Kees Thies: Rechters en officieren van Justitie (soms) niet te volgen
DORDRECHT – Rechters en officieren van Justitie in de Rechtbank aan het Steegoversloot zijn niet (altijd) verstaanbaar voor de gedaagde voor het hekje. De taal lijkt uit andere tijden te komen. Kees Thies, columnist van het AD De Dordtenaar, schrijft dit vandaag op zijn vaste plek in de krant. Hij vertelt ook dat er een onderzoek van de rechtbank zelf bezig is om vast te stellen hoe betrokkenen de rechtbank ervaren.
Kees Thies geeft alvast op zijn eigen manier zijn persoonlijke beleving. Hij zat voor het hekje, want zijn bekende hond Blafmans was egens met hem waar hij niet had mogen zijn. Tegen de bekeuring had hij twee jaar geleden bezwaar gemaakt en pas nu ging de rechtbank zich met de zaak Blafmans bezig houden.
“Ik moest er zijn omdat ik het niet eens was met een mij opgelegde boete (Blafmans en ik liepen ergens waar Blafmansen helemaal niet mogen lopen) en tegen die bekeuring had ik, overigens alweer twee jaar daarvoor, bezwaar aangetekend.
Er was niet eens zo heel veel veranderd. Nou ja, de controle bij de balie is wat strenger geworden en uit het koffieapparaat kwam een betere kwaliteit koffie dan voorheen, maar verder hing er in de centrale wachtruimte nog altijd datzelfde, ietwat balorige sfeertje dat vaak ontstaat als mensen te lang moeten wachten.
Want dát is niet veranderd: naarmate de dag vordert, lopen veel zaken al gauw een uurtje uit.
De Dordtse rechtbank doet mee aan een onderzoek waarin betrokkenen wordt gevraagd hun ervaringen in en rond de rechtszaal te delen en dat doe ik dus alvast via deze weg.
Mijn voornaamste grief was en is (naast die vertragingen) nog altijd de volgende: ik heb moeite met rechters en officieren van justitie die praten alsof ze regelrecht zijn weggelopen uit een boek van Top Naeff.
Zo herinner ik me een aanklager die het voortdurend over 'de scha' had. Als ervaren rechtbankverslaggever had ik wel door dat dit een mooi ouderwets woord voor schade is, maar dit soort archaïsch taalgebruik (*oud historisch/red), hoe mooi soms ook, is aan veel verdachten niet besteed (gaat letterlijk óver hun hoofden) en leidt dan ook steevast tot verwarring: ,,De scha... wabedoellu?''
De rechter in de zaak aansluitend op de mijne (ik was even blijven zitten) kwam kennelijk uit datzelfde boek. ,,Aandachtig het gegeven dat hier sprake is van een grove termijnoverschrijding beschouw ik de tenlastelegging als niet ontvankelijk.''
Dan... hamerslag en stilte. ,,Huh? Uhh... dinges... uhh... excellentie, mot ik nou dokken of niet?'' Bij gebrek aan een advocaat keek de gedaagde mij aan. Ik zei: ,,Het is edelachtbare en je hoeft niet te betalen, want ze waren te laat.''
Datzelfde gold overigens ook voor mijn zaak.”
Elke morgen Kees Thies bij het ontbijt? Ad De Dordtenaar biedt dat!
