Columnist Kronkelaar: ,,Het Energiehuis is een nagel aan de doodsklist van de stad Dordrecht
DORDRECHT - Naar het cultuurhuis het ENERGIEHUIS in Dordrecht blijven bakken met geld gaan, maar het is een bodemloze put. Deze conclusie spreekt uit de visie, die vandaag columnist KRONKELAAR opschrijft in Dordt centraal.
Hij wil het afdekkende taalgebruik van de communicatie adviseurs van de gemeente doorprikken, die bezig zouden zijn om de werkelijkheid toe te dekken. Als voorbeeld noemt hij een zin als: ,het gaat goed met het energiehuis, maar het kan nog beter".
Kronkelaar herhaalt dat hij in het verleden al heeft geschreven dat Dordrecht te klein is voor twee culturele harten, maar toch werd gekozen door de gemeenteraad voor het gebied van het energiehuis naast al de binnenstad.
Vandaag schrijft hij:
“Stuurman aan wal”
Komt het nog goed met het Energiehuis? Die vraag spookt al weken door mijn hoofd en ik hoop ook door de hoofden van 39 vakantievierende gemeenteraadsleden. Want als het niet goed komt met het Energiehuis, dan gaat Dordrecht er zwaar onder lijden.
Of eigenlijk moet ik zeggen: nog zwaarder onder lijden. Er gaan namelijk bakken met geld naar het Energiehuis en burgemeester en wethouders willen er nóg meer geld inpompen. De Raad moet na de zomer ‘alleen nog even’ ja zeggen.
De motivatie om er weer honderdduizenden euro’s tegenaan te gooien (eenmalig, maar ook structureel) las ik terug in een zinnetje dat maar niet uit mijn hoofd verdwijnt. Dat luidt: ‘Het gaat goed met het Energiehuis, maar het kan nog veel beter’.
Hier moet een duurbetaalde communicatieadviseur aan te pas gekomen zijn. Vrij vertaald; iemand die recht kan lullen wat krom is. Hoe kun je met droge ogen zeggen dat het goed gaat als er wéér zoveel geld nodig is?
In een megalomane bui bedacht iemand op het Stadskantoor ooit dat er bij de Stadswerven een nieuw cultureel hart moest komen.
Op deze plek sprak ik mijn ongerustheid destijds meteen uit; Dordrecht is te klein voor twéé stadsharten. Ik voorspelde ook leegstand van de gebouwen waar culturele voorzieningen toen nog gehuisvest waren. Die voorspelling is helaas uitgekomen. Vooropgesteld dat het gebouw schitterend gerenoveerd is en prachtige voorzieningen herbergt, ontwikkelt het Energiehuis zich als een bodemloze put.
Wie trekt hier nog de stekker uit? Wie dat oppert krijgt het verwijt voor ‘kapitaalsvernietiging’ te zorgen. Er zijn immers al miljoenen ingepompt en er zullen nog miljoenen volgen. Het Energiehuis is de nagel aan de doodskist van de stad. Geld kan maar één keer uitgegeven worden, dus tal van andere zaken en voorzieningen zullen het moeten doen met minder of helemaal geen steun van de gemeente. Voor die conclusie hoef je niet helderziend te zijn.
Wie zullen er allemaal moeten bloeden voor het Energiehuis? Dat is wel een interessante vraag. Blijft het ‘in de cultuur’?
Dan kunnen bijvoorbeeld festivals en de lokale omroep hard geraakt worden. Of wordt het zo’n geldverslindend drama dat ook, pakweg, sportclubs, groenonderhoud en verkeersveiligheid er onder gaan lijden? Of moeten de lokale belastingen omhoog? Wellicht een combinatie ervan? Als raadslid zou ik er van wakker liggen.
Kronkelaar
(elke week de visie van Kronkelaar: lees pagina 5 van Dordt Centraal)
