Columnisten Kees Thies en Kronkelaar geven eigen kijk op sluiting coffeeshops in Dordrecht
DORDRECHT – In Dordrecht worden steeds meer coffeeshops van hoger hand gesloten, meestal na klachten over overlast. Burgemeester Arno Brok speelt daarbij een centrale rol. De columnist Kees Thies (AD De Dordtenaar) en kronkelaar (Dordt centraal) kijken vandaag naar de aanpak:
Kees Thies in AD De Dordtenaar:
Hardliner. Ik heb dat woord de laatste maanden vaak horen vallen in relatie tot de Dordtse burgemeester Arno Brok. Lariekoek vind ik. Waarom? Omdat de man weinig mededogen toont met horeca-uitbaters die het niet zo nauw nemen met de wet? Dat kan zo zijn, maar rechtvaardigt dat predicaat allerminst. Een hardliner, ik heb het even opgezocht, is een bestuurder die louter zijn eigen politieke visie ‘predikt,’ niet open staat voor andersdenkenden en nul tegenspraak duldt. Die definitie is op Brok, zoals ik hem ken, geenszins van toepassing louter en alleen omdat hij wat overlast veroorzakende coffeeshops en kroegen in deze stad de wacht heeft aangezegd. Ik ben niet tegen coffeeshops in het algemeen, maar zag wel hoe sommige van deze etablissementen hun stempel op een straat drukten.
Roots Corner bijvoorbeeld was wel degelijk, in negatieve zin, van invloed op de sfeer op en rond de Spuiweg. Die was namelijk ronduit dreigend en ik weet dat veel fietsers (vooral vrouwen) deze straat in de avonduren bewust meden. Datzelfde gold voor ’t Geeltje aan het Steegoversloot. De gesprekken die ik daar met direct omwonenden voerde, leerde me dat zij opgelucht zijn dat deze zaak nu dicht is. Toen Ali Baba aan de Voorstraat Noord, alweer een paar jaar gelden, de deuren moest sluiten hoorde ik buurtbewoners beweren dat deze coffeeshop nauwelijks overlast veroorzaakte. Vandaag de dag vertellen diezelfde mensen mij blij te zijn dat die tent nu exit is. ,,We kunnen eindelijk weer slapen, want geen optrekkende autootjes, geschreeuw en scheurende scootertjes meer.’’ Hou me ten goede, ik ga niet op de stoel van de rechter zitten en mocht het zo zijn dat een zaak op oneigenlijke gronden gesloten is, dan zul je mij niet over een doorstart of schade-eis horen zeuren. Dat neemt niet weg dat ik er voor 100 procent achter sta dat Brok, met alle mogelijkheden die de wet hem biedt, probeert het leven van ‘straat- en buurtverpesters’ zo zuur mogelijk te maken. Dat hij een strakke koers vaart, omdat dat hier kennelijk de enige manier is die werkt, maakt hem nog niet tot een hardliner.
Columnist Kronkelaar in Dordt centraal
“Stuurman aan wal”
Liefhebbers van een pretsigaret beleven in Dordrecht moeilijke tijden. Als de nood hoog is, sta je niet graag voor de gesloten deur van de coffeeshop, maar de kans dat de boel op slot is, is groot. Ik ben geen vaste bezoeker, dus hou het niet nauwkeurig bij wie er nou nog open is, weer open mag zijn, maar gesloten is, nog even gesloten moet blijven of wat dan ook. Maar voor een portie gele Libanon lijkt me Joy, aan de Wijnstraat, zo’n beetje de laatste optie.
Gedoe rondom vergunningen en gebruik van de Wet BiBob zorgden ervoor dat De Muis, Ali Baba, ‘t Geeltje, Indica, Marrakech en Roots Corner al tijdelijk of definitief de deuren konden sluiten. Ook andere horecazaken trof dat lot. Recent waren dat Elite Lounge Bar, Mevlana, theehuis Efe, Sint Joris, ’t Smikkelhoekje en De Nieuwe Bagatelle. Voor die sluitingen was een duidelijke aanleiding; knokken, gokken of illegale drugsverkoop.
Drugswinkels moeten in Dordt om ‘papieren redenen’ dicht. Of dat terecht is, bepaal ik niet. Dat doet de rechter. En die sprak al uit dat ’t Geeltje ten onrechte twee jaar dicht moest. Dat zou de gemeente nog wel eens een gepeperde rekening op kunnen leveren. Maar waarom wordt er zo’n heksenjacht op coffeeshops gehouden? Het antwoord lijkt simpel; omdat de stadsregering er vanaf wil. Uit oogpunt van overlast snap ik dat, maar gebruik dat argument dan ook.
Formeel is afgesproken dat Dordt van acht naar zes shops moet. Een raadsmeerderheid vindt vijf ook genoeg. Dat zeiden ze hardop. Maar in hun hart willen ze er helemaal vanaf. Meneer Arno, als burgervader verantwoordelijk, leeft zich dus helemaal uit en grijpt graag naar de Wet BiBob. Amsterdam veegde er de Wallen mee schoon. “Als de rechter u niet veroordeelt, dan hebben we dit foefje nog en doe ik het wel”, luidt vaak de gedachte van Bibob-gebruikers.
Die wet is een gruwel in onze rechtsstaat, maar vooralsnog een handig middel om te voorkomen dat de onderwereld zich witwassend in onze bovenwereld begeeft. Dordrecht houdt op deze wijze geen coffeeshop over. Daar zal ik geen traan om laten. Om te voorkomen dat alle handel straks de straat op gaat, zie ik echter liever een paar shops open blijven. Liefst naar Zwijndrechts voorbeeld. Gecontroleerd door de gemeente dus. Of stuurt Dordt straks alle gebruikers de brug over?
