Icoon van poffertjessalon Visser in Dordrecht en rasschaker JAAP MOL (71) overleden
DORDRECHT - Jaap Mol - het gezicht van poffertjessalon VISSER- is op 71 jarige leeftijd overleden. AD De Dordtenaar maakte dat nieuws wereldkundig. In Dordt Centraal staat vrijdag 15 november een overlijdensbericht.
Op de website Ad De Dordtenaar is een in memoriam verschenen (vrijdag 15 november in de krant) met als kop: ,,Icoon van Visser's pffertjessalon Jaap Mol overleden"..
De krant noemt zijn horecazaak de huiskamer van heel wat Dordtenaren. ,,Het voelde bij Jaap als thuiskomen", vertelt Juliette Vromen, ex-partner van Jaap.
Zij werkt nog in de zaak, die vanaf 2017 in Dennis van Buuren een nieuwe eigenaar heeft. Op de facebook pagina van AD De Dordtenaar en bij Dordrecht.net zijn veel reacties te lezen op het overlijden van Jaap. De vrijdag-krant heeft ook als kop: ,,BIJ JAAP HOORDE JE DE HARTSLAG VAN DE STAD"
De tien-voudig kampioen van schaakclub de Willige Dame en ras-snelschaker Jaap Mol nam - door zijn ziekte - al meer dan drie jaar niet meer deel aan het opebare leven. In het verleden was - voor schakers bekende cijfers - zijn hoogste ELO-rating 1846 punten.
Eigenaar
Vanaf 1975 tot 2016 was Jaap eigenaar van de bijzondere gelegenheid waar oude tijden in ere werden gehouden. Het koffieset apparaat dateerde bijvoorbeeld uit 1961 en Jaap hield het met kunst en vliegwerk aan de praat totdat er echt nergens meer onderdelen te vinden waren.
Visser heeft een speciale klank.De vereniging Oud-Dordrecht besteedde daarom ook onlangs nog een historisch verhaal in het eigen blad aan Visser aan de Groenmarkt. Jaap stapte er overigens in zijn studententijd al binnen rond 1967 en had zo een studentenbaantje.
Visser had toen ook een speciale status in Dordrecht
Hierdoor mocht Jaap een bekende Dordtenaar worden genoemd. Door dementie moest hij uiteindelijk in een verpleeghuis worden opgenomen waar Jaap in de nacht van dinsdag 12 november op woensdag 13 n ovember 2019 overleed.
In 1975 werd hij eigenaar samen met Frans van der Leeden, nadat de zaak enige tijd was dicht geweest door misstappen van de eigenaar voor die tijd.
Jaap had, als zoon van een bekende politieman in Dordrecht, een verschrikkelijk hekel aan mensen, die hem aan het verleden van de vorige eigenaar bleven herinneren, waardoor Visser enige tijd dicht moest.
Hij droeg er geen enkele verantwoordelijkheid voor.
Toen schrijver Leon Zoeteman het wederom in een boek noemde en dagblad De Dordtenaar erover schreef, werd Jaap ziedend op hoofdredacteur Hans Kerstiens. Toen die geen ruimte gaf aan Jaap om zijn mening te geven, besloot hij jaren later de hoofdredacteur op zondagmiddag als bezoeker te weigeren.
Jaap had dan ook een uitstekend geheugen zoals met klaverjassen en schaken ook bleek.
Omdat schaakclub de Willige Dame 29 jaar (!) - tussen 1987 en 2016 speelde - zit Jaap ook bij deze club in het hart.
Het bestuur (Cor Paans, Wim Platje, Rob Truijens) gaf de volgende verklaring uit:
Ons bereikte het droevige bericht dat onze oud-secretaris/penningmeester Jaap Mol op dinsdag 12 november is overleden.
Vlak voor zijn afstuderen aan de Technische Universiteit in Delft kon hij samen met een compagnon eigenaar worden van poffertjessalon Visser.
