Antoin Peeters (RTL nieuws) wedt dat Koninklijke kunstexpositie minstens honderdduizend bezoekers haalt
DORDRECHT – Royaltyverslaggever voor RTL nieuws, Dordtenaar Antoin Peeters, verwacht minstens honderdduizend bezoekers voor de Koninklijke expositie, die dinsdag door de Koning in het Dordrechts Museum werd geopend. Hij heeft een weddenschap afgesloten met museumdirecteur Peter Schoon, die uitgaat in zijn voorspelling van zeventigduizend bezoekers. Volgens Bram Verbrugge in AD De Dordtenaar is de inzet tussen Peeters en Schoon een fles champagne. Vorig jaar bleek, na de in huldiging van de Koning in Amsterdam, dat veel mensen oranje toerisme gaan. Het blad Vorsten heeft daarom museumconservator Sander Paarlberg ook aan het woord gelaten over de expositie van een deel van de verzameling van Koning Willem II.
De mensen aan de kassa van het museum meldde gisteren, de eerste publieksdag, gelijk een gezellig drukte. Aan het einde van de dag werd bekend gemaakt dat er minstens duizend mensen naar het museum waren gekomen. Vooral in het weekeinde wordt een grote drukte verwacht en daarom is het museum zeven dagen in de week open voor de Koninklijke expositie.
Overigens: De kans bestaadt dat er in de toekomst nog een tweede Koninklijke expositie komt. Prinses Sophia trad als jongste dochter in de voetsporen van haar vader de kunstkoning, Willem II. Ze heeft nog gepoogd zijn collectie bijeen te houden. Conservator Sander Paarlberg heeft al laten weten ook te dromen van een expositie over de kunstprinses:
Wilhelmine Marie Sophie Louise (Den Haag, Paleis Lange Voorhout, 8 april 1824 – Weimar, 23 maart 1897), prinses der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau, groothertogin van Saksen-Weimar-Eisenach, was een dochter van koning Willem II der Nederlanden.
Jeugd, huwelijk en kinderen
Sophie was het jongste kind van koning Willem II. Ze kreeg de namen Wilhelmine, naar haar vaders moeder, Marie Sophie, naar haar moeders moeder, Louise, naar een tante van haar vader. Sophie had drie oudere broers.
Sophie groeide op op paleis Soestdijk, afgewisseld met verblijven in Den Haag, Paleis Het Loo, Brussel en Tervuren. Willem liet haar opvoeding over aan zijn vrouw. Tijdens haar opvoeding werd haar meer geleerd wat zij niet moest doen, dan wat ze wel moest doen. Hierdoor had ze een kleine leerachterstand.
Eind jaren dertig werd Sophie zwaar ziek. Om op krachten te komen, ging ze met haar moeder naar Weimar. Hier ontmoette ze erfgroothertog Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach. Toen hij op zijn beurt in 1841 in Nederland kwam, werden zij tijdens een tocht door Friesland verliefd. Ze huwden op 8 oktober 1842 in het paleis aan de Kneuterdijk in Den Haag. Karel Alexander was haar volle neef. Zijn moeder was een zus van haar moeder. Uit Sophies succesvolle huwelijk met Karel Alexander werden de volgende kinderen geboren:
• Karel August (31 juli 1844 – 20 november 1894), gehuwd met Pauline van Saksen-Weimar-Eisenach
• Marie (20 januari 1849 – 6 mei 1922), gehuwd met Hendrik VII Reuss
• Sophie (29 mei 1851 – 26 mei 1859)
• Elisabeth (28 februari 1854 – 10 juli 1908), gehuwd met Johan Albrecht van Mecklenburg-Schwerin.
Het hof in Weimar onderscheidde zich van andere Europese hoven, doordat Weimar in 1816 een aantal constitutionele wetten had aangenomen dat er de toon aangaf. De cultuur speelde er ook een belangrijke rol. Haar echtgenoot besteeg in 1853 de troon van het als centrum van cultuur en wetenschappen bekende Saksen-Weimar-Eisenach. Zij en haar man waren bevriend met onder anderen Hans Christian Andersen en Richard Wagner die allebei een tijd in Weimar verbleven.
Groothertogin Sophie wijdde zich ook aan de literatuur en initieerde, nadat de kleinzoon van Johann Wolfgang von Goethe diens literaire nalatenschap aan haar had vermaakt, de 143-delige Sophienausgabe van diens werk. Nadat haar in 1889 ook de papieren van Friedrich von Schiller waren toevertrouwd, richtte zij te Weimar het Goethe-Schiller-Archiv op.
Sophie bleef de gang van zaken in Nederland op de voet volgen en hield contact met haar Nederlandse verwanten. Ze was een trouw adviseur van de koninginnen Emma en Wilhelmina. Ook was Wilhelmina erg op haar tante gesteld, daar haar vader overleden was toen zij nog maar 10 jaar oud was. In haar autobiografie noemde zij haar: het enige overgeblevene van vader.
In haar autobiografie schreef Wilhelmina onder andere over haar:
"Tante kwam ieder jaar bij ons logeren en genoot er dan bijzonder van weer in haar oude vaderland te zijn. Tante was voor mij het laatst overgeblevene van vader, wat een bijzondere band gaf, en zij zou mijn opvolgster zijn ingeval mij iets zou overkomen. Reeds als kind woog dit laatste, dat zij het was aan wie ik het vaderland zou achterlaten, bij mij heel zwaar. Er bestond een grote vriendschap en een sterke onderlinge waardering tussen tante Sophie en moeder. Tante, die zo goed met het leven hier te lande op de hoogte was gebleven, was voor moeder een gesprekspartner als geen ander. Met haar kon moeder over alles spreken. Tante had een aantal bijzondere gaven en was begiftigd met een scherp en groot verstand. Ook tante en ik waren grote vrienden en ik herinner mij nog levendig de vertrouwelijke praatuurtjes op haar kamer. Het waren uurtjes waar ik veel aan heb gehad. Tante was erg knap en heeft ontzaglijk veel voor Weimar gedaan. Landsvrouwe in grote stijl."
