Arpad Weisz woonde aan het Bethlehemplein in de Dordtse binnenstad
DORDRECHT - Beelden vanaf de toren van de Grote Kerk van olanda Dordrecht leidde op RAI 2 het Dordtse deel in bij de 43 minuten durende documentaire.over DFC-trainer ARPAD WEISZ
Het is vandaag actueel. De bevrijding van het concentratiekamp AUSCHWITZ kwam voor hem een jaar te laat.
Hij woont in de Dordtse binnenstad in een huis, dat nu gewoon in een rijtje staat. Het BETHLEHEMPPLEIN .........
Columnist Kees Thies schreef eens een persoonlijk stuk op zijn plek in AD De Dordtenaar.
Dat was aan de vooravond van de herdenking op 4 mei 2013.
Vandaag past het bij de herdenking overal rond het vernietigingskamp............
Arpad Weisz (staand, geheel rechts) in 1939 als trainer van DFC
Privé-collectie
Moment van stilte voor Arpad Weisz, trainer van DFC
Het is 15 januari 2013. Het trotse voetbalelftal van Inter stapt in het in het Milanese Giuseppe Meazza-stadion de grasmat op voor een wedstrijd in de kwartfinale van de Coppa Italia tegen Bologna. De spelers van beide teams dragen een wit shirt met daarop de tekst ‘No al razzismo’, of wel ‘Nee tegen racisme.’ Boven die tekst pronkt een foto van een knappe man met pikzwart haar. Zijn naam: Arpad Weisz… uit Dordrecht.
In jaren dertig ‘bezorgde’ voetbaltrainer Weisz zowel Milan als Bologna de scudetto, dat felbegeerde schildje dat alleen landskampioenen mogen dragen en op deze kille januaridag herdenken spelers en publiek hun held van weleer, die in Auschwitz zo tragisch aan zijn einde kwam.
Arpad Weisz, joods, geboren in Hongarije is vandaag de dag nog altijd een legende in zijn geboorteland en een begrip bij voetballiefhebbers in Italië. Wat veel minder mensen weten is dat hij óók Dordtenaar was, want als gevolg van door dictator Mussolini uitgevaardigde rassenweten reisde hij in het jaar 1940 af naar Dordrecht om hier in dienst te treden bij Eerste Klasser DFC, dat een moeilijk seizoen doormaakte.
Lang mocht zijn tijd hier niet duren, want zijn joodse afkomst was ook in bezet Dordrecht niet onopgemerkt gebleven. In september 1941 ontving DFC een brief van de Dordtse politiecommissaris waarin fijntjes duidelijk gemaakt werd dat de club toch beter maar geen joden in dienst kon nemen. Nog geen jaar later werd Weisz, samen met zijn vrouw en kinderen gearresteerd en (nota bene vanaf het Betlehemplein) op de trein naar Westerbork gezet om uiteindelijk gedeporteerd te worden naar Auschwitz.
Bij aankomst in dat kamp werd hij gescheiden van zijn vrouw Ilona, van zijn zoontje Roberto en zijn dochtertje Clara. Hij zou ze nooit meer terugzien, want drie dagen later werden zij daar vergast. Omdat Weisz kon werken mocht hij nog zestien maanden leven, maar uiteindelijk overleed ook hij, op 31 januari 1944, in Auschwitz.
Vanavond is de naam Arpad Weisz de laatste in een rijtje van tien namen die tijdens de herdenkingsplechtigheid in de Singelkerk zullen worden uitgesproken. Dat is om stil van te worden.
