Drie burgemeesters van Dordrecht hebben elders wel een straatnaam gekregen

16 september 2017
Drie burgemeesters van Dordrecht hebben elders wel een straatnaam gekregen

DORDRECHT - Burgemeesters van Dordrecht die in de twintigste eeuw de stad dienden, hebben makkelijker elders een straat naar zich vernoemd gekregen dan in Dordrecht erkenning aan de openbare weg. De laatste openbare vernoeming dateert nog wel uit 2000, toen een grote klok in de toren van de Grote kerk de Jan Noorland klok ging heten.  Hij was tussen 1985 tot 2000 eerste burger.

Hildebrand Wichers, die van 1906 tot zijn dood in 1920 burgemeester was, kreeg een gedenkteken in park Merwesteyn. Dat was al in 1921.

Elders lijkt het openbare bestuur ruimhartiger te zijn en dan kijken we alleen maar op straat naar de borden in Rotterdam en Ridderkerk.

In Rotterdam rondom het Erasmus  medisch Centrum zijn de namen van de burgemeesters van Rotterdam, Zimmerman en Wytema, aan een straat en zelfs aan een parkeergarage verbonden Voor hun Rotterdamse tijd waren zij actief als burgemeester van Dordrecht.

Pieter de Gaay Fortman was in 1923 een half jaar burgemeester van Ridderkerk. Dat leverde hem daar een straatnaam op. In Dordrecht was hij daarna veertien burgemeester. Zover bekend is hij ook de enige burgemeester die voor moed de Militaire Willems orde (MWO) kreeg. Op allerlei manieren werd hij ook onderscheiden, maar een straatnaam in Dordt scoorde hij niet.

Het is in elk geval aardig om te zien hoe de drie burgemeesters nu op internet staan.  Voor de volledigheid onderop als nummer vier de openbare vermelding van de huidige burgemeester Wouter Kolff.

Pieter Leonard de Gaay Fortman (Elden, 17 december 1875 - Epe, 26 juli 1954[1]) was een Nederlands militair en burgemeester.

De Gaay was zoon van dominee Nicolaas Adriaan de Gaay Fortman[2] (1845-1927) en Theodora Kocken (1850-1928). Hij was oom van de latere minister Wilhelm Friedrich de Gaay Fortman. Hij studeerde rechten en werd kolonel bij de genie in het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger.

De Gaay was lid van de ARP. Van 1920 tot 1923 was hij burgemeester van Bunschoten. Daarna was hij in 1923 een half jaar lang burgemeester van Ridderkerk en vervolgens van 1923 tot 1937 burgemeester van Dordrecht.

Hij handhaafde de Zondagswet strikt en legde openbare dansgelegenheden aan banden.[3] Hij had diverse nevenfuncties en was onder meer voorzitter van de Rotary Club Dordrecht (1933-1934). Hij schreef in 1936 het boekje 25 jaren Jubal. 1911-1936. Tamboers- en pijperskorps Jubal afdeling der C.J.M.V. Dordrecht en was in 1938 co-auteur van Dordrecht zooals het is.

De Gaay werd meerdere keren koninklijk onderscheiden: Hij was ridder 4e klasse van de Militaire Willems-Orde (1903), ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en officier in de Orde van Oranje-Nassau. Hij ontving daarnaast het Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven en de Erepenning voor Menslievend Hulpbetoon voor het met eigen levensgevaar redden van een kind.


Alfred Rudolph Zimmerman (Amsterdam, 17 januari 1869 - Velp, 2 juli 1939) was een Nederlands oud-/vrij-liberaal politicus. Hij bekleedde diverse openbare functies waaronder die van burgemeester van Rotterdam.

Zimmerman studeerde rechtsgeleerdheid (gepromoveerd op een dissertatie in 1894) aan de universiteit van Leiden.

Hij was achtereenvolgens werkzaam als adjunct-commies bij de provinciale griffie van Zuid-Holland te Den Haag (1894-1896), als gemeentesecretaris van Dordrecht (1896-1899), als burgemeester van diezelfde plaats (1899-1906), vervolgens als burgemeester van Rotterdam (1906-1923).

Zimmerman stond bekend als een krachtdadig figuur, zo trad hij als burgemeester van Rotterdam tamelijk autoritair op en maakte hij zich sterk voor de ontwikkeling van de stad en de haven. Onder zijn bewind werd het huidige Stadhuis van Rotterdam gebouwd.

