Brede discussie over rode polsbandjes in het Albert Schweitzer ziekenhuis, pas daarna besluit

08 oktober 2012

DORDRECHT - De proef met rode polsbandjes in het Albert Schweitzer ziekenhuis om niet-reanimeerafspraken beter zichtbaar te maken, heeft wisselende reacties losgemaakt. De Raad van Bestuur wil nu eerst alle betrokken partijen horen en een intern debat op gang brengen, alvorens te beslissen of – en in welke vorm – het systeem breder wordt ingevoerd. Tot die tijd wordt alleen op de beide afdelingen waar de pilot zich afspeelde, doorgegaan met de rode bandjes.

In de proefperiode (maart tot juni 2012) hebben zich geen ongewenste of niet-bedoelde reanimaties voorgedaan in het gehele ziekenhuis. Of dit mede komt door de bandjes, is moeilijk te zeggen, omdat deze situatie zich sowieso heel weinig voordoet en omdat de proef op kleine schaal plaatsvond. Wel konden de werking en acceptatie van het systeem goed worden beoordeeld.

Bij opgenomen patiënten op de pilotafdelingen is de acceptatie groot. Een heel ruime meerderheid is het eens of zeer eens met de stelling: ‘Ik vind het een prettig idee dat alle medewerkers aan de kleur van mijn identificatiebandje kunnen zien dat ik wel of niet gereanimeerd wil worden’. Ook een ruime meerderheid vindt het geen probleem dat anderen vragen kunnen stellen over het rode bandje, dat immers voor iedereen zichtbaar is. Privacy is voor patiënten duidelijk ondergeschikt aan de zekerheid dat in acute situaties conform hun wens wordt gehandeld.

Artsen en andere zorgverleners hebben na de proef aandachtspunten aangedragen die eerst goed besproken moeten worden. Hierbij gaat het onder meer om de groep patiënten die niet zélf kiest voor niet-reanimeren, maar bij wie het door de arts medisch zinloos wordt geacht om te reanimeren. Bij hen werd tijdens de proef het dragen van een bandje niet verplicht gesteld, waardoor handelen in strijd met de afspraken nog steeds niet uitgesloten is. Voor deze groep kan een duidelijk herkenbaar bandje echter erg confronterend zijn. Uit het debat moeten hiervoor oplossingen naar voren komen.

Ook de inventarisatie en registratie van de wens van de patiënt verdient nog veel aandacht. Om met een gerust hart op het bandje af te kunnen gaan, is een gedegen infrastructuur nodig waarbij zeker is dat van elke patiënt de wens bekend is en bij afwijkende wensen altijd een gesprek met de arts heeft plaatsgevonden. Hiervoor is nog ruime afstemming nodig. De

Raad van Bestuur wil de mening horen van de Vereniging Medische Staf, Ondernemingsraad, Cliëntenraad en Verpleegkundige Adviesraad.

De reden voor de proef was dat het ziekenhuis onterecht gestarte reanimaties wil uitbannen. Het is erg ingrijpend voor patiënten en hun familie, wanneer tijdens een acute hartstilstand toch wordt gestart met reanimeren omdat niet à la minute kan worden nagegaan of de patiënt niet-reanimeerafspraken had. Het ziekenhuis hield daarom de proef met een herkenningsteken aan het lichaam van de patiënt.

Een rood polsbandje betekent: ‘Ik wil niet worden gereanimeerd’. Elke zorgverlener kan deze wens snel aflezen. Het bandje wordt aangebracht na een gesprek met de arts die de wens formeel vastlegt. Een ander onderdeel van de proef was dat álle patiënten op de twee pilotafdelingen (ook mensen die jong en niet ernstig ziek waren) vóór hun opname een brochure kregen over reanimatie, met het verzoek hun wens kenbaar te maken. Het ziekenhuis streeft daarmee naar meer bewustwording en het zo vroeg mogelijk bespreken van het onderwerp.

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.