De namen: ,,Het doek valt over de RANO ziekenomroep Dordrecht na 62 jaar"
DORDRECHT - Ziekenhuisomroep RANO houdt na 62 jaar op met haar uitzendingen.De laatste uitzenddag is zaterdag 19 december. RTV Dordrecht meldt dit op de eigen website. De laatste uren zijn van drie tot vijf uur.
Een tijdperk radio maken gaat voorbij en wordt in de historie geplaatst.
Toen RTV Dordrecht er nog niet was (voor 1989) hoopte velen naar de RANO te mogen luisteren ook als zij niet in een zorginstelling zaten. Het moest alleen beperkt blijven want vrije radio was niet te regelen. RANO mensen hoorden wel tot de bekende Dordtenaren.
De RANO was in de ziekenhuizen en bejaardenoorden lange tijd een vaste gast in de weekprogrammering. De omroep voor zorginstellingen heet dat nop de website van de RANO. Op de vrijdagavond tussen 20 en 22 uur was er een populair actualiteitsprogramma. Het vrijdag magazine was ook de naam. De uitzending lijkt bij Drechtstad FM 95,7 nog het meest op studio De Witt waarmee nu Ben Corino succes heeft.
Ook verzoekprogramma's waren lange tijd populair. Jeroen Bruens, ook bekend van de stichting Vakantie Kinderen Feesten, had voor de ouderenprogramma's in een centrum als Dubbelmonde de juiste stem en uitstraling.
NAMEN (die bij de historie horen)
Eerste voorzitter was Cornelis Nicolaas van Pieterson (overleden 1982). Van Pieterson hoorde tot de RANO-bestuurders met secretaris Ton Verzijl.
Andere namen die zijn gemeld zijn:
Chris van de Berg, Henie Muller, Hennie van Rijn, Wim Erkelens, Jan Broere, Thijs Blom, Jeroen Bruens, Wil Bothof, Jaap Striegel, Fokko van Straaten, Cees den Bakker, Pieter Hornix, Piet de Jong, Rob van der Woude, Ruud van Broekhoven en ook anderen mensen waren op allerlei manieren met de RANO verbonden in de loop van de geschiedenis. De namen van de laatste ereleden publiceren we hieronder.
Hennie Muller was de diplomaat die met de reportage wagen vaak op pad ging en zo zelfs concerten van de Golden Earring op het eiland van Dordt volgde in de oude sporthal Sterrenburg. Hij vertegenwoordigde op zijn manier RANO-enthousiasme.
De omroep was soms de ideale kweekvijver voor de lokale omroep of meer dan dat.
TROTS
,,Ik kijk met trots terug wat mijn vader heeft betekend voor het maatschappelijk leven in Dordrecht en de Rano in het bijzonder", aldus Astrid van Pieterson. Ze zegt nu over haar vader: ,,de RANO was zijn leven". Volgens haar was een van de grootste tegenslagen de brand in de studio in gebouw de Sleutel. Astrid, die ook als dichter bekendheid geniet, overweegt een slotgedicht te maken voor 62 jaar Rano waaraan de naam Van Pieterson zo is verbonden.
Waardering.
In Dordrecht bestond lange tijd veel waardering voor de omroep en acties om geld bijeen te brengen mochten zich verheugen in een grote belangstelling.
Volgens RTV Dordrecht is uit onderzoek gebleken dat de patiënten er geen behoefte meer aan hebben. ,,Dat komt vooral omdat bijna iedereen een tablet of een smartphone bij zich heeft. En met gratis toegang tot het internet kan iedereen kijken of luisteren naar wat hij wil.
De planning is om op zaterdag 19 december de laatste uitzending te maken met alle medewerkers en misschien ook alle oud-medewerkers."
Ereleden
Mensen die zich voor de stichting buitengewoon hebben ingezet kunnen door het bestuur worden benoemd tot erelid van het bestuur. De hieronder genoemde mensen hebben deze titel mogen ontvangen.
Juli 2015 - Ria Guns-Tuinman
Ria werd benoemd vanwege haar duurzame inzet als bestuurder en haar wil om de RANO regio Dordrecht op de kaart te zetten en te handhaven. Naast andere rollen was Ria tientallen jaren voorzitter van de RANO.
Op de website van de RANO worden nog de laatste ereleden genoemd, maar valt alleen te lezen dat de voorzitter is gestopt.
Mei 2012 - Stefan van der Velden
Stefan werd benoemd wegens zijn buitengewone inzet als Programmaleider voor de stichting en waar deze voor staat.
Februari 2012 - Floor Roggeveen
Floor werd benoemd wegens zijn buitengewone inzet als Secretaris en programmamaker voor de stichting en waar deze voor staat.
Floor overleed in september 2012.
Oktober 2006 - Frans van Tongeren
Frans werd benoemd wegens zijn buitengewone inzet als Algemeen bestuurslid en programmamaker voor de stichting en waar deze voor staat.
Frans overleed in november 2006.
RANO geschiedenis (volgens de eigen website)
De RANO is vlak na de oorlog ontstaan toen de veteranen van de oorlog in sanatorium Weizigt enkele uren verstrooiing werd geboden met verzoekplaten, gedraaid door een groep vrijwilligers.
Hiermee is meteen het doel van de RANO zorgomroep verklaard: het met een lach en een traan verzorgen van enkele uren verstrooiing van de patiënten in de aangesloten zorginstellingen (ziekenhuizen, verzorgingstehuizen, instellingen voor senioren, etc.). Daarnaast is het de bedoeling om de mensen die niet voor hun plezier in deze instellingen aanwezig zijn, de zieken, een hart onder de riem te steken opdat zij wat beter met hun gezondheidsprobleem om kunnen gaan. Het is onze overtuiging dat door te laten merken dat zij in hun strijd niet alleen staan, mensen tot elkaar worden gebracht.
En ieder kent wel het spreekwoord: gedeelde smart is halve smart. Wat wij als RANO doen is dus meer dan alleen het draaien van een verzoekplaatje. We proberen na te gaan of het bij de patiënt enkel gaat om de muziek, of dat men graag de naam van de patiënt genoemd hoort, of verwacht de patiënt wellicht van ons een ondersteunende boodschap tijdens de aankondiging van de plaat? Verder geven wij de patiënten de gelegenheid ons in de studio te bezoeken. Zij kunnen dan onder het genot van een kop koffie of thee live genieten van het programma. Ook stellen wij hen, als men dat wil, in de gelegenheid zelf een plaat aan te kondigen voor zichzelf of een medepatiënt, of misschien wel voor iemand van het verzorgend of verplegend personeel. Zo ziet u dat de RANO zorgomroep niet in geld, maar wel in emotie en doelstelling een rijke organisatie is, zeer zeker in de huidige, steeds meer onpersoonlijk wordende maatschappij.
Financiering
De RANO is een stichting zonder vaste inkomsten. Bestuur en medewerkers krijgen geen vergoeding voor verrichte diensten, m.u.v. een kleine reiskostenvergoeding, welke overigens door de meeste vrijwilligers niet wordt geclaimd.
De enige inkomsten van de stichting bestaat uit een jaarlijks opnieuw vast te stellen bijdrage in de kosten van het Albert Schweizer ziekenhuis, alsmede de bijdragen van enkele particuliere donateurs. Er wordt geen subsidie verkregen. Voor grotere uitgaven (studio apparatuur is bijzonder kostbaar) zoals de recente verbouwing van de studio moet daarom altijd eerst gezocht worden naar bedrijven en instellingen die hieraan een bijdrage wensen te doen in geld of in natura.
