Oud-Dordtenaar en journalist en schrijver Mehnet Ulger (55) overleden

28 november 2017
Oud-Dordtenaar en journalist en schrijver Mehnet Ulger (55) overleden

DORDRECHT - Journalist en oud-Dordtenaar Mehnet Ulger is op 55 jarige leeftijd overleden. Hij was in de stad Dordrecht jarenlang actief en nog enige columnist van Dagblad de Dordtenaar. 

In 2006 stond hij kandidaat voor Groen Links voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ulger was voor een algemeen sociaal en rechtvaardig beleid dat niet meer langs de lijnen van afkomst zou moeten lopen.

Hij was nationaal en internationaal door zijn Turkse wortels  bekend en schreef ook boeken die een grote bekendheid kregen. Ook de vakbond NVJ diende hij als bestuurslid.

TEKST site Groen Links Dordrecht eind 2005

Ik woon ruim twintig jaar in Nederland. Na verschillende banen in het welzijnswerk, ben ik overgestapt naar de journalistiek, waar ik altijd al van droomde.

Ik verzorg freelance researchwerk voor actualiteitenprogramma's als Netwerk en schrijf soms voor het ANP, Trouw, Contrast, Wordt Vervolgd of De Humanist. Sinds september heb ik een wekelijkse column in De Dordtenaar.

Nu werk ik als vast freelancer vier dagen per week bij het actualiteitenprogramma Tweevandaag als redacteur verslaggever.

Ik heb samen met Stella Braam het boek “De Grijze Wolven” geschreven. De publicatie leidde tot grote opschudding en persoonlijke bedreigingen. Eerder leverde ik een belangrijke bijdrage aan een ander boek van Stella Braam ‘De blinde vlek van Nederland’, met reportages over de onderkant van de arbeidsmarkt. Ik ging undercover bij een illegaal naaiatelier in Amsterdam, dat met honderd illegale werknemers voor M&S Mode produceerde.

Ik ben sinds oktober 2001 lid van het algemeen bestuur van de Nederlandse Vereniging van Journalisten NVJ.

Waarom de politiek in? Vanaf mijn 14e ben ik geïnteresseerd in politiek, soms actief maar vaak als toeschouwer langs de lijn. Nu wil ik in het veld het spel mee spelen.

Ik wil me inzetten voor een rechtvaardig sociaalbeleid in de stad. Leefbare wijken, waardoor op de lange termijn geen gettovorming ontstaat. Dat zou kunnen via een spreidingbeleid. Een spreidingbeleid dat niet dwingt maar wel stimuleert en beloont, bijv. door sociale woningbouw verspreid over heel de stad. Verder wil ik een stad zonder minderhedenbeleid.

De gemeente hoeft haar inwoners niet te benaderen langs de etnische lijnen, maar wel via de sociaal economische positie. Ook moet Dordrecht meer communiceren met haar inwoners en met de buitenwereld.

(NVJ bericht)

De Nederlands-Turkse journalist Mehmet Ülger (1962) is maandag overleden. Hij was al langere tijd ziek, bevestigt algemeen secretaris Thomas Bruning van de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ).

De in Turkije geboren Ülger werkte als freelancer voor diverse media, waaronder het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP), EenVandaag, Spoorloos, Trouw, De Groene Amsterdammer en de Volkskrant.

Hij schreef diverse boeken, zoals Grijze Wolven: een zoektocht naar Turks extreem-rechts. Kort na publicatie van het boek in 1997 werden hij en medeauteur Stella Braam met de dood bedreigd en moesten ze onderduiken.

Ook maakte Ülger diverse documentaires en was hij lid van de Raad voor de Journalistiek en bestuurslid bij de NVJ. In 2015 stond hij terecht in Turkije. Hij was begin dat jaar aangehouden in Turkije, omdat hij in 2013 foto's had gemaakt tijdens de rechtszaak tegen de Nederlandse journaliste Füsun Erdogan. Hij werd uiteindelijk vrijgesproken.

