Kronkelaar in Dordt Centraal over geen Buddingh'gedicht in raad van Dordrecht
DORDRECHT - Dichter/schrijver C.Buddingh’ (1918-1985) is op allerlei manieren nieuws, dankzij columnist Kronkelaar vandaag en anderen.
De agendacommissie van de gemeenteraad liet gisteren niet toe dat burgemeester Arno Brok twee gedichten zou voordragen aan het begin van de vergadering in het Stadhuis. De meningen daarover bleken achter de schermen verdeeld te zijn over deze beslissing.
Beter voor Dordt (BVD) fractievoorzitter David Schalcken nam daarom het gedicht ,,Hier op dit eiland, dat sinds lang geen eiland meer is: drie bruggen, twee tunnels” in zijn algemene beschouwing op.
Het is markant te noemen dat juist dat Buddingh’ gedicht zo opvalt. Het is geschilderd op een muur aan het Buddingh'plein achter de Vleeshouwersstraat. Het gedicht is ook de opening is van de column van Kronkelaar in Dordt Centraal.
Hij houdt nog even op zijn eigen wijze de politici een spiegel voor. Met zijn toestemming en met Dordt Centraal als bron na lange tijd weer een complete Kronkelaar op Dordrecht.net:
Stuurman aan wal”
“Hier, op dit eiland, dat sinds lang geen eiland meer is: drie bruggen, twee tunnels,
heb ik alles zich af zien spelen wat zich op aarde maar afspelen kan”. Dichter Kees schreef het ooit zo op en eigenlijk hebben de dichtregels nog niets aan actualiteit ingeboet. Ze schoten mij althans direct door het hoofd, toen mij ter ore kwam dat de gemeenteraad van Dordrecht in al z’n bekrompenheid heeft besloten om niet even stil te willen staan bij het feit, dat Dordts meest beroemde dichter en ereburger dezer maand precies 25 jaar geleden overleed.
Meneer Peter, van het Buddingh’Genootschap, en Meneer Hans, van het Platform Stedelijke Herdenking, hebben er vurig voor gepleit bij de politieke partijen om de raadsvergadering van 9 november (dat was dus gisteren) te openen met een gedicht van Meneer Kees. Het enige dat ze kregen was een formeel briefje met de volgende tekst: “De agendacommissie vindt het idee sympathiek, maar vindt de raadsvergadering hiervoor een minder geschikt podium, mede gelet op precedentwerking”. Hoe zielig kun je zijn?
De PvdA is na de oorvijg van de kiezers de weg blijkbaar helemaal kwijt, want uitgerekend de partij die zo hoog opgeeft van cultuur en notabene Meneer Kees als lid in haar midden had, was het felste tegen. En Beter Voor Dordt? Mevrouw Leny bezweert me, dat haar partij het dolgraag wilde. Voor één moment wenste ik, dat haar partij wèl de baas was in de stad. En ik wens de cultuurbarbaren van de Dordtse Raad de schorgel toe !
Mocht u even iets ontgaan, deze kwaal doet opgeld in misschien wel het meest bekende gedicht van Meneer Kees, de Blauwbilgorgel. “Dat vind jij zeker het leukste gedicht van hem ?!”, zo vroeg mij van de week iemand. Deze snoodaard had ongetwijfeld nog geen kennis genomen van de top-10, waaruit alle Dordtenaren hun mooiste gedicht kunnen kiezen. Of de brave borst is onbekend met mijn liefde voor ODS. Meneer Kees was DFC-er, maar schreef ook een gedicht over zijn naamgenoot bij de rood-blauwen, die drie jaar geleden uit de (fusie)dood zijn herrezen.
Die andere Meneer Kees, van ODS dus, duwde zijn uit de kom geschoten knie tijdens een wedstrijd weer terug op z’n plek en vervolgde het duel. Het had diepe indruk gemaakt op de dichter. Hij verwoordde het later zo: ”nu, een kwart eeuw later, zeg ik soms, als het tegenzit, of ik eens in een sombere bui ben: ‘vooruit, Kees, even de knie in de kom,’ en dan gaat het weer”. Dit gedicht heet ‘Stukje opvoeding’ en daar ga ik dus op stemmen.
Donderdag mag echter de Dordtse burgemeester als eerste stemmen. Meneer Arno wandelt dan door de Vleeshouwersstraat, waar de tien gedichten voor iedereen te lezen zijn. In de week van 20 tot en met 27 november is het Buddingh’ Week. Op een schavot op het Statenplein moeten alle raadsleden dan voor straf een gedicht van Meneer Kees voordragen. Als beloning ontvangen zij een winterpeen van de Blokfluithaas. In hun achterste uiteraard.
Kronkelaar
