Kees Thies: Omwonenden OMC Stadspolders accepteren niet naast sportcomplex te wonen
DORDRECHT – Een omwonende bij de voetbalvelden van OMC in de Stadspolders speelt dubbel spel. Hij heeft voor het huis eerst een lagere aankoopprijs bedongen door te wijzen op de aanwezigheid van het sportcomplex.
Vervolgens protesteert hij op allerlei manieren tegen de activiteiten van die club. Columnist Kees Thies onthult dit in zijn column in AD De Dordtenaar en noemt dit dubbel scoren. CDA-raadslid Peter Heijkoop spreekt op twitter over een ,,berekenend" optreden.
Op twitter wordt door vaste Jonathan hierover direct, na publicatie van dit bericht, schande gesproken over de bewoner die dubbel wil scoren.
Volgens Kees Thies heeft de vereniging al 42.000 euro aan juridische kosten moeten uitgeven om zich tegen de buren staande te kunnen houden.
OMC, ontstaan in 2001 uit een fusie van OSS en Merwesteyn, voetbalt aan de Vissertuin 5 in de Stadspolders. Al jarenlang berichten de media in Dordrecht over de vermeende overlast, die het voetballen oplevert voor het woongenot van de omwonenden, maar die kwamen er wel na de bouw van het sportcomplex wonen. De foto geeft een beeld van de situatie tussen de buren en de buren.
Het lijkt erop dat de bewoners de sportclub (deels) weg willen hebben, want zij willen het terrein samen wel kopen, dat nu dicht op de huizen ligt. Andere oplossingen hebben het niet gehaald.
Kees Thies maakte deze week in de krant op de volgende manier een (tussen) balans op:
Laten we even een ‘realitycheck’ doen: die voetbalclub zat er al jaren, die huizen kwamen pas later en met die overlast valt het eigenlijk wel mee. Ik kom regelmatig bij OMC omdat mijn dochter er voetbalt en de trainingsgeluiden die je daar hoort zijn inderdaad… eh… trainingsgeluiden. Want ja, er wordt in de avonduren gesport en dat gaat niet volledig geluidloos.
Natuurlijk is overlast een subjectief begrip en ook is er een verschil tussen ‘zo nu en dan’ en ‘nagenoeg altijd,’ maar tóch vind ik dat de omwonenden aan de Visserstuin wat overtrokken reageren. Ja, er wordt geluid gemaakt (je hoort stemmetjes, er wordt tegen ballen getrapt) maar de ergernis komt vooral voort uit het feit dat de klagers zich vooral voorgenomen hebben om zich aan die voetbalgeluiden te ergeren: een huis met een aangrenzende voetbalclub is nu eenmaal minder waard dan een huis dat écht helemaal vrij staat. Overigens weet ik dat op z’n minst één van de klagers, bij de kooponderhandelingen indertijd, een lagere aankoopprijs heeft bedongen, juist vanwege de aanwezigheid van die voetbalclub. Deze buurman wil nu dus eigenlijk twee keer ‘scoren’.
Aan het al veel te lang durende ‘geluidsconflict’ moet nu eindelijk maar eens een einde komen, vindt wethouder Rinette Reynvaan en dus heeft ze voorgesteld om, á raison van zestig mille, een drie meter hoog geluidsscherm te plaatsen tussen het trainingsveld en de tuinen van de klagers. Die zijn zich nu rotgeschrokken, want zo’n scherm ‘aan’ je tuin is, natuurlijk ook niet bevorderlijk voor de waarde van hun onroerend goed. Nee, ze willen dat aangrenzende veldje dan wél gezamenlijk opkopen om hun tuintjes te verlengen, maar dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden.
Die tuintjes grenzen dan straks tóch weer aan die ‘opgeschoven’ trainingsvelden en dan kan hele klaagspektakel gewoon opnieuw beginnen. Het enige echte slachtoffer hier is en blijft OMC. Daar willen ze gewoon ‘hun ding’ doen, maar intussen is de club al 42.000 euro aan juridische kosten armer. Ik vrees dat deze soap nog lang gaat duren en dat komt vooral omdat de omwonenden simpelweg niet willen accepteren dat ze nu eenmaal naast een voetbalveld zijn komen wonen.
(dagelijks Kees Thies in AD De Dordtenaar. Met zijn toestemming mag Dordrecht.net de lezers soms tracteren op een Kees Thies, maar elke dag bij het ontbijt levert alleen de krant)
