Bas de Zwart: 'Big Rivers is meer dan een podium met een bandje erop.'
DORDRECHT - Twaalf uur per dag is hij er momenteel mee bezig. De twintigste editie van Big Rivers staat voor de deur en dan is het aanpoten geblazen. Toch vindt festivaldirecteur Bas de Zwart een plekje in zijn drukke agenda, om even terug te kijken en een beetje vooruit te dromen over Big Rivers.
De werkplek van Big Rivers is op het Slikveld. Een gezellige ruimte met een keuken, een zithoek met banken, hier en daar wat Big Rivers attributen en achterin het kantoor. Hier zitten ze al sinds 2006 met een soort antikraakregeling. “Als we deze ruimte niet zouden hebben, had Big Rivers niet zo kunnen groeien als dat het geval is”, vertelt Bas. “Het is een groot festival en je krijgt steeds meer materialen. Maar je hebt ook steeds meer behoeftes. Er moet vergaderd worden op allerlei niveaus, dus we hebben hier een vergaderkamer. We hebben een atelier waar de hele winter aan decoratie wordt gewerkt. Er is een productieruimte waar heel veel materialen opgeslagen liggen. Het wordt heel heftig gebruikt.”
Honderdvijftig vrijwilligers
Volgende week zijn er naar verwachting honderdvijftig vrijwilligers. “De voorbereiding doen we met vier professionals”, zegt Bas. “Ik, de productieleider, de programma coördinator, de vrijwilligers coördinator en public funding en hebben vier stagiaires. Wij bedenken het festival, we bereiden het voor voor de vrijwilligers. Dat is wat we de hele winter door doen. Ik begin en langzamerhand komen de anderen erbij. In april staat het plaatje ongeveer. Dan komen de coördinatoren in actie en daarna komen de vrijwilligers erbij. Nu zitten we in de eindfase, dus vanavond zijn er weer vergaderingen, dan gaat het achter elkaar door.”
“Alles loopt goed”, vertelt Bas. “Maar het is nog nooit zo lastig geweest als dit jaar, om het ook financieel rond te krijgen. Dat was heel erg moeilijk. Uiteindelijk lukt het wel, maar met veel hangen en wurgen.” Als oorzaak noemt hij de teruglopende subsidie en de veiligheid die ze nu zelf moeten regelen. “De eerste jaren van de bezuinigingen hadden we nog wat reserves, je kon nog wel wat opvangen. Dat hebben we nu niet meer, dus moet je dat gat zien te dichten. De horeca heeft nog nooit zoveel bijgedragen als dit jaar. Het festival is geliefd. Het is een horeca gerelateerd festival. De horeca ziet ook wel, dat als het zo door gaat er uiteindelijk niets van over blijft. Dus zij doen ook nu alles wat zij kunnen om er extra geld in te steken.” Voor de komende jaren is het festival overigens verzekerd van subsidie, omdat het een special event van de gemeente is geworden.
Bluesfestival
Big Rivers is begonnen als bluesfestival, gestart door Nol Janssen, Ton van der Kolk en Leo, de broer van Bas. In 2003 kwam Bas erbij. “In 2004 heb ik het stokje overgenomen van Nol Jansen om de kar te trekken”, vertelt Bas. “Sinds 2006 voer ik het professioneel uit. In die beginjaren waren het een paar uurtjes, sinds 2009 ben ik echt als festivaldirecteur aan de slag.
Tijdens een avondje filosoferen zei mijn broer: “Het kan toch niet zo zijn dat we zo veel geld krijgen voor een bluesfestival. Dat moeten we toch voor heel de stad doen. Dat is eigenlijk de inzet geweest om te kijken of we het breder kunnen brengen. Toen zijn we eerst van bluesfestival naar rhytm & blues gegaan. Dat leidde al tot de nodige commotie. Er waren er zat die begonnen van: “Ja dit is geen bluesmuziek.” Er kwam soul, jazz en dixieland bij. Alle muziekstromingen die je in New Orleans tegenkwam gingen we programmeren. Het grappige was dat het festival van één keer van 15 naar 30000 bezoekers groeide. Het publiek werd ook anders. Oudere maar ook jongere mensen kwamen ineens.
