Yvonne van de Creahoek: “Ik heb het verlangen om creativiteit te delen”
DORDRECHT - Sinds een jaar hebben de Crea Hoek en Crea BEe een plekje bij de Groeituinen aan de Patersweg 53. Yvonne runt deze activiteiten. In de werkplaats kunnen mensen hun creativiteit kwijt met onder andere schilderen, het maken van een art journaal , bijbeljournaling en handlettering.
De Crea Hoek heeft een plekje in de gang van de voormalige school gekregen. De ruimte is wat smal, maar Yvonne heeft het praktisch en sfeervol ingericht. Vorig jaar zijn de muren wit geschilderd en zijn er kleine raampjes ingezet. Tegen de wand staan schildersezels en aan de andere kant staan 2 klaptafels. Hier wordt duidelijk hard gewerkt. Overal, zelfs op het toilet, staan schilderijen. Elk stukje ruimte is goed benut. Ook is er een klein keukentje. “Er is warm en koud water. Warm water heb je nodig, anders kun je de kwasten niet goed schoon maken”, zegt Yvonne.
Creativiteit terug brengen
“Mijn verlangen is om creativiteit terug te brengen bij volwassenen”, aldus Yvonne. “Dat is gewoon ondergesneeuwd, dat is ook bewezen. Als je naar de kleuterschool gaat, moet je van alles doen. Binnen de lijntjes kleuren, in het gareel lopen. Je raakt je creativiteit kwijt.” Toen ze nog jong was, was Yvonne al creatief. Dat viel haar weer op toen ze foto’s van vroeger terugzag. “De herinneringen kwamen terug: ‘Hé, daar zit ik ook te kleuren.’ Ik zat altijd aan tafel te kleuren, het was mijn uiting. Mijn ouders zeiden dat je met creativiteit niks doen kunt. Je kan er geen boterham mee verdienen.”
“Ik ben thuis begonnen met schilderen. Je gaat jezelf ontdekken en het brengt een stukje genezing. Ik ging lessen volgen bij Barteljee, het atelier van Bart van der Bom. Aan hem heb ik echt veel te danken. In het begin kon ik helemaal niks en Bart wist het eruit te halen. Bij De Hoop, waar ik gewerkt heb, heb ik ook iets met creativiteit gedaan. Dat deed wat met de mensen. Daarvoor heb ik gequilt.” Ze laat een doek zien met een kruis en mensen eromheen, hand in hand. “Mensen gingen huilen toen ze dit doek zagen.”
Andere mensen helpen
“Ik had het verlangen om creativiteit te delen. Toen heb ik Onno ontmoet op een kunstmarkt en vertelde over mijn verlangen om andere mensen te helpen met creativiteit. Ik wil iemand verder brengen dan hij is. Elkaar bemoedigen en omzien naar de ander. Onno deelde die visie en zei: ‘Dan heb ik ruimte voor jou.’ Toen ik het zag dacht ik: Wauw dit is gaaf. Ik begin gewoon en zie het wel en heb wat mensen uitgenodigd. Het is niet zo’n grote groep. Ik kan zes mensen kwijt, dan blijft het gezellig.”
Yvonne is 10 jaar geleden naar Dordrecht verhuisd. Ze heeft in Duitsland en Amerika gewoond. In Amerika is ze voor het eerst in aanraking gekomen met het kerstverhaal. “Ik had altijd iets van er moet meer zijn, dat de aarde niet zomaar is ontstaan. Dat had ik als kind al heel sterk. Toen ik 4 was zongen ze met kerst over het kindje Jezus. Ik dacht: wat zijn de mensen blij. Dat is in mijn hoofd gebleven. Het gaf een diepe vrede die ik niet kende. Ik voelde, dat wat ze zongen niet zomaar iets was. Toen ik 15 was, gaf mijn vader me een Johannesevangelie. Dat heb ik verslonden en ben tot geloof gekomen. Ik had iets van: Hè eindelijk, ik heb U weer gevonden.”
Documentaire
Yvonne is niet zomaar in Dordrecht komen wonen. “Ik heb een hart voor mensen aan de onderkant van de samenleving. Dat heb ik altijd al wel gehad, dat kan ik niet verklaren. Ik zag een stukje van een documentaire over Dordrecht en zei: ‘Daar moet ik wonen.’ Mijn zoon reageerde: ‘Maar dat is het crimineelste stukje Dordrecht.’ ‘Ja, maar anders ga je die mensen nooit ontmoeten’, zei ik.”
Hoewel Yvonne tobt met haar gezondheid laat ze zich niet kisten. “Ik zit vol ideeën en levenslust. Dat houdt niet op. Ook al ben je ziek, dan betekent dat niet dat je bij de pakken neer moet zitten. Ik kijk naar de mogelijkheden. Je moet genieten van het leven.”
Voor meer informatie over de Creahoek, mail naar: creahoek.creabee@gmail.com.
Tekst: Ton Vermeulen
