Feest 50 jaar De Verrezen Christuskerk in Crabbehof.
DORDRECHT - Vijftig jaren terug toen Piet Slavenburg De Verrezen Christus als Gods woontent in Crabbehof opzette was het een heel andere tijd met een vooral practische inslag. De oorlog was 20 jaar gepasseerd. Echter de tijd van wederopbouw was maar net voorbij en de bestedings-beperking van 1956 dwarrelde nog bij veel mensen door het hoofd.
Het rijke roomse leven was in zijn nadagen maar bleef in veel harten tot op de dag van vandaag naklinken. Het bisschoppelijk mandement van 1954 lag min of meer vers in het geheugen: niet luisteren naar de VARA, maar alleen naar de KRO en vooral naar het radiopraatje van Henri de Greeve van de Bond zonder
Naam.
Diverse kerkgangers halen herinneringen op hoe met de inspanningen en bereidheid van heel veel mensen, pater karmeliet Dölle als bouwpastoor voorop het benodigde geld voor kerk, klooster en parochie met veel liefde en strakke organisatie bij elkaar is geschraapt. In 1965 is de noodkerk in de hoek Zuidendijk en Savornin Lohmanstraat verlaten en heeft Mgr. Jansen de moderne, nu eindelijk echte kerk ingewijd. Feestelijk klokgelui klonk vanaf de beeldbepalende toren aan de Nolensweg tussen de huizen in de nieuwe straten en buurten (in aanbouw).
Kort daarop begeleidde ook het nieuwe orgel de tussen de wierookwolken omhoog stijgende klanken van de verschillende zangkoren: schola cantorum, gemengd koor en jongeren (beat)koor. Deze maakten van de vieringen op zondag of hoogtijdagen als Kerstmis, Pasen, Pinksteren en andere liturgische momenten onvergetelijke bijeenkomsten. Er waren diensten voor jong en oud, van Gregoriaans tot Volkszangmis, van gezinsmis tot jongerendiensten. Katholieken hadden vaak grote gezinnen en de kerk zat dan ook goed vol.
Dat ging veranderen met de invoering van de pil in de zestiger jaren. Jonge gezinnen bestonden al gauw uit meestal nog een viertal personen. En het duurde niet lang of ook toen al werden jongeren in de vieringen node gemist. Het was een hele drukke maar mooie tijd voor de mensen die betrokken waren bij de kerkelijke voorbereiding van de belangrijke gezins-gebeurtenissen: huwelijk, doop, eerste communie, vormsel en begrafenis. Vaak is bijstand verleend door de karmelieten van het Amstelwijck filosoficum of de paters-leraren van het Titus Brandsma College die in het klooster woonden.
Ook verzette de katholieke kleuter-basisschool veel werk. De 1e communcantjes werden toen nog op school door de juffrouw voorbereid. Veelal was het ook de juf die het kinderkoortje in de kerk leidde. Al in de eerste fase van de parochie werd de PCI (Parochiële Caritas Instelling) voor mensen in nood opgericht. Ook de vrouwen van Bethanië en de zusters van O.L.Vrouw van Amersfoort aan de Voorstraat en later Klein Amstelwijck leverden belangrijke maatschappelijke en oecumenische bijdragen.
In de zeventiger jaren veranderde de omgeving in hoog tempo: uitbreiding met eerst nieuwe wijken in Sterrenburg en later (80-ger jaren) Stadspolders. Dit betekende oprichting van andere kerklocaties: de Emmanuel in Dubbeldam, Hoeksteen in Sterrenburg, Petruskerk in Puttershoek en later De Bron in Stadspolders. Het impliceerde ook dat de aandacht vanuit de pastorie, het klooster over een groot gebied met heel veel (nieuwe) parochianen verdeeld moest worden met bijv. minder frequent huisbezoek als gevolg.
Het noodzaakte tot veel afstemming en coordinatie tussen de diverse pastores, de 5 kerkwijkraden en het parochiebestuur. In deze periode (1971/1990) kwamen de kerkgangers van De Verrezen Christus vooral uit Zuidhoven, Crabbehof en Wielwijk. De eerste priester-tekorten deden zich voor en het werk van vrijwilligers bijv. bij woord- en communie-vieringen, werd belangrijker. De pastorie, het klooster was het kloppend hart voor de 4 kerken in de toenmalige nieuwbouwwijken van Dordt, vanaf 1985 Titus Brandsmaparochie geheten. Intussen vond in deze periode ook de 1e katholieke kerksluiting in Dordrecht plaats t.w. in 1981: de Bonifacius, die toen (tot voor kort) de plek van Bibelot werd.
Vanaf 1991 gingen de Karmelieten het parochie-werk als Karmelgroep verrichten. Zij wilden zowel trouw aan hun religieuse staat van kloosterling blijven als zorg dragen voor het pastoraat. In de praktijk betekende dit dat de paters zich voor de helft van hun tijd beschikbaar stelden voor de parochie. De meeste parochianen begrepen deze constructie aanvankelijk niet zo goed maar toen eenmaal alles op rolletjes liep en prima bleek te werken werd het toch vanzelfsprekend gevonden.
In De Verrezen Christus zijn tot het vertrek van de paters medio 2012 in het weekend steeds 2 diensten geweest: op zaterdagavond de Karmelviering waarin de paters als religieuse gemeenschap de eucharistie op de haar eigen indrukwekkende wijze, gekleed in feestelijk habijt, in 2 koren opgesteld en met eigen vertalingen en composities van psalmen, gezangen en overweging vierden; op zondag was de gewone parochiële eucharistieviering met koor/volkszang, lector en preek.
Bij het zien van oude foto’s met 1e communicantjes, huwelijks- en kerstvieringen en andere gedenkwaardige bijeenkomsten is voor veel mensen nu nog de warmte van de dienst voelbaar en is ook de kleurrijke en feestelijke ambiance bij de bezoekers van de kerkelijke liturgie goed zichtbaar. Desondanks is - zoals in heel Nederland - het aantal kerkgangers blijven krimpen en was verdere sluiting van kerklocaties in Dordrecht onvermijdelijk: 1994: de kerk van Josef Arbeider op de Staart (nu Moskee), 2004: de Onze Lieve Vrouwekerk aan de Brouwersdijk (gesloopt), in 2009 De Hoeksteen in Sterrenburg (nu logopedie-praktijk) en sinds 2013 zijn ook de eucharistievieringen in Stadspolders beëindigd.
Medio 2012 heeft pastoor Tjeerd Visser de leiding van de parochie en de 8 erbij behorende kerken over genomen. Parochiebestuur en Pastoraal team zetten de 50 jaar geleden begonnen trektocht van Gods woontent in zuidelijk Dordrecht enthousiast voort. Vanzelfsprekend dat de bewoners en het groeiend aantal bezoekers van deze “tent” hiervoor veel waardering hebben. De zusters van Maria Stella Matutina hebben kort na het vertrek van de paters het klooster betrokken en zorgen door hun aanwezigheid, gebed en activiteiten voor nieuwe inspiratie en vitaliteit, ook bij De Verrezen Christus.
De locatieraad van De Verrezen Christus is er heel trots op dat haar zoveel moois is nagelaten: een prachtig gebouw, een mooie kapel en een hechte, kleurrijke en levende kerkgemeenschap. Zij hoopt dit alles met de hulp van “boven” nog lange tijd in stand te houden en er vele jaren met heel de parochie van te mogen genieten. Ieder die belangstelling heeft voor het wel en wee van de kerk is welkom voor de feestelijke receptie op 12 april van 13.00 – 14.00 uur.
