Wijkwinkel Buitenwacht vindt het onvoorstelbaar dat mensen geen Nederlands willen leren
DORDRECHT - De wijkwinkel, het adviespunt in centrum de Buitenwacht in Krispijn in Dordrecht, wil graag een beeld geven van de problemen van deze tijd. Daarom is een verslag gemaakt ook om een signaal af te geven. Een aantal thema's wordt besproken:
De wijkwinkel komt nog steeds mensen uit andere landen tegen, die weigeren Nederlands te leren.
Enkele citaten:
,,Maar in de samenleving tekenden zich enkele zorgelijke ontwikkelingen af. Behalve de vaste taalproblematiek bij met name ouderen van Turkse of Marokkaanse afkomst, die wel lang hebben gewerkt, maar geen kans hebben gezien het –met name geschreven- Nederlands goed te leren beheersen, of hetzelfde probleem bij alleenstaande vrouwen/ex-‘importbruiden’, die druk zijn met hun kinderen groot te brengen. En langzaam wennen we eraan dat een enkele cliënt ondertekent met een kruisje. Analfabetisme. Ze willen niet naar les. Ze vinden zichzelf te oud, schamen zich een beetje, en vinden blijkbaar dat ze het goed hebben geregeld. Onvoorstelbaar, vinden wij dat."
Voedselbank:
,,Zo veranderde de clientèle van de Voedselbank, waarvan de Wijkwinkel de aanvragen verzorgt, richting méér van Nederlandse afkomst, méér afkomstig uit lagere middenklasse, waaronder enkele (ex-)huizenbezitters. Ernstig, aangezien een Voedselbank een uiterst redmiddel is. We leerden mensen kennen met maandelijks hogere uitgaven dan inkomsten, een schokkende situatie waarbij direct ingrijpen is geboden, en gebeurt dat niet (meteen) door de aangewezen instellingen, dan moeten wij, amateurs, ‘onmachtig’."
Wijkwinkel helpt:
,,Want de Wijkwinkel van de Buitenwacht houdt iedere werkdag ‘s ochtends spreekuur, en pakt in principe alles aan, behalve procederen, daar hoort een advocaat bij, en we hebben tot onze spijt momenteel niet de kennis in huis voor het invullen van belastingaangiftes"
Het aantal geregistreerde consulten bedroeg in 2011 568 (+ 35% = 767) , dat is 11,8 (16,0) cliënten per week, 2,4 (3,2) per dag, op basis van 48 werkweken. Maandag is het altijd raak, met 4 à 6 cliënten, maal twee, in drie uur.
56% van de cliënten waren mannen, 44% vrouwen, dat is al jaren zo.
Het aantal Dordtenaren neemt sinds 2009 af van 92 naar 86%, dit vooral ten gunste van cliënten uit Zwijndrecht. We zijn blijkbaar ook van daar uit goed bereikbaar, en aantrekkelijk.
Een kwart is van Nederlandse afkomst, dat heeft met name met de Voedselbank te maken, in 2010 was het ‘maar’ 14%. Het aandeel cliënten van Turkse afkomst daalde licht van 18 (2009) naar 14%, het deel oorspronkelijke Marokkanen schommelt iets boven de 10%, Antillianen en Somaliërs iets daaronder. Er is altijd een flink deel ‘afkomst onbekend’ in de Wijkwinkel, 13% in 2011, tegen 25% in 2010, door een stevig aandeel Afrikanen en Aziaten wier afkomst wij niet in het CRAS-systeem kunnen vastleggen.
De inkomstenbronnen van onze cliënten schetsen een beeld van de crisis : het aandeel cliënten met een WWB –bijstandsuitkering steeg van 36 naar 41%, het aandeel mensen met een zelfstandig inkomen –loon daalde enorm, van 20% naar 9%. De WIA/WAO-ers vormen rond de 7%, mensen in de WW 14%.
De clientèle onder 30 jaar oud bedroeg 17%, tussen de 30 en 39 27%, tussen de 40 en 49 37%, en ouder dan 50 : 29%.
In onze dienstverlening blijkt er de laatste jaren nogal wat veranderd. Zo daalde het verstrekken van informatie aan de cliënten scherp van 40% over 2009 naar nog slechts 6% in 2011. Het geven van advies steeg van 4 naar 14% van de consulten/gesprekken, formulieren invullen is met 15% vrij constant, het aandeel ‘brieven opstellen’ groeide van 8 naar 14%, waarvan 3% bezwaarschriften (0,3% in 2009). Het onderdeel ‘bemiddeling’ steeg van 32 naar maar liefst 47%.
Verder moeten wij helaas constateren dat de zaken rond schuldsanering, schuldbemiddeling en betalingsregelingen zijn toegenomen van 4 naar 10%, een stijging van 250%. Als we ‘bemiddelen voor betalingsregelingen’ apart nemen, nam het aandeel daarvan in ons werk toe van 2 naar 9%, een toename van een volle 450 procent, in slechts twee jaar tijd.
Wij registreren, signaleren maar, maar we houden het –misschien te veel- voor onszelf. Voor interpreteren ontbreekt de tijd, de rust. Het is incidentenpolitiek. Het gaat maar door, en we doen ons best, iedere werkdag. Lastig is de onwil, de onvriendelijkheid, het cynisme wellicht, van mensen die menen te mogen beslissen dat er nog wel een schepje op kan, dat er nog best een stukje af kan bij een ander. Bij een al te vaak achteloos verdacht gemaakte klant. Omdat 95-99% van de mensen –gelukkig- nog steeds wil, nog steeds deugt, en wij hebben onze ogen (en oren) ook niet in onze zak. Onze cliënten zijn heus niet allemaal lieverdjes, maar de drang om vooruit te komen, de zorg voor elkaar, voor je gezin, voor familie, speelt nog altijd de boventoon.
(tekst uit verslag van de wijkwinkel van de Buitenwacht)
