Column door Paul Schrandt

09 juli 2016 door Paul Schrandt

ANTI RACISME GROEPEN

Eerst Zwarte Piet, toen Monsieur Cannibale en nu Zwarte Zaterdag. Waarom niet gelijk al het Zwarte Geld wit maken?
Ik raak er een beetje van in de war. Wat 'mag' nu wel en 'wat' gaat te ver?

Mijn zoontje van negen vroeg laatst aan mij wat het begrip 'Zwarte Gaten' nu eigenlijk betekent. Nadat ik hem een pseudo-universitaire-verhandeling had gegeven over imploderende sterren en energie-verslindende-elementen, vroeg hij aan mij: "Maar Pap, moeten we het dan witte gaten gaan noemen in de toekomst?". Zijn onbevangen vraag was zowel ontwapenend als inspirerend. Die jongen, die deze vraag stelde, deed dat niet voor niks. Hij was er namelijk bij toen ik de eerste zin van dit betoog schreef en nadat ik deze aan hem had voorgelezen liep hij naar mij toe en luisterde vol aandacht naar wat ik te zeggen had. En ik luisterde naar hem. Aandachtig. En ik begreep hem. Hij was cynisch. Wat heerlijk. Cynisme kan soms zo verhelderend werken. Zeker wanneer het uit de mond komt van een negenjarig kind.

De zwarte gaten zijn we inmiddels vergeten. We moeten samen heel hard lachen om iets wat hij vervolgens zegt. De strekking? Dat het al met al toch een hilarisch fenomeen begint te worden. Dat zwart. Het zwarte. "Zwarte Zaterdag?”, lacht hij verbaasd. “Maar Pap, het woord zwart heeft toch niks te maken met racisme? Het is toch maar een woord? Straks mogen we dat woord ook niet meer gebruiken." Ik aarzel. Ik lach maar wil hem niet direct gelijk geven. Ik wil niet toegeven dat mijn generatie hier nooit over heeft nagedacht. Mijn eerlijkheid overwint uiteindelijk. Ik kan niet anders dan aan hem toegeven dat ik bang ben om het zoveelste afscheidsconcert van Normaal, tijdens de Zwarte Cross dit jaar, te zullen moeten missen, omdat ik dan mogelijk in conflict zou kunnen komen met leden van de zoveelste actiegroep.

Even voor diegenen die niet zo oud zijn als ik, vroeger moesten we allemaal Kijk-en-Luistergeld betalen aan de Overheid. Daar ben ik overigens nog steeds een voorstander van, maar dat terzijde. In die tijd werd iemand, die geen geldelijke bijdrage leverde aan de Publieke Omroep, benoemd als een zwartkijker. Werd je betrapt, dan ging de tv op zwart. Tegenwoordig is er een overdaad aan reclame en zijn er geen zwartkijkers meer. Althans in die zin. Want zwartkijkers zijn er nog wel degelijk. Dat zijn de mensen die overal een probleem van willen maken als het gaat om etniciteit in combinatie met bepaalde gebruiken en uitdrukkingen die, soms al eeuwen lang, deel zijn van een cultuur of een bevolkingsgroep.
Het schaamrood stijgt mij naar de kaken wanneer ik besef wat ik soms lees, hoor en zie. Het schaamrood in schril contrast met de zwarte werkelijkheid. Terwijl rood en zwart samen een hele mooie combinatie zouden kunnen vormen. Figuratief gesproken dan. Maar mag ik dat nog zeggen tegenwoordig?

Als soort van hippie ben ik mijn hele leven liefhebber geweest van alle kleuren om mij heen. Rood, groen, geel, paars, blauw, oranje, purper, jasmijn en pergamon. Ik houd van kleuren. Krijg ik hierdoor straks te maken met een actiegroep die mij verwijt dat het ontbreken van zwart in mijn interieur, gelijk staat aan een vorm van racisme? Kom ik op een zwarte lijst te staan omdat ik zogezegd het “zwarte” zou ontkennen? Hoe moet dat dan verder wanneer het woord “zwart” helemaal zou verdwijnen binnen de context van het hele verhaal? De genoemde actiegroepen zouden werkloos zijn en werkeloos moeten toezien hoe een ieder zich keurig heeft geconformeerd aan hun wensen. Lijkt mij niet wenselijk. De wereld zou bij gebrek aan “zwart” nogal kleurloos worden. Mag ik dan nog luisteren naar Black Sabbath of de Black Eyed Peas, vraag ik mij af. Film Noir kijken? Mag dat? De laatste actuele actiegroep komt tenslotte uit Frankrijk. Nooit meer Zwart Wit luisteren van Frank Boeijen. Of mag dat juist wel, omdat er naast zwart, bij wijze van evenwicht, ook wit in de titel voorkomt? Dat zwartrijden alleen nog maar voor witte mensen geldt? Dat zwartgalligheid alleen nog maar voorbehouden is aan een select gezelschap van moraalridders? Nooit meer op zwart zaad zitten? Dat laatste zou me misschien nog over de streep kunnen trekken, bedenk ik me ondertussen.

Ik ben in de war. Omdat ik niet begrijp waarom grote groepen eigenwijze Fransen aanleiding kunnen zijn tot deze, haast pathetische discussie. Fransen die eens per jaar massaal naar het zuiden vertrekken zodra de vakantie begint, omdat de huisjes die daar worden verhuurd slechts beschikbaar zijn van zaterdag tot zaterdag. Het is een fact of life en behoort tot de hedendaagse cultuur als water, brood en internet.

Maar dat deze massahysterie ooit aanleiding zou vormen voor een discussie over racisme had ik in mijn stoutste dromen nooit kunnen bedenken. Is het niet makkelijker als we elkaar gewoon eens respecteren, elkaar de vrijheid gunnen, een ieder in zijn waarde zouden laten? Zou het niet veel effectiever zijn als we eens echt actie gingen voeren tegen oorlog, overheidsbeleid en onderdrukking van de bevolking in plaats van ons druk te maken over kinderfeesten, pretparken en woorden die geen enkele andere betekenis hebben dan oorspronkelijk is bedoeld.

Toevallig is het vandaag zaterdag, een zwarte zaterdag wat mij betreft, wanneer ik denk aan de volgende uitspraken.
Het ziet hier wit van de mensen, de aanslagen waren een witte dag in de geschiedenis, een witte kat brengt ongeluk, iemand wit maken, de pot verwijt de ketel dat die wit ziet en iets wit op wit krijgen.
Ik zou er niet aan kunnen wennen. Bij de gedachte alleen al wordt het zwart voor mijn ogen.

Paul Schrandt

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.