Het was 65 jaar geleden dat Ulrich Deuning en Vicky van den Broek elkaar het ja- woord gaven in Indonesië
DORDRECHT - Afgelopen 6 april was het 65 jaar geleden, dat Ulrich Deuning en Vicky van den Broek elkaar het ja- woord gaven in Indonesië. Maandagmiddag heeft burgemeester Kolff van de gemeente Dordrecht met ze gebeld om het echtpaar te feliciteren met dit huwelijksjubileum. Ze bezoeken gaat onder de huidige omstandigheden jammerlijk genoeg niet.
Door de gemeente was er al een prachtig bos bloemen bezorgd en verder had het echtpaar felicitatiebrieven ontvangen van de gemeente (burgemeester) en van de Dienst van het Koninklijk Huis. Het jubileum wordt hopelijk in de nabije toekomst nog gevierd met de kinderen.
Het echtpaar is op 10 april voor de kerk getrouwd, voor hen dé trouwdag, heeft drie kinderen en drie kleinkinderen, waarvan helaas een kleinkind op 17-jarige leeftijd is overleden, en waar men nog veel aan denkt.
Ulrich Deuning is 88 jaar, geboren in Soerakarta (Solo) te Nederlands-Indië en is een zoon van Louis Esperance Deuning (boekhouder op een tabaksonderneming te Ketandan) en Juliana Simon. Vicky van den Broek, 85 jaar, is geboren in Batu Djadjar (nabij Bandung) en zij is een dochter van Piet van den Broek (administrateur bij defensie) en Marie Pascaud. Ze hebben elkaar leren kennen na de oorlogstijd, toen ze dicht bij elkaar in dezelfde (beschermde) wijk woonden.
Kort na hun huwelijk in 1955 zijn ze met de Indrapura van Jakarta naar Rotterdam gevaren om in Nederland een nieuw bestaan op te bouwen. Het werd de Nederlanders in het toen onafhankelijk geworden Indonesië steeds lastiger gemaakt. Na drie jaar zijn ze vanuit het Maashotel voor kort naar Dordrecht verhuisd om kort daarna naar Gilze-Rijen te verhuizen, waar Ulrich bij de luchtmacht was gaan werken.
Ze zijn in 1967 terug naar Dordrecht verhuisd, omdat Ulrich ondertussen bij Dupont een baan had gevonden. Vicky begon in die tijd haar oude vak weer op te pakken en begon weer in het onderwijs. Voor haar werd dat veel reizen naar Rotterdam, waar ze in het onderwijs emplooi had gevonden.
Ulrich had als hobby vissen en zeilen en op 54-jarige leeftijd is hij nog gaan parachutespringen, wat hij tot aanzijn 74e heeft volgehouden. Daarbij konden de vliegers dankbaar gebruik maken van alle kennis die hij had opgedaan bij de luchtmacht, hij heeft zelfs zijn diploma gehaald om ze als vliegtuigmecanicien te kunnen ondersteunen.
Vicky was in haar vrije tijd vaak druk met allerlei handwerkjes en ze was bovendien coupeuse. Er werd in die jaren wat afgeknutseld en kleding gemaakt. Ulrich en Vicky waren altijd zeer behulpzaam en velen konden een beroep op ze doen.
Ondertussen wonen ze alweer bijna drie jaar in de Merwelanden, waar Vicky liefdevol wordt verzorgd door het personeel. Jammerlijk leven ze daar gescheiden van elkaar, maar gelukkig ook weer dichtbij. Ulrich is binnen 5 minuten bij Vicky en brengt dan ook menig uurtje gezamenlijk met haar door. Tot groot verdriet nu even niet, maar met hulp van het personeel kunnen ze elkaar regelmatig horen en zien door moderne hulpmiddelen, zoals beeldbellen.
Het is hopen dat dit jubileum in de nabije toekomst nog gevierd kan worden met de kinderen, kleinkinderen en verdere familie en vrienden. De tijd gaat het leren en hoop doet leven!
