Kees Klok: Bij sinterklaas op schoot
DORDRECHT - Kees Klok is een bekend Dordtse stadsdichter en schrijver. Hij volgt vanuit zijn invalshoek Dordrecht en de literaire wereld.
"Het is heel lang geleden dat ik op de buis naar de intocht van Sinterklaas heb gekeken. Ik kan me de tijd niet heugen, het was misschien nog wel in zwartwit, bij mijn opa, want wij kregen pas in de loop van 1967 televisie. Net op tijd om Phil Bloom naakt achter de krant vandaan te zien komen, maar dit terzijde. De Sint zette vandaag voet aan wal in Dordrecht, vandaar. De zon scheen, de kaden bogen door onder het gewicht van duizenden kinderen en burgemeester Arno Brok speelde een glansrol.
Wat een verschil met de deftige burgemeester Van der Dussen, de eerste burgervader die ik mij kan herinneren. Ik was een kleuter en moest op een dag bij het stadhuis gaan staan met een vlaggetje omdat de koningin, een mevrouw in een saai, grijs mantelpakje, op bezoek kwam. Daar zag ik de burgemeester, een strenge, stijve man in een streng en stijf pak en met een streng brilletje op. Zo ging dat in de jaren '50. Het was in 1955 dat ik bij Sinterklaas op schoot terechtkwam in de fotostudio van Beerman op het Vrieseplein, waar de goedheiligman toen belet gaf. Sinterklaas was in die jaren al even deftig als de burgemeester. Wel meen ik in de blik van de sint met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid mijn latere tekendocent Lou ten Bosch te herkennen.
Lou ten Bosch is met bootlengten voor de beste tekenleraar van Nederland (al is hij al heel lang met pensioen), zoals Arno Brok de aardigste burgemeester van het land is en Dordrecht de mooiste stad. Dat bleek maar weer eens uit de beelden op de buis en het moet maar eens gezegd. Haarlem is bij mij ook favoriet, evenals Utrecht, waar ik tenslotte heb gestudeerd, maar Dordrecht blijft nummer één. Er zijn ogenblikken dat ik daar anders over denk.
Als ik over het Begijnhof loop en me die waardige straat (het Dordtse Begijnhof is een straat, ik kan daar ook niets aan doen) uit mijn jeugd herinner, met, inderdaad, het mooie, oude postkantoor, bijvoorbeeld. Dan sta je in het centrum van de rampzalige kaalslag, de stedenbouwkundige moordaanslag, die 'het saneringsplan' werd genoemd. Een afbraakexercitie van megalomane omvang die grote stukken uit het hart van de stad heeft gerukt en Dordrecht onherstelbaar heeft beschadigd.
Tot het gemeentebestuur in de loop van de jaren zeventig tot inkeer kwam en het via het 'stadsverstel' over een andere boeg gooide. Daar hebben we ondermeer de Hofstraat aan te danken, voor een groot deel nieuwbouw, maar iedere toerist denkt dat al die pandjes rechtstreeks uit de 16e eeuw komen. Het is inderdaad een prachtig straatje geworden. Helaas hebben ze de idioot die de bomen van het aangrenzende Hof heeft laten weghalen nog niet opgesloten, maar dat komt wel als ik na de volgende verkiezingen met de Partij Klok Vooruit in de gemeenteraad kom. Kun je nagaan hoe prachtig Dordrecht is geweest om ondanks de gruwelen uit de jaren '50 en '60 toch nog de mooiste stad van Nederland te zijn. Vooral het havenkwartier is beeldschoon. Dat kon heel het land vandaag met eigen ogen zien, bravo!"
