Columnist Kees Thies vindt vorming van DRECHTSTAD een kwestie van tijd en onvermijdelijk
DRECHTSTREEK - Columnist Kees Theis van AD De Dordtenaar vindt de samenvoeging van de gemeentes in de Drechtstreek tot Drechtstad een kwestie van tijd. Gisteren hield de nieuwe burgemeester van Dordrecht, Wouter Kolff, nog de boot af. Thies vindt dat na de regionale lat-relatie er echt een stad komt.
De voordeur is overla verschillende, maar achter de voordeur wordt al overal samengewerkt, zo heet zijn analyse in organisatietaal. De discussie over de samenvoeging van plaatsen zoals Zwijndrecht, Ambacht, Alblasserdam, Papendrecht, Sliedrecht en wellicht Hardinxveld-Giessendam speelt al jaren. In het verleden vonden regio-gemeentes het maar niks, want dan zou Dordrecht de baas kunnen gaan spelen en zou de eigenheid onder druk komen te staan.
Elders in Nederland is de schaalvergroting wel doorgezet, alhoewel de uiteindelijke keuzes niet overal gelijk loopt. Zo werden op Walcheren wel veel gemeentes samengevoegd pak weg twintig jaar geleden, maar zijn er drie gemeentes overgebleven: Middelburg, Vlissingen en Veere. Een aantal partijen pleitte toen tevergeefs voor de gemeente Walcheren.
Kees Thies schrijft nu:
En ja hoor, daar valt het weer... dat vermaledijde D-woord. De een of ander deskundige (in dit geval een hoogleraar) roept iets te hard ‘Voldemort’ en zo’n beetje alle lokale en regionale politici schieten ernstig in de vlekken over ‘Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden’.
,,Sssst... niks zeggen, straks gebeurt het nog óók.’’ Intussen weet elke politicus in stad en streek dat de vorming van de Drechtstad, of hoe zo’n stad uiteindelijk zou moeten heten, toch écht onvermijdelijk is.
De afgelopen drie kabinetten en ongetwijfeld ook het aankomende kabinet willen minder dus grotere gemeentes met zo’n beetje minimaal 100.000 inwoners, want dát werkt efficiënter en is kostenbesparend. Het huidige samenwerkingsverband, getiteld Gemeenschappelijke Regeling Drechtsteden, vergaderend in de zogeheten Drechtraad is een verspilling van tijd, geld en energie.
Eén Drechtstad kan zóveel efficiënter en goedkoper zijn, want geen zeven burgemeesters, geen tientallen wethouders, geen zeven griffiers, geen zeven gemeentesecretarissen, geen zeven gemeenteraden, ofwel een enorme besparing op de bestuurskosten. Op een dag in de toekomst gáát het (zij het stapsgewijs) een keer gebeuren, maar in de tussentijd houden we onszelf met z’n allen voor de gek en verschuilen we ons achter sentimenten als: ‘Ja maar onze identiteit dan?’
Elke gemeente in deze regio blijft zijn eigen politieke dansjes doen terwijl het overgrote deel van het ambtelijk apparaat daarachter al lang en breed intergemeentelijk is. Trouwens, veel diensten, zoals vervoer, elektriciteit, water, waterhuishouding, wonen en gezondheidszorg staan grotendeels al helemaal los van die individuele gemeentes.
Eigenlijk zijn we allang één stad met z’n allen, maar leven we in een malle lat-relatie omdat we de stap tot écht samenwonen maar niet durven maken. Dus schuiven gemeentebestuurders elke maand weer lafjes aan bij die tandeloze, door geen enkele burger begrepen Drechtraad, waar ze vooral proberen om niet te denken aan de Drechtstad, terwijl ze allemaal donders goed weten dat daar niet meer aan te ontkomen valt. En samenwerken? Tja, dat doen we intussen, maar dan het liefst zo dicht mogelijk langs elkaar heen.
(elke dag Kees Thies bij ontbijt: Ad De Dordtenaar)