Journaliste Louise Vos (74) overleden

18 februari 2015

DORDRECHT / PAPENDRECHT – Journaliste Louise Vos is op 74-jarige leeftijd overleden. Aanstaande vrijdag is de crematieplechtigheid op de Essenhof in Dordrecht.

Louise of Loes schreef tot voorbij haar zeventigste levensjaar tientallen jaren in weekbladen in de Alblasserwaard. Ook in Dordrecht was zij actief. De journalistiek zat in haar bloed . Ze was getrouwd met de nieuwsverslaggever van dagblad De Dordtenaar Jan Vos, die op 53 jarige leeftijd in februari 1987 overleed.  Louise-Loes en Jan vormden dus een journalistiek paar, dat in Alblasserdam en op het laatste nog even in Papendrecht woonde.

Robert Vos, de befaamde fotojournalist, is de zoon van Louise en Jan. Hij won een aantal jaren geleden nog de zilveren camera.

Kees Thies schreef in AD De Dordtenaar zijn herinneringen op aan Loes Vos en wijlen Jan Vos, die voor hem een voorbeeld was. Vos had een speciale pen waarvan de lezers konden genieten in Dagblad De Dordtenaar tot 1987. Kommer en Wel. Dordrecht en ommelanden, waren woorden zijn zijn verhalen. Jan en Loes Vos worden herinnerd door Kees op de volgende wijze:

‘Eerlijk gezegd kom ik niet meer zo vaak in Dordrecht, maar ik kom graag naar jouw woonplaats om bij te praten. Dat zal dan in het nieuwe jaar worden. Een fijn uiteinde. Tot ziens, groetjes van Louise.’
Dat was het laatste mailtje dat ik op 27 december 2013, ontving van mijn oud-collega Louise Vos. Zij schreef me regelmatig, naar aanleiding van mijn columns, die ze naar eigen zeggen altijd met plezier las. Dat ‘bijpraten’ is er nooit meer van gekomen en zal er ook nooit meer van komen, want Louise Vos is eerder deze week op 74-jarige leeftijd overleden. Vandaag vindt op de Essenhof haar crematieplechtigheid plaats. Louise, wij noemden haar steevast Loes, werkte niet voor dezelfde krant als ik, maar toen ik, lang geleden, mijn eerste voorzichtige stapjes in dit vak zette was zij nooit te beroerd om mij over grote en kleine beginners-hindernisjes heen te helpen. Ze stelde me in mijn eerste werkzame jaar voor aan voorlichters, collega’s raadsleden en wethouders en legde me uit hoe een politierechterzaakje of een gemeenteraadsvergadering in elkaar stak. Mijn eerste stukjes las ze kritisch en becommentarieerde die op altijd positieve wijze. Loes was overigens getrouwd met mijn oud-Dordtenaar-collega Jan Vos, die in 1987 op 53-jarige leeftijd overleed. Jan beschouw ik nog altijd als een inspiratiebron: op de keper beschouwd was hij namelijk mijn voorganger, omdat hij voor De Dordtenaar, naast journalist, ook columnist was. Het kleine en alledaagse wist hij meesterlijk te omschrijven en niet zelden schoot ik, bij het lezen van zijn kroniekjes hardop in de lach. Ooit beschreef hij in geuren en kleuren hoe hij, op een koude winterochtend, voor de deur van zijn huis in Papendrecht, met zijn tong stond vastgevroren aan het slot van zijn auto. ,,Dat ding was bevroren en ik dacht, ik warm hem even op met mijn tong.’’
Hun journalistieke talent hebben Loes en Jan doorgegeven aan hun zoon Robert, een van de beste fotojournalisten met wie ik ooit heb mogen werken. Geheel terecht won hij in 2009 de Zilveren Camera.
Ik zal zijn moeder, de altijd makkelijk lachende en lieve Louise Vos, niet licht vergeten.

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.