Column: Rokjesdag in Dordrecht
DORDRECHT - Column door Rieke van Valen
Vandaag is het Rokjesdag. Het is 20 graden, ik ben zonder jas naar buiten. Samen met een vriendin heb ik een plek aan een terras aan het Groothoofd weten te bemachtigen. Massaal zijn de Dordtenaren uit hun winterhol gekropen. De winterslaap zit nog in hun lichaam. Ze zijn nog een beetje slaapdronken. Ik probeer rokjes te spotten. Ik zie er niet veel. Ja, daar één. Een wit-blauw gestippeld jurkje met blauwe legging. Gedragen door een schattig olijfkleurig meisje. Hm, geen blote benen, dus dat telt niet.
Ikzelf heb ook geen rokje aan. Ik hou wel van rokjes maar heb geen olijfkleurig velletje. Eerder lichtgevend wit. De meeste vrouwen hebben mijn kleur na hun winterslaap. Het vereist veel moed om dat vel in al haar blankheid te tonen. Eerst moet het ook nog onthaard worden, gescrubd en ingevet. Het liefst een paar dagen voor Rokjesdag, want dan kunnen de rode plekjes, veroorzaakt door het epileren wegtrekken.
Martin Bril, de grondlegger van Rokjesdag, keek graag naar bruine vlekkeloze vrouwenbenen. De andere, met cellulitis, melkflessen, met pigmentvlekken, o –en x-benen en met zwarte haren negeerde hij zo’n beetje. Jammer hoor. Want vrouwen met minder perfecte onderdanen die zij showen in een zomerrokje, verdienen een applaus. Zij trotseren kritische blikken en paraderen fier langs volle terrasjes.
Na het opdrinken van mijn ic tea en mijn vriendin haar lentebier, kuieren we langs de havens. De lichtval is hier het hele jaar mooi, maar met bomen die ontknoppen en flierefluitende vogels en vlinders in buiken nog mooier.
We lopen langs het Vlak naar de bankjes aan de Aardappelmarkt. Mijn vriendin stoot me aan. Kijk! Daar zit ze. Een kleine witharige vrouw. Geplooid gezicht en rode lipstick. Een lichtblauwe blouse met ruches en daaronder roomblanke benen met bruine vlekjes in een gebloemde rok. “Mogen we naast u zitten?”, vraag ik. “Natuurlijk”, zegt ze. ”Applaus voor u”, zegt mijn vriendin. “Waarom?”, vraagt de vrouw. “Omdat jullie naast me mogen zitten?” “Nee”, zeg ik, “voor uw rokje. Het is Rokjesdag vandaag.” “O?”, zegt ze. “Dat is het bij mij altijd. Zou jullie ook goed staan!”
