De oude dame en de rode tank; een verhaal uit het dagelijkse leven van dierentehuis Louterbloemen
DORDRECHT - Elk jaar worden honderden honden en katten als zwerver bij het dierentehuis Louterbloemen binnengebracht en verzorgd. Niet ieder dier komt in een goede conditie binnen en heeft eerst enige tijd medische zorg nodig. Als de eigenaar zich niet binnen 14 dagen meldt om zijn dier op te halen mag het dier herplaatst worden.
De laatste jaren wordt ieder dier in het asiel voorzien van een microchip. De chip wordt net onder de huid ingebracht via een injectienaald. Deze chip heeft een uniek nummer en wordt bij een Databank geregistreerd. Zo kunnen veel dieren sneller naar hun baasje terugkeren. Maar er zijn ook nog veel dieren die niet door de eigenaar opgehaald worden of die (nog) geen chip hebben. Voor al deze stumpers wordt een nieuw baasje gezocht.
Een tijd geleden werd Louterbloemen door een oude dame gebeld die al ettelijke maanden voor een zwerfkatje zorgde. Maar met de wintermaanden voor de deur vond deze dame het zielig om het diertje buiten te laten lopen. Ze vroeg of de kat opgenomen kon worden in het asiel. Natuurlijk mocht de kat komen. Schoorvoetend kwam de dame een paar dagen later binnen. Ze voelde zich toch min of meer schuldig dat ze de kat achter zou laten. Louterbloemen verzekerden haar lief voor de kat te zijn en vertelden dat ze altijd naar haar zwerver mocht komen kijken of kon bellen om te vragen of er een nieuwe eigenaar was.
Afscheid
Toen ze de kat uit het vervoersmandje haalde verwachtte het dierentehuis een zielig straatkatje te zien maar er kwam een enorme rode tank uit het mandje te voorschijn! Deze jongen was duidelijk niets te kort gekomen. Met tranen in haar ogen nam ze afscheid van haar zwerver en beloofde snel langs te komen.
Binnen een week stond de dame voor de balie en vroeg hoe het met ‘’haar jongen’ ging. “Het gaat prima”, vertelde een medewerker van Louterbloemen, “Maar we hebben nog geen nieuwe baas gevonden.” De dame begreep niet dat niet de eerste de beste bezoeker voor de charmes van haar rode knaap was gevallen. Ik heb wat lekkers voor mijn jongen meegenomen, mag ik dat aan hem gaan geven? Hij vindt rosbief zo lekker……., ik heb wat voor hem meegenomen…..
De medewerker snapte wel waarom “ haar rooie jongen” iedere dag voor haar deur had gezeten! Maar toen zij de lekkernij aan hem gaf werd zij door nog een tig aantal smekende kattenogen aangekeken! Dat wilden ze allemaal wel. De oude dame voelde zich schuldig en beloofde weer snel terug te komen. De week daarop stapte ze monter het asiel binnen met een grote boodschappen tas. Of ze weer naar haar rooie jongen en zijn medebewoners mocht om wat lekkers uit te delen. Natuurlijk mocht dat.
Ontbijtbordjes
Toen de tas eenmaal openging waren de medewerkers van Louterbloemen met stomheid geslagen. De dame pakte Wedge-Wood ontbijtbordjes uit. Daarna kwam de rosbief te voorschijn en werd deze geserveerd op het Wedge-Woodservies…….! De katten vonden het geweldig! Voornamelijk de rosbief dan. En de medewerkers ? Zij keken naar de rosbief terwijl wij ons broodje pindakaas van een Ikea bordje aten.
Deze dame heeft haar wekelijkse bezoekjes volgehouden totdat haar vriendje een nieuw thuis had. Maar ook aan de medewerkers had ze gedacht, zij kregen twee dozen gebak! Zij moesten het wel zonder het chique servies doen maar dat deerde hen niet. Ze voelde zich schuldig dat ze de kat niet in huis kon nemen en naar het asiel moest brengen. Maar ze heeft op deze manier een steentje bij kunnen dragen en had daardoor vrede met de situatie.
En de medewerkers?
Zij kijken zaterdags naar de deur of er iemand binnen stapt met een grote boodschappentas…….want wie weet.
Bron: dierentehuis Louterbloemen
