Dochter Margriet schrijft boek over vader Koos Hogeweg
DORDRECHT - DORDRECHT – Journalist Margriet Hogeweg (47) heeft een boek in de maak over het leven en werken van haar vader Jac. (Koos) Hogeweg (83). Ze verwacht dat het boek uiteindelijk een tijdsbeeld zal geven, van ook inmiddels andere tijden. Haar vader staat al in de historie als een veelzijdig, actieve strijdbare Dordtenaar, die ook elders Nederland en daarbuiten activiteiten ondernam.
Hij ging veertig jaar geleden aan de openbare weg in Dordrecht timmeren, nadat het gereformeerde onderwijs hem had gecontracteerd als hoofd van de dr. H. Colijnschool in Krispijn. Daarvoor had Hogeweg zowel in de west als in de oost een zeer actief bestaan geleid en genoot hij overal bekendheid.
In Dordrecht werd hij raadslid voor de ARP, later CDA. Hij was uitgesproken in zijn woordvoering.
Hogeweg behoorde tot de mensen, die initiatief namen tot het evangelisch verslavingscentrum De Hoop. De oprichtingsbijeenkomst was in de gereformeerde Wilhelminakerk. Het eerste bericht - voor de journalist een primeur - kwam in oktober 1975 in de krant . Begin 1976 begin de Hoop en Hogeweg met verslavingszorg. ,,De nood was hoog. Er moest wat gebeuren”, aldus Hogeweg.
De onderwijs/politicus was daadkrachtig en maakte bij veel organisaties het verschil: van Protestants Christelijke Ouderen Bond (PCOB) tot de actie voor een standbeeld voor Abraham Kuyper in Maassluis. Hogeweg werd eerst ridder en daarna nog - uniek in het land - gepromoveerd tot officier in de orde van Oranje-Nassau.
Zijn jongste dochter, die als radiojournalist voor de omroepen EO, VARA en NCRV heeft gewerkt kan nog niet zeggen, wanneer het Hogewegboek van de drukpers zal rollen. Het is voor haar een bijzondere opgave: een dochter die het leven van haar veelzijdige vader te boek stelt, zonder dat zij het een biografie wil noemen.
Hoe komt een journalistieke dochter ertoe om een boek over de vader te schrijven?
Mijn vader vroeg mij op een dag of ik een boek over zijn leven wilde schrijven. Dat vond ik een lastige vraag. Hoewel ik twee kinderboeken heb geschreven, leek mij dit iets van een heel andere orde. Ik wist ook niet of ik de meest aangewezen persoon was, omdat ik niet bepaald objectief naar mijn vader kan kijken. Tegelijkertijd was het ook een unieke kans om de geschiedenis van mijn vader, die ook mijn geschiedenis is, in te duiken. Om hem vragen te stellen, die ik anders niet zo snel zou stellen. Dat heeft voor mij de doorslag gegeven.
Wat is de doelstelling van het boek?
Het schrijven van dit boek is en was voor mij een grote sprong in het duister. Toen ik eraan begon, had ik niet echt een doelstelling. Het boek is organisch gegroeid, het zal geen aangeharkte biografie worden. Ik schrijf heel associatief en neem mijn eigen herinneringen ook mee. Voor het boek hebben we de afgelopen jaren zoveel mogelijk plaatsen bezocht die een belangrijke rol hebben gespeeld in zijn leven. We zijn heel Nederland doorgereisd. Die reizen vormen het skelet van het boek.
UIt de tijd dat mijn vader in Nieuw Guinea en Curacao was, heb ik honderden brieven doorgelezen en fotoalbums bekeken. Gaandeweg bedacht ik me dat mijn vader de verpersoonlijking is van een tijdsbeeld. Daarmee is dit boek voor mij ook het boek van verwondering over andere tijden geworden. Mijn vaders tijden. Koloniale tijden. Gereformeerde tijden. Avontuurlijke tijden. Vedreven tijden. Tijden, die ik wil koesteren in dit boek. Onontkoombaar groeide in dit boek ook het verhaal over een vader en een dochter die elkaar telkens weer opzochten en terugvonden. Het werd een kippenbruggetje over een kloof tussen generaties met verschillende opvattingen, wereldbeschouwingen en gedachtengangen. Een roadmovie in boekvorm.
