Arja Leeuwenburgh, projectleider van Onze Buren, gaat met pensioen

26 oktober 2016
Arja Leeuwenburgh, projectleider van Onze Buren, gaat met pensioen

DORDRECHT - Het is Arja’s laatste werkdag op het Trefpunt Onze Buren van Julius. Daar krijgt ze een cadeautje van Hennie. “Het is een beetje een rare dag”, vertelt Arja. “Het is leuk, maar ook een beetje droevig. Ik zal de mensen, sommige collega’s en deze plek missen, maar ik kijk ook uit naar de nieuwe fase.” 42 Jaar heeft Arja in de zorg gewerkt, waarvan de laatste drie als projectleider bij Onze Buren, aan het Matena’s pad. Ze heeft veel meegemaakt in al die tijd.

“Eigenlijk wilde ik iets creatiefs gaan doen: etaleur”, vertelt Arja, terugblikkend op haar levensloop. “Toen voor die opleiding teveel aanmeldingen kwamen, leek me de psychiatrie ook wel wat.  Ik ging als psychiatrisch verpleegkundige bij Schakenbosch in Leidschendam werken. Cliënten kregen daar als straf elektroshocks en spuiten waardoor ze gingen braken. Dat was eind jaren 70. Ik vond het een vreselijke tijd en kan er nog wel eens van dromen. Toen was ik nog zo jong. Er was een cliënt die op handen en voeten, blaffend de gang door moest lopen, voor een sigaret. Toen ik mee moest helpen met een strafshock toedienen, bij een cliënt die niet luisterde, heb ik geweigerd en ben ontslagen en werd overgeplaatst naar een ander paviljoen. Gelukkig is er een hoop veranderd.”

Beetje hippie
“Ik ging bij het Delta ziekenhuis in Rotterdam werken en bij de Pameijerstichting, een therapeutische gemeenschap in een groot herenhuis. Hier liepen ze op blote voeten, hadden een biologische moestuin en er liepen honden en katten rond. Een beetje hippie. Het personeel en de cliënten gingen samen naar de sauna, er was een grote verbondenheid. Er hing een sfeertje dat alles moest kunnen, het was een beetje het andere uiterste. Dit heeft veel invloed op me gehad.

Nadat ik nog in een verslavingskliniek heb gewerkt, was ik de psychiatrische problemen zat. Met een opleiding in de beeldende vormgeving ging ik met houten speelgoed werken en was nog peuterjuf bij een vrije school. Na een tijdje gingen de gesprekken me weer trekken. In combinatie met een opleiding ging ik dagactiviteiten geven. Dat zet ik in binnen de psychiatrie om het gezonde stuk bij mensen groter te maken. Dat doe ik ook bij Onze Buren. Bij Julius ben ik nu al 24 jaar. Eerst als ambulant werker. Ik ging wekelijks naar cliënten om hen te helpen bij financiën, dagbesteding, sociale contacten en scholing. Sommigen heb ik bij Onze Buren weer ontmoet.”

Onze Buren
“Eigenlijk wilde ik niet bij Onze Buren werken. Het was vies en klein, ik zag het helemaal niet zitten. Ik had de opdracht een inloop  op te zetten en het Clean team  en de fietsenwerkplaats te begeleiden. Uiteindelijk heb ik een overal aangetrokken, ben gaan poetsen en heb verf gekocht en tafelkleden en gordijnen aangeschaft. Een broer stopte met zijn winkel, daarvan heb ik de vloertegels. Daarna voelde het een beetje als een eigen huisje. Ik kan alleen werken in een warme sfeervolle ruimte. Marleen was er al met de Parlevinker, een tweede hands kledingzaak. Ik heb verschillende activiteiten opgezet als een teken- en schilderworkshop en sport. Ik heb vrijwilligers aangenomen, die ik koppel aan een activiteit. Op die manier hoef ik niet alles te doen. Wel ben ik eindverantwoordelijk.”

Vertrouwen
“Als mensen me dingen opleggen, daar kan ik niet tegen. Ik houd niet van  teveel en  veel te vaak zinloze regels. Wel hebben we afspraken dat we met respect met elkaar omgaan.  Als het nodig is kan ik wel streng zijn, maar ik ga liever uit van positief bekrachtigen dan negatief bestraffen. Ik wijs mensen op hun verantwoordelijkheid. Ik leer de mensen koffie zetten. Iedereen kan dat. Ik vind dat normaal. Als je een enorme afwasstapel veroorzaakt met elkaar, wil ik dat je meehelpt. Er zijn heel veel mensen met een laag zelfbeeld. Dat is ontzettend jammer. Ik geef de mensen vertrouwen. Ze kunnen veel zelf, daardoor groeien ze en krijgen meer zelfvertrouwen. Ik kijk naar de kwaliteiten die er in zitten en geef mensen het gevoel dat ze ertoe doen.”

Reizen
Thuis zal Arja zich niet vervelen. “Ik ga reizen met mijn partner GertJan. We hebben een klein campertje. We gaan fietsen en wandelen. Allebei zijn we nog gezond en daar is nu meer ruimte voor. Samen met mijn partner hebben we  zes kinderen, waarvan er vier zwanger zijn en we hebben al twee kleinkinderen. Ik ga het huis opschilderen en de kledingkast opruimen.”

Aan het einde van de middag gaat er taart rond in de ontmoeting en krijgt Arja cadeaus. Ze zal gemist worden. Overigens, Gert Jan blijft elke maand koken bij Onze Buren.  En.. over een tijdje komt Arja vast nog wel eens langs. Monique Rombout neemt het werk van Arja over en loopt nu een weekje mee.

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.