Oud-gemeentesecretaris van Dordrecht Han Bekkers kijkt terug
DORDRECHT -De situatie onder het ambtelijk apparaat van Dordrecht verkeerde in 1996 in een kritische situatie, toen Han Bekkers gemeentesecretaris werd. De toestand was redeloos, reddeloos en radeloos, zegt hij vandaag in dagblad Trouw. De cultuur werd volgens Bekkers op een vernieuwende manier veranderd. Hij heeft zijn methode ook te boek gesteld en kijkt op zijn eigen website ook terug op mde Dordtse periode:
In 1996 ben ik begonnen als gemeentesecretaris in Dordrecht. Daarna in 2000 naar Nijmegen met in 2004 een intermezzo van een week naar Enschede. In 2006 als interim naar Haarlemmermeer. Begin 2008, terwijl ik mijn boek aan het schrijven was, gemeentesecretaris in de kleine Twentse gemeente Haaksbergen, gevolgd door de gemeente Landgraaf, waar ik nog steeds werkzaam ben. En nu per 2 maart mijn zevende gemeente als gemeentesecretaris en wel in Heerlen.
Zoals ik al schreef is het een caleidoscopisch beeld dat zich de afgelopen 12 jaar heeft gevormd. Uiteraard zijn de overeenkomsten in problematiek en processen overduidelijk. Daarin hoef ik me ook niet meer in te werken. De grote verschillen tref ik aan in cultuur, in mensen en dominante opgaven.
Over de cultuur. Spreekwoordelijk is het verschil tussen bijvoorbeeld Dordrecht, de oudste stad van Holland, en Nijmegen, de oudste stad van Nederland. Waar men in Dordrecht vreemdelingen met een zekere argwaan bekijkt en je vertrouwen moet verdienen, is Nijmegen gastvrij en hartelijk. Een warm bad als je er binnen komt. In Dordrecht worden voorstellen kritisch bekeken, maar als ze eenmaal zijn aanvaard staat niets de realisering meer in de weg. In Nijmegen is iedereen aardig en welwillend. De grote prijs die je betaalt is dat een 'ja' geen 'ja' is maar een 'misschien'. Een voorstel wordt direct omarmd, maar vervolgens gebeurt er niets. Deze Nijmeegse cultuur hebben we geanalyseerd en neergelegd in een artikel dat te lezen is op www.bewegende-beelden.nl. Zo maar een voorbeeld waar de cultuur sterk kan afwijken, hetgeen een ander gedrag vraagt. In Nijmegen ben je succesvol als je vernieuwingen van onderop kan laten plaatsvinden, door mensen de ruimte te geven initiatieven te nemen. Tegelijkertijd is het stellen van duidelijke grenzen nodig, maar verwacht niet dat deze grenzen bij je vertrek geinternaliseerd zijn. Want dan zijn ze direct vergeten. Haaksbergen is braaf en afwachtend, waardoor mensen hun eigen lot niet in eigen hand nemen en gaan klagen. En in Landgraaf vinden ontwikkelingen plaats in tijdvretende werkgroepen, waar degelijkheid samen gaat met anonimiteit in leiderschap, waardoor handigheid macht geeft.