Eerste RK raadslid van PvdA in Dordrecht, Frans Luijkx (94), overleden
DORDRECHT - Op bijna 95 jarige leeftijd is het oud-gemeenteraadslid van de PvdA, Frans Luijkx (1923-2018), deze week overleden. Ook de PvdA mledt het op de eigen website.
Hij was de eerste Rooms Katholiek die in 1962 doorbraak in Dordrecht en voor de PvdA in de gemeenteraad van Dordrecht kwam. Dat was toen zeer actueel en een discussiepunt.
Zijn besluit was ook een emotionele stap, want in de jaren vijftig van de vorige eeuw hadden de bisschoppen nog verklaard dat het PvdA lidmaatschap niet kon samen gaan met lidmaatschap van de RK kerk. (zie onderop).
Frans besloot als sociale arbeider - die ook de vakbond hoog had staan - de weg van zijn geweten te volgen en trad in 1962 uit de kerk en het Stadhuis in.
Alhoewel het geloof hem dierbaar bleef, besloot hij zich uit te schrijven bij zijn kerk en zijn eigen keuzes te maken.
Frans was een man van sociale actie met een zachte presentatie en directe betrokkenheid vanuit het hart bij mensen. De liefde voor medemensen zat altijd in zijn hart gebakken en hij koos het liefste positieve woorden. Tot op hoge leeftijd bleef hij zich inzetten en sommige mensen gaven hem de eretitel knokker met een missie mee.
Het politiek bestuur lag hem minder., alhoewel hij enkele jaren geleden nog herinneringen ophaalde aan het debuut - in 1964 - in de Dordtse raadspolitiek van de latere VVD-minister Gijs van Aardenne. Frans zag toen al dat Van Aardenne veel in zijn mars had en bleef over zijn eigen raadswerk het liefst bescheiden.
Hij besloot om zich in 1966 niet herkiesbaar te stellen voor de raad. Hij vond immers het lidmaatschap van het stadsbestuur toch niet zijn ding.
Luijkx was jarenlang betrokken bij het werk voor buitenlandse werknemers, het kerstherbergenwerk, de Buitenwacht en hij zette zich in voor vrede en verdraagzaamheid. . Ook vluchtelingen konden op zijn steun rekenen.
Hij haalde zeker in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw vaak de krant als hij misstanden op huisvestingsgebied aan de kaak stelde. Ook voor vrede en gerechtigheid ging hij de straat op.
Luijkx vond het een schande dat veel buitenlandse werknemers tegen hoge huren in kleine en onveilige panden werden ondergebracht. Frans nam journalisten op sleeptouw om met eigen ogen te zien hoe brandgevaarlijk en onveilig sommige mensen moesten leven.
Enkele jaren geleden liet hij nog eens weten het erg te vinden dat de mensen niet van de geschiedenis hebben geleerd en dat nog steeds mensen, vaak in een kwetsbare positie, slecht moeten wonen.
Met zijn vrouw Corry, die in 2016 overleed, voelde hij zich vanaf 1957 een echte Brabander in Dordrecht. Gastvrijheid was voor hem vanzelfsprekend en zijn Brabants accent hield hij hoog.
Dat werd mede gevoed daar de geschiedenis van zijn Corry, die als enige van een gezin van acht mensen in 1944 een lucht bombardement overleefde tijdens de bevrijding van Roosendaal. Zij hielp bij mensen in de buurt. Sommige geschiedschrijvers in Roosendaal melden nog steeds dat de gehele familie Van Loenhoud op 29 oktober 1944 is omgekomen in hun huis aan de Van Nispensestraat bij een bombardement.
Corry en Frans droegen deze herinnering mee in hun hart.
Toen eind 2012 bekend werd, dat de in 1977 en 1978 door kerkelijk Dordrecht afgewezen ,,rode* dominee Gideon van Dam na 33 jaar toch mocht voorgaan in de Ontmoetingskerk, stuurde Frans hem post.
Dat dr. Van Dam als PvdA lid en als voorganger toch op de preekstoel kwam en zo werd geaccepteerd in de Dordtse kerkelijke historie, raakte Frans en zijn eigen levensverhaal uit 1962. De knipsels uit de locale pers over zijn doorbraak bleek hij trouw te hebben bewaard.
Dinsdagmiddag is het afscheid van Frans op de Essenhof in Dordrecht.
TER INFO: WIKIPEDEA
Het Bisschoppelijk Mandement De katholiek in het openbare leven van deze tijd was een herderlijk schrijven van de Nederlandse katholieke bisschoppen van 1 mei 1954. Hierin verwierpen de Nederlandse bisschoppen elke scheiding tussen godsdienst en leven, terwijl zij de gelovigen aanspoorden zich in te zetten voor de maatschappij door actief werkzaam te zijn in de katholieke sociale organisaties en hun eenheid op staatkundig terrein te bewaren. Daarom werd het katholieken ook verboden lid te zijn van socialistische vakverenigingen en partijen. [1]
In het schrijven werd het lidmaatschap van de socialistische PvdA aan de katholieken ontraden, maar de uiteindelijke beslissing daarover was een zaak van het eigen geweten. Wel stelden de bisschoppen dat een doorbraak van katholieken naar de PvdA afbraak van de eigen katholieke partij (KVP) betekende.[2]