Bruning omschrijft hem als ''een moedig, solidair en vakkundig journalist''. ''Hij heeft veel voor de NVJ en journalisten hier en in Turkije betekend.''

Villa media en / Eeen vandaag:

Overleden

Maandagochtend 27 november rond de klok van 07.30 uur is Mehmet Ülger overleden. Hij werd 55. Mehmet gold voor velen in de journalistieke wereld als dé journalist die met een liberale geest en enorme daadkracht de problemen in de Nederlands-Turkse samenleving bloot legde. Undercover bezocht hij moskeeën, instellingen en stichtingen om aan de kaak te stellen wat er gebeurde. Imams die opriepen tot het tuchtigen van je echtgenote, instellingen die integratie met de mond beleden maar in werkelijkheid de Turkse identiteit als het belangrijkste ter wereld benadrukten, of verenigingen zoals de Grijze Wolven die subsidie eisten van de overheid om zogenaamd hun democratische gedachtegoed te verspreiden, maar in werkelijkheid met het geld hun extreemrechtse ideeën uitventen. Mehmet bracht het naar buiten.

Dat deed hij voor en in opdracht van meerdere actualiteitenrubrieken zoals EenVandaag, Zembla, Nova, KRO Spoorloos en Opgelicht. Maar ook voor de schrijvende pers als De Groene Amsterdammer, Trouw en ANP. Daarnaast maakte hij in eigen beheer meerdere documentaires over kinderarbeid in Turkije. Dat ging niet altijd gemakkelijk. Begin 2015 werd hij in Turkije nog opgepakt en vastgezet omdat hij foto’s had gemaakt van een Turkse rechtszaal. Door tussenkomst van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders, werd hij vrij gelaten.

De in 1962 in het dorpje Pinarbasi geboren Mehmet heeft waarschijnlijk nooit kunnen bevroeden dat hij journalist zou worden in Nederland. Na de militaire coup, begin jaren 80, besloot hij op 23-jarige leeftijd Turkije te verlaten. De kans dat hij het leger in moest en dus in dienst moest treden van een dictatuur greep hem naar de keel. Hij besloot naar Duitsland te gaan en daar gewoon verder te zien. Het werd Enschede, Tilburg, Dordrecht, Amsterdam en tot slot Rotterdam. In Tilburg studeerde hij aan de Academie voor de Journalistiek. Een journalist die weet wat het journalistieke werk inhoudt en Turks spreekt, het was zijn springplank naar werk.

En gewerkt heeft hij. Hij was gedreven en rustig. Als Mehmet enthousiast was zag je dat niet onmiddellijk aan hem. Het was niet de man die struikelde over z’n woorden en op luide toon verkondigde wat wel en vooral niet moest. In tegendeel, hij was eerder stil, ingetogen en nadenkend. Het is zoals de meesten hem hebben gekend. Toen enkele jaren geleden prostaatkanker bij hem werd geconstateerd gaf hij daar ook niet al te veel ruchtbaarheid aan. Hij was er laconiek over. Het gevecht tegen de ziekte zou hij winnen. Helaas.

Hij heeft veel mensen een gezicht gegeven. Mensen die werken in de krochten van de samenleving, zoals het meisje Zara in de prachtige documentaire ‘Zara, nog steeds een kind van het seizoen’. Een meisje dat samen met haar broers, zussen en ouders seizoensarbeid verricht in Turkije. De familie heeft haar nodig, zij brengt met haar kleine handjes de broodnodige extra inkomsten binnen. Maar door elke dag te werken vervagen haar dromen om eens een beter leven te leiden. Een leven waar school, warmte en een beetje luxe aanwezig zouden zijn. Mehmet bracht haar liefdevol in beeld en zorgde ervoor dat kinderarbeid in Turkije op de agenda kwam te staan. Nog steeds is er niet veel veranderd, maar door het op de agenda te zetten wordt er wel over gesproken.

Mehmet laat zijn vrouw Astrid en dochter Havin achter.  

Dit in memoriam verscheen eerder op de site van EenVandaag

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.