Columnisten Kronkelaar en Kees Thies zijn voor promotie Ondernemersfonds Dordrecht
DORDRECHT - De gemeenteraad van Dordrecht beslist op 16 december over de instelling van een promotiefonds - een Ondernemersfonds - voor hartje stad. Een meerderheid van de winkeliers is voor. De columnisten Kronkelaar en Kees Thies staan aan hun kant. De gemeenteraad zou daarom verantwoordelijkheid moeten nemen en dienen te kiezen voor GO.
Kronkelaar vraagt zich vandaag in Dordt Centraal af of een winkelier die zegt niet te kunnen betalen nog wel bestaansrecht heeft.
De Dordtse binnenstad dreigt dood te worden geleuterd (Kronkelaar)
Zeven jaar wordt in Dordrecht al gesproken over het al of niet opzetten van een ondernemersfonds. Telkens als er een besluit genomen moet worden, vlucht de gemeenteraad weg van z’n verantwoordelijkheid. Geen enkele politieke partij durft het kennelijk aan om de impopulaire maatregel te treffen, die nodig is om het ondernemersfonds op te zetten. Ik heb het natuurlijk over de invoering van reclamebelasting die nodig is om het potje te vullen.
Inmiddels staat het heikele punt opnieuw op de agenda van de Dordtse raad. Afgelopen week werd het jongste voorstel voor het eerst besproken in het Stadskantoor, waar liefst tien insprekers hun opwachting maakten. In de bijna drie uur durende discussies hoorde ik vrijwel exact dezelfde argumenten als alle vorige keren. Op 9 december gaan de dames en heren politici het nog eens doen, om dan op 16 december een besluit te kunnen nemen.
Of zou het probleem wéér vooruit geschoven worden? De Dordtse binnenstad dreigt gewoon dood te worden geleuterd. Want wie neemt dan nog initiatieven, die verder gaan dan het belang van één straat of winkeliersvereniging? Ik zou het niet weten. Daarom pleitte ik al in april vorig jaar voor “kop houden en dokken”. Veel ondernemers, die in de binnenstad hun boterham verdienen, waren daar boos over.
Drie maanden later, tijdens Big Rivers, werd ik opnieuw gewezen op de irritante rol van freeriders. Dat zijn ondernemers, die niets meebetalen aan zo’n festival, maar er wel dubbel en dwars van mee profiteren. Solidariteit is alleen af te dwingen door iedereen, naar draagkracht, te belasten. Juist die draagkracht schijnt een pijnpunt te zijn. Een jaarlijkse rekening van een paar honderd euro zou voor veel winkeliers de nekslag zijn, zo betogen tegenstanders.
Ik kan me dat moeilijk voorstellen en eerlijk gezegd vraag ik me ernstig af wat het bestaansrecht is van een winkeltje dat zo’n bedrag niet kan ophoesten. De gemeenteraad sprak eerder uit dat er voor zo’n ondernemersfonds draagvlak moet zijn. Met 53 procent voorstanders lijkt dat draagvlak niet groot.
Ik zeg lijkt, want eigenlijk vind ik het heel wat. Gaat u zichzelf maar na; wordt u enthousiast als ik u vraag of u de knip wilt trekken? Als 53 procent daartoe bereid is, heeft in elk geval de meerderheid van de ondernemers in de Dordtse binnenstad visie. Tel je zegeningen, zou ik zeggen, beste gemeenteraad. En neem een besluit.
KEES THIES
Waar de een lekker zwemt kan de ander hooguit watertrappelen, terwijl nummertje drie nét niet verzuipt en nummertje vier in comateuze toestand van de bodem moet worden gevist voor een stevige reanimatie. En dan heb ik het nog niet eens over al die Voorstraatwinkeliers die het niet gered hebben, want ‘het veld der gesneuvelden’ is inmiddels onmetelijk groot en nog altijd groeiende. Ik kan uit mijn hoofd al zo’n twintig toko’s opdreunen die hun deuren de afgelopen jaren noodgedwongen moesten sluiten. Da’s hard, maar zo werkt het nu eenmaal in deze sector, waar het een kwestie is van eat or be eaten.
Ik hoef u niet uit te leggen waarom niet alle winkeliers in Dordt goudkleurige gevels hebben, want de economie zit nu eenmaal al héél lang in een dalletje, vastgoedeigenaren zijn geen charitatieve instellingen (‘Hier met die huur!’) en de consument komt weliswaar nog altijd graag kijken, maar koopt uiteindelijk toch liever via het goedkopere internet. Om met leuke acties zo nu en dan extra klanten naar de binnenstad te lokken, organiseren winkeliers soms evenementjes die ze in gezamenlijkheid bekostigen. Nou ja, gezamenlijkheid… de één betaalt altijd mee, de ander af en toe en velen (de zogeheten freeriders) nooit.
Tóch lukt het winkeliers om zo nu en dan iets aardigs te organiseren, waarbij de gemeente dan vaak ook nog een letterlijke duit in het zakje deed. Maar die vlieger gaat vanaf volgend jaar niet meer op, want ‘losse’ ondernemersacties worden straks niet meer gesubsidieerd. Nu is het dus de vraag of er in deze stad al dan niet een verplicht geldpotje (ondernemersfonds) moet komen, bekostigd uit zogeheten reclamebelasting. Mijn verstand zegt ‘ja’, want alleen zó dwing je ook echt iedereen om mee te doen, maar ik heb toch ook zo mijn twijfels: dit soort ondernemersfondsen hebben hun nut nog nergens echt bewezen en ‘rieken’ een tikkie naar een verkapte gemeentelijke bezuiniging. Ook vind ik een winkeliersmeerderheid van 53 procent (aan voorstanders dus) niet bepaald een ‘draagvlak’.
Over 2 weken neemt de gemeenteraad hierover een definitief besluit. Mijn gevoel zegt dat het een go gaat worden.
