mijn diploma gehaald op de Prins Mauritsschool, toen nog in Crabbehof.
Op de laatste school moesten we eens een opstel schrijven over het item: rassendiscriminatie.

Spookje
Ik schreef daar een sprookje over en leverde het in bij meneer Hellendoorn.
De volgende dag riep hij me bij zich en zei dat hij het niet leuk vond, dat ik een verhaal uit een of ander boek had overgeschreven.
‘Maar dat heb ik helemaal niet gedaan’, zei ik, ‘ik heb het echt zelf geschreven, ik maak wel meer verhaaltjes’. ‘Dat kán bijna niet’, zei hij, ‘daar is het veel te goed voor’.
Toen heb ik de volgende dag al mijn zelfgemaakte verhaaltjes meegenomen, met de tekeningetjes. Hij heeft zich verontschuldigd en me een tien gegeven voor mijn opstel.

Daarna ging ik naar de Kleuterkweekschool aan de Hugo van Gijnweg.
Er ging een wereld voor me open. Zowel voor de vakken psychologie en pedagogiek als voor de creatieve kant van het lesgeven. Tekenleraar Lou ten Bosch en Damiet van Dalsum waren inspirerende mensen voor mij. De ontroering die ik ervaarde bij het zien van Damiet’s poppenspelen, herinner ik me zeer goed. Om zó een groep kinderen te kunnen boeien, en dan met verhaaltjes met een inhoud, ik vond het geweldig.

Op de scholen in Dordrecht, waar ik les gegeven heb, was voorlezen en vertellen altijd een hoogtepunt. Ook het naspelen van de verhalen was favoriet.

Door je te verplaatsen in de belevenissen van andere mensen, gaan er voor jezelf ook nieuwe werelden open, een verbreding en een verrijking.

Jort
Ik hoop dat ik door mijn eerste boek ook zoiets kan bewerkstelligen bij kinderen. Het jongetje Jort, in mijn verhaal, is geïnspireerd door een jongetje ooit in mijn klas met dezelfde naam.
Hij bekeek de wereld vanuit zijn heel bijzondere perspectief.
Zo'n soort jongetje dat op het schoolplein tegen je zegt tijdens de drukte en het gejoel:
Juf, kijk eens...als je één zandkorreltje hebt hé? Eentje helemaal alleen, dan valt het licht er van alle kanten op..
Een groots moment van diepe stilte.

Ooit kreeg ik een boek in handen van Prof. W. ter Horst. 'Wijs me de weg' heet het. Dit boek was een eyeopener voor mij. Daarin beschrijft hij hoe je een kind liefde en belangstelling voor de wereld bij kunt brengen. Het boek handelde over hoe jij je, als ouder, opvoeder, mede kunt leren verwonderen over de wereld, de natuur, het leven.

Eeuwenoude steentjes bewonderen met je kind samen, ze een glimp laten opvangen van die miljoenen jaren die we al beleefd hebben op deze planeet. Kinderen doen dit al lang uit zichzelf. We mogen ze stimuleren, maar ze hebben zelf een ongelofelijke nieuwsgierigheid naar hoe de dingen zijn."

Meer informatie op www.hildemeijer.nl

Gerelateerde wijken:
Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.