Tijdens de politieke onrust in november 1918 speelde Zimmerman een opvallende rol. Op 9 november, de dag van de omwenteling in Duitsland, ontbood hij de vakbondsbestuurder A.W. Heijkoop bij zich thuis voor een gesprek. Hij zei niet te verwachten dat de revolutie halt zou houden bij Zevenaar en vroeg Heijkoops medewerking om in geval van opstand de voedselvoorziening en de stroomlevering op gang te houden. Hij verklaarde zich bereid om bij minister Ruijs de Beerenbrouck te pleiten voor de eisen van het NVV. Uiteindelijk mislukte de poging tot revolutie, die bekend is geworden als de Vergissing van Troelstra.

Zimmerman beëindigde zijn loopbaan als Volkenbondscommissaris te Wenen (1922-1926) (hij combineerde dit ambt nog drie maanden met het burgemeesterschap van Rotterdam).

Hij kreeg, zoals vele burgemeesters in Rotterdam, een straat naar zich genoemd: de Zimmermanweg in de wijk Dijkzigt. Hij is voorts onderscheiden als Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau.

Johannes Wytema (Appingedam, 30 mei 1871 - Rotterdam, 11 juli 1928) bekleedde diverse openbare functies waaronder burgemeester van Rotterdam van 1923 tot 1928.

Wytema studeerde rechtswetenschap (gepromoveerd op stellingen) aan de Rijksuniversiteit Groningen, en staatswetenschap (gepromoveerd op dissertatie in 1898) aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Hij was achtereenvolgens gemeentesecretaris van Assen, gemeentesecretaris van Schiedam, van 1899 tot 1903, hoofdcommies Provinciale Griffie te Haarlem van 1903 tot 1909, gemeentesecretaris van Haarlem van 1909 tot april 1920, burgemeester van Dordrecht van 20 april 1920 tot 15 september 1923, en burgemeester van Rotterdam van 15 september 1923 tot 11 juli 1928.

De Wytemaweg aan de noordzijde van het Erasmus MC is naar hem vernoemd.

De huidige burgemeester van Dordrecht op internet:

Anthony Wouter (Wouter) Kolff (Rotterdam, 28 november 1976) is een Nederlands bestuurder voor de VVD. Sinds 13 september 2017 is hij burgemeester van de gemeente Dordrecht.[1]

Leven en werk

Wouter Kolff groeide op in Mijnsheerenland en vanaf de middelbare schooltijd in Rotterdam. Na het gymnasium te hebben afgerond, studeerde Kolff vanaf 1995 rechten aan de Universiteit van Utrecht. Hij richtte in 2001 een eigen uitzendbureau op en werkte daarnaast van 2003 tot 2010 als kandidaat-notaris, de laatste jaren bij Loyens & Loeff in Amsterdam.

Kolff was van 2007 tot 2010 voorzitter van de VVD in de gemeente Utrecht. Van 12 mei 2010 tot 13 november 2012 was hij wethouder Financiën, Economische Zaken, Sociale Zaken, Grondbedrijf en P&O in de gemeente Nieuwegein. Hier werd hij in 2011 gekozen tot politicus van het jaar.[2]

Van 13 november 2012 tot 13 september 2017 was hij burgemeester in de gemeente Veenendaal.[3][4] Daarnaast was hij uit dien hoofde vicevoorzitter van de Regio Foodvalley (Gelderse Vallei), het samenwerkingsverband van vijf Gelderse en drie Utrechtse gemeenten.
Formateurschappen

Na de herindelingsverkiezingen in november 2010 was Kolff formateur in de fusiegemeente Stichtse Vecht (Maarssen, Breukelen en Loenen).[5] Na de raadsverkiezingen van 19 maart 2014 was hij (in-)formateur in de gemeente Lelystad[6] en na de Provinciale Statenverkiezingen van 18 maart 2015 was hij formateur in de provincie Flevoland.[7][8]
Nevenfuncties

Kolff is lid van de raad van toezicht van het Nationaal Ouderenfonds, voorzitter van de VVD Regio Midden-Nederland (provincies Utrecht en Flevoland) en vicevoorzitter van de Koninklijke Nederlandsche Automobiel Club (KNAC).

Als burgemeester van Dordrecht is hij voorzitter van de Veiligheidsregio Zuid-Holland-Zuid en beoogd voorzitter van de Regio Drechtsteden.
Privé
Kolff is een telg uit het patriciërsgeslacht Kolff.

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.