In 2006 heb ik Ifor Schrauwen opgezocht. Hij deed Etcultura. Dat was een heel succesvol gebeuren. Ik dacht: die jongen moet ik hebben. Hij raakte een juiste snaar in Dordrecht, als hij iets organiseerde was het volle bak. In 2007 waren we het grootste ska en festival van Nederland. Daarmee hebben we de verandering ingezet om meer naar jongeren toe te programmeren. Afgelopen jaar hebben we de band Popgun neergezet. Die houdt het midden tussen dance- en popmuziek. Toen zagen we in één keer een totaal ander, jonger publiek. De twintiger, die massaal wegbleef, die kwam in één keer. Dit jaar hebben we een dergelijke act. Ook hebben we op vrijdagavond Friends on Friday staan. Een dancefeest wat maandelijks in de horeca plaatsvindt. Het is een soort borrelclub voor jonge hippe mensen die het leuk vinden op vrijdag te borrelen. Zij doen dat één keer in de maand en dan is het gewoon feest. We doen dat met ondermeer de dj’s Lucien Foort en René van der Weijde.”
Laten groeien tot een volksfeest
“We willen mensen met een happy feel naar huis sturen”, aldus Bas. “Big Rivers is geen podium met een bandje erop, het is veel meer. Als je hier in Dordrecht kijkt, dan zijn Dordtenaren los zand. Er is niets wat hun bindt. Als je in Brabant komt dan leeft het hele dorp of stad naar carnaval toe. Er zijn buurtschappen die de hele winter aan een kar bouwen. Ze ontmoeten oude kennissen waarbij ze vroeger op school hebben gezeten of komen weer familieleden tegen. Het carnaval bindt heel erg en geeft saamhorigheidsgevoel. Dat ontbrak hier in Dordrecht. Wij hebben gezegd: “Eigenlijk zou je Big Rivers uit moeten laten groeien tot een volksfeest zoals het carnaval in het zuiden. Dat mensen zien: Dordtenaren zijn wèl leuke mensen, het is wèl leuk volk, ze zijn wèl aardig en vriendelijk voor elkaar. Ik denk dat we daar met Big Rivers een heel aardige stap in gemaakt hebben.”
Die kettingen die we uitdelen is ook niet voor niks. Wij proberen het de ketting van verbondenheid te laten zijn. Als jij en ik allebei zo’n ketting omhebben en er staat iemand naast ons, die hem niet heeft, dan hoort hij er eigenlijk niet bij.
De afgelopen jaren hebben we vijf sub evenementen aan de kant gegooid. De slogan van Big Rivers is “Iedereen hoort erbij.” Als je dat zegt, moet je de jongste en oudste mensen niet uitsluiten. We hadden Bobby Kids en de Silver Talentshow, een talentenshow voor de 60+. Als het aan ons ligt starten we de komende jaren die evenementen weer op. Wat je nu ziet is: we beginnen op vrijdag met de aftrap in Bibelot. De week erop, op zondag, is de laatste dag en daartussen zaten die evenementen. We hadden gehoopt en gedacht dat andere horecaondernemers in die week ook hun ding zouden doen, zodat je eigenlijk tien dagen hebt dat je overal naar toe kan en dat het overal een groot feest is. Door het wegvallen van die sub evenementen zijn die gaten te groot geworden.”
Naar de sportschool
Naast het werk gaat Bas enkele keren per week naar de sportschool om te spinnen. “Het leuke van spinnen is: je geeft zelf aan hoe zwaar je wilt fietsen. Het is voor mij erg goed. Ik heb veel hardgelopen, maar had veel blessures de laatste tijd, dus moest ik wat anders. Fietsen is wel een oplossing en spinnen helemaal. Het is lekker om je hoofd leeg te maken en een beetje na te denken. Dat heb ik wel nodig., dat deed ik vroeger met hardlopen. Als ik een probleem had wat ik niet kon oplossen, ging ik hardlopen. Als ik op kantoor ben zijn er constant andere prikkels: de telefoon gaat, iemand vraagt wat. Sport is belangrijk voor me.”