Jaaps grote hobby was de schaaksport en enkele decennia lang verleende hij schaakvereniging De Willige Dame gastvrijheid in zijn zaak aan de Groenmarkt. Zelf speelde hij vanzelfsprekend vrijwel elke dinsdagavond mee in de competitie.
Jaap was recordhouder in het kampioenschap van de Willige Dame (tien keer) en was tevens het vaakst snelschaakkampioen van zijn club.
Als penningmeester/ secretaris/ wedstrijdleider intern en extern was hij een onmisbare factor in het succes van de schaakclub, die meer een gezellige schaaksociëteit kan worden genoemd. Op papier (ELO-rating) behoorde Jaap tot de sterkste spelers van De Willige Dame.
Jaap was al geruime tijd ziek, reden ook waarom hij zijn zaak moest verkopen en er een einde kwam aan een lange periode van schaken in Vissers poffertjessalon.
We zullen hem missen.
Bestuur en leden van De Willige Dame.
Ook op de schaaksites van de RSB en van Tom van Bokhoven (Tomsschaakboeken.nl) is er aandacht voor het overlijden van Jaap. Tom beschrijft het warm onthaal dat hij altijd kreeg als hij Visser binnen stapte voor de Willige Dame of het lunchschaken.
Jaap deed meer denksporten.
Hij was organisator van het teamklaverjassen om de Dordtenaar Cup. Zijn zestal won meermalen de Cup.
Daarnaast werd Jaap ook vaak als koppelskoppel gehuldigd, bijvoorbeeld met zijn maat Gerard van Boxtel. Zij scoorden dan de meeste punten als koppel voor hun zestal.
Jaap was betrokken bij de honden belangen vereniging de gebeten bond en was nog lid van een gemeentelijke advies commissie voor de horeca.
Vooral de periode van de gebeten Hond leverde in Visser drukke avonden op waarbij geen stoel onbezet bleef. Jaap had zelf ook een trouwe hond, die hij altijd in de binnenstad liefdevol uitliep. De gemeentelijke regels zaten dan wel eens in de weg.
Toen horecamensen eens in een advertentie uitriepen dat Dordrecht de mooiste buitenwijk kon worden genoemd van Rotterdam, ontstond de tegenactie vanuit de poffertjessalon. De toenmalige nestor van de Dordtse kunstenaars, Cees Schellenberg, maakte een protestkastje.
Daarin werd de foto verstopt van de toenmalige burgemeester Jan Noorland. Het kastje werd in Visser onthuld. Noorland had de storm in de media wat laten passeren. Onder zijn foto was daarom de zin opgenomen: Hij doet zijn best. Het kunstwerk in de vorm van een kastje was tientallen jaren te berwonderen in Visser boven de stamtafel.
In Visser bij Jaap kon je dus de hartslag van de stad voelen, aldus de kop in AD De Dordtenaar van een herinneringsartikel aan Jaap.
Het past zeker bij het huiskamergevoel toen van Frans en Jaap. Dat er klassieke muziek werd gedraaid, niet te hard en dat hoorde ook bij de sfeer.
De rubriek het gesprek van de dag - in Dagblad De Dordtenaar tientallen jaren - begon ook vaak in poffertjessalon Visser.
Klanten gaven frank en vrij hun mening over gebeurtenissen in de stad, waaronder meermalen nestor Cees Schellenberg.
Jaap deed ook soms mee aan de rubriek om soms uitgesproken te zijn
Dat in 1994 het Scheffersplein autovrij werd, beviel hem niet zo, De ochtendklanten voor de koffie bleven volgens hem weg, omdat even werkoverleg hebben in Visser niet zo meer lukte. Dat zei hij van achter het raam - poffers bakkend - terwijl hij het Scheffersplein bekeek. Als er een vaste klant binnen liep, dan was het haast standaard dat hij die met zijn voornaam begroeten. Zo waren de personeelsleden ook wel opgevoed door Jaap.
