Werk van Dordtenaar C.Buddingh' nog steeds in de belangstelling
DORDRECHT / BARNEVELD / DRIEBERGEN - Vier jaar voor zijn honderdste geboortedag blijkt de literaire nalatenschap van Kees Buddingh' (1918-1985) nog te leven.
Soms is de plek verrassend. Tijdens een thema dienst over vrede in de Parklaankerk in Driebergen kwam afgelopen weekeinde een citaat van Buddingh' langs:
,,Sommige staatslieden houden zo van de vrede dat ze er graag een oorlog voor over hebben."
In Soest wordt nog nagedacht over de herinneringen die C.Buddingh' heeft nagelaten, maar concrete plannen zijn er nog niet. Het Dordtse Buddingh' genootschap onder voorzitterschap van Hans Berrevoets hoopt nog op een Buddingh' informatiecentrum in de centrale bibliotheek. De uitkomst van de biograaf over Buddingh' - in 2015 - kan de belangstelling verder aan wakkeren voor de Dordtenaar en zijn literaire naltenschap op weg naar de honderdste herdenking van zijn geboortedag in 2018.
In Barneveld zorgt biograaf Wim Huijser ervoor dat Dordrecht en Buddingh' zichtbaar zijn in een museum.
Barneveld is ook de hoofdzetel van het Nederlands Dagblad (ND), waarvan journalist/dichter Rien van den Berg eens in de race was voor de Buddingh' prijs. Al eerder had trouwens het Dordrechts Museum een expositie rond Buddingh' , waaruit zijn beeldend werk sprak.
Een persbericht over Buddingh' en Wim Huijser in Barneveld:
Kastjes kijken – alledaagsheid in poëzie en beeldend werk van schrijver/dichter C. Buddingh’
Op donderdagavond 4 september geeft Wim Huijser, biograaf van de C. Buddingh’, in Museum Nairac een lezing over het alledaagse karakter in het werk van de Dordtse schrijver/dichter.
De schrijver C. (Kees) Buddingh’, die vanaf midden jaren 60 bekend stond om zijn toegankelijke en alledaagse poëzie, manifesteerde zich ook een periode als beeldend kunstenaar. Geïnspireerd door een bezoek aan een tentoonstelling over Man Ray, begon hij objecten te maken, vaak met een surrealistische opstelling van materialen.
Buddingh’ gebruikte daarvoor aanvankelijk oude sigarenkistjes, die hij verfde en beplakte en waarin hij ‘waardeloze’ spulletjes, afgedankt speelgoed en reclamemateriaal tot leven wekte. Hij ging daarbij uit van Man Ray’s principe dat je met niets alles kunt doen.
Zoals hij er in zijn poëzie naar streefde een maximaal effect te krijgen met een minimum aan middelen, zo probeerde hij dat in de kastjes ook.
‘Kijkkastjes’ of ‘droomkastjes’ werden deze objecten ook welgenoemd. Ze kregen meestal een literaire titel. Tussen 1971 en 1974 maakte Buddingh’ er bijna honderd, afgewisseld met andere objecten en schaakbordcollages. Zelf zag hij ze meer als driedimensionale gedichten; hij sprak dan ook over ‘dichten in een ander medium’. Zijn werk trok de aandacht van de media en hij werd onder andere gevraagd voor exposities in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, het Dordrechts Museum en ‘t Coopmanshûs in Franeker. Het uitgangspunt in Buddingh’s werk was vaak het kleine en onaanzienlijke, en daarmee heeft hij ook zijn kastjes inhoud gegeven. Inmiddels heeft de tijd er een dimensie aan toegevoegd. Via de kastjes, waarvan een drietal deel uit maakt van de tentoonstelling Eat Pray Love in Museum Nairac, kijken we terug op wat 40 jaar geleden is achtergebleven op de bodem van fruitschalen en in de hoeken van Nederlandse keukenladen: de kleine, onaanzienlijke restanten van het alledaagse leven.
Naast tal van andere publicaties stelde Wim Huijser in 2010 de verzamelde poëzie van C. Buddingh’ samen. Begin 2015 verschijnt de biografie over de Dordtse schrijver.
Datum: donderdag 4 september
Aanvang: 19.30 uur
Kosten: € 7,50 incl. entree en 1 kopje koffie / thee
Museumkaarthouders: incl. 1 kopje koffie / thee € 2,50
Opgeven via: rsvp@nairac.nl of via telefoonnummer: 0342-415666
C. BUDDINGH'. DE BIOGRAFIE
Het voorbereidende werk aan de biografie van C. Buddingh’ is in het najaar van 2003 begonnen. Dit gebeurde naar aanleiding van alle Buddingh’-publicaties die tot op dat moment verschenen waren. Met elk nieuw boek en project deed ik nieuwe contacten op die me nieuwe feiten leverden. Uit Buddingh’s literaire nalatenschap zijn ook nog verschillende publicaties voortgekomen. Ondertussen loopt het ‘grote werk’ ook door. Misschien trager dan ik in het begin had gedacht. Maar Buddingh's motto was dat het nooit alleen om de hoofdweg gaat, de zijwegen en de daarvan afgeleide kronkelpaden zijn net zo boeiend, als ze je tenslotte maar weer op je voorgenomen koers brengen.