In 1988 werd er in de Dordtse huiskamer massaal naar het WK in Duitsland gekeken en werd volop genoten dat uiteindelijk de titel naar Nederland ging.
Voor de deur van Visser werd gedanst. Het was een unieke sfeer en Victor DeConinck (TV-presentator) was er soms ook even. Hij vertrok echter vaak tijdens de wedstrijd om niet door de spanning meegezogen te worden en werd na het laatste fluitsignaal door Jaap en de anderen weer hartelijk binnen gehaald.
Toen het voetbalkijken in het cafe ook qua openbare orde problemen ging opleveren, vond Jaap het wel genoeg. Hij had wel de gouden tijd goed aangevoeld, maar bleef misschien in zijn hart ook wel een zoon van een echte politieman.
De vader van Jaap - Piet Mol - was de laatste agent, die het tot inspecteur schopte bij het Dordtse korps.
Daar was Jaap trots op. Als hij met vrienden uit zijn buurt in Krispijn weleens werd betrapt voor kattekwaad, ging de groep naar het bureau.
Zijn vader zei dan: Jij gaat mee naar huis. Daar kreeg Jaap dan een onderhoudi , dus in gedachten had hij soms liever met zijn vrienden op het hoofdbureau willen blijven.
Vader Mol hoorde na zijn pensioen ook lange tijd bij de inventaris van Visser. Hij kwam er vooral op zaterdagochtend zijn koffie drinken in de derde box en gaf er planten water.
Dat tekende ook wel de sfeer tussen vader en zoon, die uiterlijk steeds meer op elkaar gingen lijken. Alleen in het geloof deelden zij minder. Pa Mol was immers de initiatiefnemer van de Zuidhovenkerk rond 1962. Jaap bezocht zijn vader haast elke week - op de dag dat Visser dicht was - in verpleeghuis de Sterrenlanden. Hij kon ook genieten van de trouw van een college en vriend van zijn vader, Piet Liefaard Ze waren samen bij de gemeente-politie begonnen Jaap maakte toen al mee, dat de herinneringen en de gedachten van zijn vader aan het verdwijnen waren. Alleen de stem van Piet, die er om de veertien dagen was kon Mol sr. tot lang nog horen.
Zoals uit de advertentie in Dordt Centraal blijktt (op 15 november) s Jaap dezelfde weg gegaan. Hij speelde in 2011 voor het laatste extern volwaardig mee. Stopte op een gegeven moment met snelschaken, waarin hij een grote vaardigheid had ontwikkeld.
Bij zijn schaakclub droeg hij de laatste jaren steeds meer verantwoordelijkheden langzaam over.
De herinneringen aan zijn vader waren in zijn gedachten nooit ver weg.
Ter aanvulling een bericht uit 2007:(bron website Tomsschaakboeken.nl)
Visser werd ook opgenomen in het zogeheten Dordt-boek 1200 - 2005. Dat is een uitgave van het Stadsarchief en Thoth/Bussum en het boekje met meer dan 320 pagina's wordt een schatkamer op handformaat genoemd.
Frits Baarda en Wim van Wijk beschrijven in de historische uitgave in vijftien hoofdstukken het culturele erfgoed van eens de belangrijkste en machtige stad in het graafschap Holland was. Dat nam die eerste plaats in tot 1795 in de belangrijke Staten van Holland.
De eervolle selectie in Dordt boek 1200 - 2005 van Visser's poffertjessalon is een compliment voor schaker/horecaman Jaap Mol (geboren in 1948). Hij is vanaf 1975 de eigenaar van de horecagelegenheid in een historische pand met een geschiedenis van bijna vierhonderd jaar.
Samen met Frans van der Leeden, die enkele jaren geleden (2003) met pensioen ging, gaf hij Visser verder een eigen plek in de Dordtse samenleving en zeker ook er buiten.
